Για ένα φάρμακο κι ένα πιάτο φαΐ

Πρωτοφανείς για τα ελληνικά δεδομένα δυσκολίες πρόσβασης στη θεραπεία, οι οποίες ως χθες θα έμοιαζαν απίστευτες, συναντούν όσοι είναι άποροι ή ζουν στα όρια της φτώχειας και πάσχουν από σοβαρά χρόνια προβλήματα υγείας. Σαν να μην τους έφθανε η αγωνία για την εξέλιξη της ασθένειάς τους, έπρεπε να προστεθεί και το άγχος εύρεσης και κάλυψης του κόστους των πολύτιμων για τη ζωή τους φαρμάκων....
Δεκάδες τηλεφωνήματα από ανήμπορους ανθρώπους που δεν μπορούν να αγοράσουν τη θεραπεία τους δέχονται καθημερινά τόσο ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αθηνών και οι σύλλογοι ασθενών όσο και οι αρμόδιοι του προγράμματος Βοήθεια στο Σπίτι. Οι τελευταίοι δεν προλαβαίνουν καλά-καλά να ικανοποιήσουν όλα τα αιτήματα, αφού οι κλήσεις για παροχή κάθε είδους βοήθειας έχουν αυξηθεί τον τελευταίο μήνα κατά 25% ακόμη και σε περιοχές που μέχρι πρότινος δεν βρίσκονταν στο «κόκκινο».

«Καθημερινά μας τηλεφωνούν άνθρωποι που βρίσκονται σε απόγνωση. Ανθρωποι που τους χτύπησε η ασθένεια αφού είχαν χάσει τη δουλειά τους ή είναι ανάπηροι. Ανθρωποι με έξοδα και μηδαμινά έσοδα. Ειδικά το τελευταίο διάστημα με την, όχι αδικαιολόγητη, κινητοποίηση των φαρμακοποιών η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο. Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να αγοράσουν φάρμακα αλλά δεν έχουν χρήματα για να τα πληρώσουν τοις μετρητοίς» δηλώνει προς «Το Βήμα» υπάλληλος του προγράμματος Βοήθεια στο Σπίτι.
Χαρακτηριστικά αναφέρει τα ακόλουθα περιστατικά που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα το τελευταίο διάστημα: l Γυναίκα, 53 ετών, με καρκίνο στον μαστό είναι άνεργη τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Δεν έχει εισόδημα από καμία πηγή. Κάθε μήνα πρέπει να δίνει 80 ευρώ για να αγοράζει τα φάρμακά της και κάθε τρίμηνο 400 ευρώ για να κάνει μία ένεση. Καθώς δεν μπορούσε να αγοράσει τη θεραπεία της απευθύνθηκε στο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ. Ο φαρμακοποιός όμως την παρέπεμψε σε ιδιωτικό φαρμακείο διότι, όπως της είπε, οι θεραπείες της δεν είναι στη λίστα φαρμάκων υψηλού κόστους. l Γυναίκα που πάσχει από κατάθλιψη λαμβάνει σύνταξη 400 ευρώ από τον ΟΓΑ. Με την πενιχρή αυτή σύνταξη πρέπει να καλύψει το ενοίκιό της και τη θεραπεία της, το μηνιαίο κόστος της οποίας ανέρχεται στο ποσόν των 120 ευρώ. Τα χρήματα δεν της φθάνουν ούτε για ένα πιάτο φαΐ. Αυτό το έχει αναλάβει η γειτονιά.

Εβδομηνταεξάχρονη καρκινοπαθής, τελικού σταδίου, κατάκοιτη, ζει στο σπίτι της ολομόναχη. Οι γιατροί τής δίνουν οκτώ μήνες ζωής. Εχει χάσει και τον σύζυγό της και τον γιο της. Δεν έχει βοήθεια από πουθενά. Η σύνταξή της είναι 412 ευρώ ακριβώς. Ακόμη κι αν μπορούσε να αγοράσει τα φάρμακά της, λόγω της βεβαρημένης κατάστασης της υγείας της δεν θα μπορούσε να βγει στη... γύρα για να τα βρει.
Κάθε μέρα και χειρότερα«Αναφέρω μόνο μερικά παραδείγματα, αλλά δυστυχώς υπάρχουν πολλά. Τι να πρωτοπώ; Για μια γιαγιά που παρακολουθούμε η οποία είναι τυφλή και δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακά της, αφού η σύνταξή της είναι 600 ευρώ και το ενοίκιό της 300; Για μια γυναίκα η οποία είναι παραπληγική, σε καροτσάκι, και ζει απ