Η μαριχουάνα βλάπτει -ή το αντίθετο; ...

Μια εμπεριστατωμένη απάντηση...

Ποια είναι η επίδραση της μαριχουάνας στους χρήστες; Όταν καπνίζεται ή τρώγεται, η χημική ουσία THC (τετραϋδροκανναβινόλη) απορροφάται από το αίμα και...
στη συνέχεια ενεργοποιούνται πρωτεΐνες στον εγκέφαλο και στο νωτιαίο μυελό του χρήστη. Αυτό προκαλεί βραχυπρόθεσμες ψυχοδραστικές συνέπειες όπως η ευφορία, η ενίσχυση της συνείδησης και η απότομη αύξηση της όρεξης. Πρόκειται για μία ουσία που πολλοί απολαμβάνουν: Ένας στους τρεις Αμερικανούς παραδέχεται ότι έχει δοκιμάσει μαριχουάνα, ενώ 5 εκατομμύρια τη χρησιμοποιούν καθημερινά. Η χρήση της επιτρέπεται για ιατρικούς σκοπούς σε 18 πολιτείες, ενώ στο Κολοράντο και στην πολιτεία Ουάσινγκτον επιτρέπεται και για λόγους αναψυχής. Παρά τη γενική αποδοχή, εγείρονται ερωτήματα όσον αφορά τις μακροπρόθεσμες συνέπειες χρήσης της στο μυαλό και το σώμα. «Γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα, πάρα την ευρεία χρήση της», δηλώνει ο Jonathan P. Caulkins, ειδικός σε θέματα πολιτικής στο Carnegie Mellon University. Η μαριχουάνα θεωρούταν πάντα επικίνδυνη; Όχι. Η ξηρή μορφή του φυτού Cannabis sativa, εχρησιμοποιείτο ως φυτικό φάρμακο επί αιώνες στην Κίνα, τη Μέση Ανατολή και την Ασία. Ο William O'Shaughnessy, ιατρός από την εταιρεία East India Tea, το έφερε στη Δύση τη δεκαετία του 1830, ως θεραπεία για τους ρευματισμούς, τον τέτανο και τη λύσσα. Στις ΗΠΑ χρησιμοποιούταν ως παυσίπονο μέχρι και τη δεκαετία του 1930', αλλά η δημοτικότητά του ανησύχησε το νεοσύστατο Ομοσπονδιακό Γραφείο Ναρκωτικών, το οποίο το κατέταξε στη λίστα των ναρκωτικών. Σύντομα, το Γραφείο ξεκίνησε μία αντί-επιστημονική καμπάνια, υποστηρίζοντας ότι η χρήση της μαριχουάνας, προκαλεί παράνοια, τάσεις αυτοκτονίας ή ανθρωποκτονίας, καθώς και ανεξέλεγκτη λαγνεία. Ο χρήστης μαριχουάνας, όπως υποστήριξε το Γραφείο «γίνεται δαίμονας με τάσεις κανιβάλου ή ανθρώπου των σπηλαίων. Ξυπνάει μέσα του η σεξουαλική επιθυμία, καθώς και το αποτέλεσμα μερικών από των πιο αποτρόπαιων εγκλημάτων». Υπάρχουν αποδείξεις για αυτούς τους ισχυρισμούς; Καμία, για την την ακρίβεια ο Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος τάχθηκε κατά της απαγόρευσης της μαριχουάνας τη δεκαετία του 30', αναφέροντας τις θεραπευτικές της δυνατότητες. Το Γραφείο όμως εξακολουθούσε να υποστηρίζει ότι η μαριχουάνα ήταν «επικίνδυνη για το μυαλό και το σώμα», με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να την ποινικοποιήσει το 1937. Μόνο στη δεκαετία του 70' ξεκίνησε μια καμπάνια για την αποκατάσταση των θεραπευτικών δυνατοτήτων της μαριχουάνας και το 1996, η Καλιφόρνια έγινε η πρώτη πολιτεία που τη νομιμοποίησε για ιατρικούς σκοπούς. Ο ψυχίατρος, Tod Mikuriya, πατέρας του κινήματος της θεραπευτικής μαριχουάνας, υποστήριξε ότι η κάνναβη δεν έχει καμία από τις αρνητικές παρενέργειες των οπιούχων. «Στην πραγματικότητα ενισχύει τόσο την ποιότητα ζωή όσο και την αποκατάσταση». Η έρευνα υποστηρίζει κάτι τέτοιο; «Δεν έχουμε τόσα πολλά στοιχεία όσα με εκείνα του αλκοόλ, αλλά οι ενδείξεις είναι αρκετά ξεκάθαρες», τονίζει η Susan Weiss, επικεφαλής της πολιτικής του Εθνικού Ινστιτούτου για τη