ΜΠΟΡΕΙ ΑΥΤΗ Η ΒΟΥΛΗ ΝΑ ΕΚΛΕΞΕΙ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;

Πρωτοβουλίες και κινήσεις για τη διεύρυνση της κοινοβουλευτικής βάσης στην οποία στηρίζεται η κυβέρνηση, με δυνατότητα σχηματισμού της λεγόμενης «προεδρικής πλειοψηφίας» που θα ενισχύσει την πολιτική σταθερότητα...

και θα μακρύνει τον χρονικό ορίζοντα της συγκυβέρνησης, μελετούν στο κυβερνητικό επιτελείο.
Η συγκυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ διαθέτει αυτή την περίοδο ισχνή πλειοψηφία 152 εδρών (125 και 27), αλλά κυβερνητικοί αξιωματούχοι εκφράζουν βεβαιότητα ότι το προσεχές διάστημα θα εξασφαλισθεί η στήριξη και από πλειάδα άλλων βουλευτών, οι οποίοι δεν επιθυμούν την προκήρυξη πρόωρων εκλογών.
Ορισμένοι, μάλιστα, κυβερνητικοί επιτελείς αισιοδοξούν ότι είναι δυνατόν να βρεθούν οι απαιτούμενες 180 βουλευτικές ψήφοι για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας στις αρχές του 2015, χωρίς να χρειαστεί να μεσολαβήσουν κάλπες, όπως επιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και πριν από την πρόσφατη επικράτησή του στις ευρωεκλογές.
Οι 152 που θα γίνουν σύντομα 155
Το αν οι πρωτοβουλίες για την κυβερνητική διεύρυνση θα εκδηλωθούν άμεσα και στο πλαίσιο του σχεδιαζόμενου για τις επόμενες ημέρες ανασχηματισμού της κυβέρνησης ή θα γίνουν σταδιακά και σε βάθος χρόνου, είναι κάτι που, προσώρας, δεν έχει κριθεί.
Θεωρείται, κατ΄ αρχήν, δεδομένη η στήριξη της κυβέρνησης από το δίδυμο των βουλευτών της Συμφωνίας για την Νέα Ελλάδα Ανδρέα Λοβέρδου και Χρήστου Αηδόνη, οι οποίοι, μέσω της συμμετοχή τους στην «Ελιά», έχουν επαναπροσεγγίσει με το ΠΑΣΟΚ, υπό τη σημαία του οποίου είχαν εκλεγεί στο Κοινοβούλιο.
Επίσης, η πρόσφατη εκλογή του βουλευτή Φθιώτιδας Νίκου Σταυρογιάννη στο αξίωμα του δημάρχου Λαμιέων, δίνει μια επιπλέον έδρα στη Νέα Δημοκρατία. Ο κ. Σταυρογιάννης είχε διαγραφεί από την ΚΟ του μεγαλύτερου κυβερνητικού κόμματος, αλλά ο αντικαταστάτης του Δ. Μπριάνης που θα ορκιστεί στο τέλος Αυγούστου, θα ενταχθεί σε αυτήν και έτσι ο αριθμός των βουλευτών που στηρίζουν την κυβέρνηση θα ανέλθει στους 155.
Η δεξαμενή των ανεξάρτητων και ο ρόλος των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ
Κυβερνητικοί επιτελείς επισημαίνουν την ύπαρξη μιας μεγάλης δεξαμενής από «ανεξάρτητους» βουλευτές, οι περισσότεροι από τους οποίους μπορούν να προσεγγιστούν για να αυξηθεί έτι περαιτέρω η κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν ο εκλεγείς με τον ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Τατσόπουλος, οι προερχόμενοι από τη Νέα Δημοκρατία Βύρων Πολύδωρας, Νικήτας Κακλαμάνης, Νίκος Νικολόπουλος, Γιάννης Κουράκος και Γιώργος Κασαπίδης, οι εκλεγέντες με το ΠΑΣΟΚ Μίμης Ανδρουλάκης, Θεόδωρος Παραστατίδης, Μάρκος Μπόλαρης και Θεοδώρα Τζάκρη, οι διαγραμμένοι από τους ΑΝΕΛ Γιώργος Νταβρής, Κώστας Γιοβανόπουλος και Χρυσούλα Γιαταγάνα, οι αποχωρήσαντες από τη ΔΗΜΑΡ Οδυσσέας Βουδούρης και Πάρης Μουτσινάς, καθώς και οι πρώην χρυσαυγίτες Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος και Στάθης Μπούκουρας.
Ωστόσο, για να συγκεντρωθούν οι απαιτούμενες επιπλέον ψήφοι που απαιτούνται για το σχηματισμό της προεδρικής πλειοψηφίας των 180 ψήφων θα χρειαστεί να υπάρξει συνεργασία με τουλάχιστον έναν από τους μεγάλους χαμένους των ευρωεκλογών, τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου και τη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη που διαθέτουν 15 και 14 βουλευτές αντίστοιχα.
Το «μπλόκο» του ΣΥΡΙΖΑ και το αίσθημα «αυτοσυντήρησης» των βουλευτών
Από την άλλη, όμως, είναι βέβαιο ότι κινήσεις προσέγγισης βουλευτών θα γίνουν και από τον ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο της προσπάθειας του να «μπλοκάρει» τον σχηματισμό της αυξημένης πλειοψηφίας.
Άλλωστε, οι βουλευτές Βουδούρης, Παραστατίδης και Τζάκρη υπέγραψαν πρόσφατα την εκλογική διακήρυξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Παρά ταύτα, πάντως, ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ αυξήσει τις 71 έδρες που έχει αυτή την περίοδο, δύσκολα θα βρει συμμάχους για να επιβάλει τη θέλησή του. Μαζί με τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ, που διαθέτουν 16 και 12 βουλευτές, αντίστοιχα, και είναι βέβαιο ότι δεν θα συνηγορήσουν στην εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή, δύσκολα θα ξεπεράσουν το άθροισμα των 120 βουλευτών που χρειάζεται για να επιβληθούν οι πρόωρες εκλογές.
Και σε αυτή την περίπτωση καθοριστικός είναι ο ρόλος των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ, που, όμως, θα πρέπει να εκφραστούν συμπαγώς υπέρ της προσφυγής στις κάλπες για να αποτρέψουν τον σχηματισμό της προεδρικής πλειοψηφίας, τον οποίο, από την άλλη, μπορεί να επιβάλει το αίσθημα «αυτοσυντήρησης» των βουλευτών που συνήθως εκφράζεται με… αλλεργία προς τις πρόωρες εκλογές.
Πηγή : protothema.gr