Liberation: «Ο Έλληνας ποτέ δεν θα σκύψει δουλικά»…

Άρθρο ύμνο προς την Ελλάδα και τους Έλληνες δημοσίευσε η γαλλικήεφημερίδα Liberation με τίτλο ο «Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου,πάντασηκώνεται». To κείμενο υπογράφει ο Βέλγος επικοινωνιολόγος και πρώην μέλος τηςΚαταστασιακής Διεθνούς Ραούλ Βανεγκέμ. «Όχι,αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή.Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά,υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικάοργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινηςαξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στοναντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίστασηπου έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τηχαλιναγωγήσουν. Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτεθα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν.Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στουςτοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα ότανδεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. ΟΈλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και οΈλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται. Ναι, ηΕυρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τονεκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη,μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο απόποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού.Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στονολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, ανχρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη. Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, καιαξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφέςμας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτιαμας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα ταχτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα πουλιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση. Για τουςΈλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τουςυποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά τουοικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία,απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και τηναποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων. Πέρα από ένανσυναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων τηςκαταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται ναστερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και τηςλογικής της, αυτής του “τρελού χρήματος”. Με τις συνελεύσεις της άμεσηςδημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα “Δεν πληρώνω"και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύ