H Ελλάδα σύντομα θα καταστεί μοναδική χώρα στον κόσμο χωρίς 12ν.μ χωρικά ύδατα και ΑΟΖ

Αγνωστες πτυχές για τις ΑΟΖ με τις χώρες της περιοχής αποκαλύπτει βιβλίο εμπειρογνώνονος του ΥΠΕΞ . Η Ελλάδα είναι μία από λίγες χώρες στον κόσμο που δεν έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα δώδεκα μιλλια και δεν έχει οριοθετήσει τις θαλάσσιες ζώνες, σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, τριάντα χρόνια μετά την υιθέτησή της και 17 χρόνια μετά την κύρωσή της από το κοινοβούλιο.
Η χώρα μας, έχει οδηγηθεί σε κατάσταση μειωμένης κυριαρχίας και σε μιά ιδιότυπη παραλυτική κατάσταση, εξαιτίας των τουρκικών απειλών ως προς την άσκηση των δικαιωμάτων της, σε βαθμό που κατά την άποψη πολλών στη χώρα μας, είναι ανάγκη να γίνουν τα αναγκαία βήματα τώρα. Το θέμα της ΑΟΖ και των γενικότερων δικαιωμάτων του ελληνικού κράτους αποτελεί αντικείμενο μελετών, συζητήσεων, ανέξοδης ρητορικής μεταξύ των κομμάτων, με κοινό παρανομαστή την αγωνία, ότι κάποια στιγμή η Ελλάδα πρέπει να πάρει αποφάσεις, να απεξαρτηθεί από την φοβία της στις τουρκικές πιέσεις και να αποδείξει ότι διαθέτει την βούληση να χαράξει το δικό της μέλλον ως κυρίαρχο κράτος και να σταματήσει να ετεροκαθορίζεται. Σημαντική συνεισφορά στον δημόσιο διάλογο και τον εθνικό προβληματισμό γενικότερα, αποτελούν οι απόψεις των ειδικών επιστημόνων που οφείλουν όλοι να λάβουν υπόψη τους, στην άσκηση μιάς εθνικής πολιτικής. Προς αυτή την κατεύθυνση συμβάλλει αναμφίβολα το βιβλίο της κ. Αναστασίας Στρατή>, που μέσα από την ενδελεχή επιστημονική προσέγγιση , αναδεικνύει όλες τις πτυχές των θεμάτων αυτών που πρέπει να έχει υπόψη της μιά πολιτική ηγεσία στην άσκηση της εθνικής πολιτικής. Αν και στο σύνολό του το βιβλίο της κ. Στρατή, που εργάζεται και ως εμπειρογνώμονας στο υπουργείο Εξωτερικών, είναι αυστηρά επιστημονικό, ο αναγνώστης, αβίαστα εξάγει το πολιτικό συμπέρασμα ότι η Ελλάδα βρίσκεται βρίσκεται σε μιά ιδιότυπη κατάσταση ως προς την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.Η συγγραφέας παρουσιάζει αποκαλυπτικά στοιχεία της εμπλοκής με την Αλβανία, σε βαθμό που εκθέτει πολιτικά και νομικά τα Τίρανα, καταγράφει το δυσεπίλυτο πρόβλημα με την Λιβύη για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, όπως επίσης την κατάσταση που διαμορφώνεται με την Αίγυπτο, ενώ ιδιαίτερη σημασία έχει η παρουσίαση των προβλημάτων με την Τουρκία. Ενα επίσης μελαγχολικό συμπέρασμα είναι ότι ολοκληρώνοντας κάποιος την ανάγνωση του βιβλίου, διαπιστώνει ότι ουδέποτε το ελληνικό κοινοβούλιο, ούτε καν η αρμόδια επιτροπή εξωτερικών και άμυνας, συζήτησε, μελέτησε, εισηγήθηκε,ούτε καν ακούστηκε να διατυπώνει μιά άποψη για τα μείζονα αυτά θέματα της χώρας. Η ίδια η συγγραφέας, κλείνει την μελέτη της σημειώνοντας: . Η κ. Στρατή τάσσεται υπέρ της επέκτασης των χωρικών υδάτων σημειώνοντας ότι . Υπενθυμίζεται, σημειώνει η κ. Στρατή ότι , κάτι που ως γνωστόν προκαλεί πανικό στην Αγκυρα. Ξεχωριστό ενδιαφέρον,όπως είπαμε, έχει η ανάλυση της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αλβανίας, την οποία η κ. Στρατή ξετινάζει κυριολεκτικά , σημειώνοντας παράλληλα ότι δεν πρόκειται περί ακύρωσης της Συμφωνίας, αρμοδιότητα που δεν έχει το Δικαστήρ