ΤΕΛΙΚΩΣ Ο Α.ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΙΛΗΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ…

EX NIHILO NIHIL…Η απόφαση ενός μόνο δημοτικού συμβούλου, του Γιάννη Διάκου, να δηλώσει ότι θα τον υποδεχθεί θέτοντάς του ερωτήσεις που αφορούν τα πεπραγμένα της διοίκησης του υπουργείου του στην περιφέρεια, υπήρξε αρκετή για να αναγκάσει τον σπιθαμιαίο υπουργό να πάρει τα βουνά...

Μαθημένος στους μονολόγους και στις στημένες ερωτήσεις των ΄ιδιωτικής χρήσεως΄ υπαλλήλων που υποδύονται τους δημοσιογράφους, ο Λυκουρέντζος νοιώθει άβολα όταν καλείται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, γι αυτό και δραπέτευσε.
Ευλόγως!
Για μας, στο ΄ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΑΦΑΡΙ΄, η άτακτη φυγή του ήταν αναμενόμενη.Την φύση του κανείς ποτέ δεν την ξεπέρασε! Ο ποντικός, ποντικός παραμένει ακόμη κι όταν ενδύεται την υπουργική λεοντή!
Ο Λυκουρέντζος αποτελεί κακοφυές εκβλάστημα του μεταπολιτευτικού βόθρου! Το προϊόν της καλπάζουσας παρακμής μιας Ελλάδας που έμαθε να λατρεύει την ήσσονα προσπάθεια, που τσαλαβούτησε στην πρακτική του ΄άρπα κόλλα΄, που δίδαξε στους νέους της ότι είναι προτιμότερο -και περισσότερο κερδοφόρο- να είναι μεταπράτες και όχι υπερασπιστές των μεγάλων συλλογικών αξιών μας.
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα γενικευμένης ραθυμίας και ανεπίγνωστης ανεπάρκειας έθρεψε τον Λυκουρέντζο και άλλους σαν κι αυτόν.
Ένας μικρός Ταρτούφος που έμαθε να κρύβει την αμάθειά του με την απεραντολογία, τη νωθρότητα με την επίκληση ανύπαρκτων ΄βεβαρυμένων΄ υποχρεώσεων, τα συμπλέγματα μειονεξίας που τον βασανίζουν με απελπισμένες εξάρσεις ναπολεόντειου οίστρου!
Το έργο του;
Δεν υπάρχει έργο! Αν υπήρχε τρόπος να ερωτηθούν όλοι όσοι συνεργάστηκαν μαζί του για το ΄έργο του πολιτικού ανδρός΄, θα απαντούσαν με ένα αχνό χαμόγελο συγκατάβασης για την άγνοιά μας.
Ex nihilo nihil!
Εκ του μηδενός μηδέν, λέγαν οι Λατίνοι. Σε αυτήν την φράση περικλείεται το αίτιον και το αιτιατόν του έργου του!
Σε άλλες εποχές, όταν ο ζόφος και η απελπισία δεν σκίαζαν την χώρα, η περίπτωση του Λυκουρέντζου ως υπουργού, θα ήταν κωμική και μονίμως θα τροφοδοτούσε τις επιθεωρήσεις στο Δελφινάριο.
Όμως και ο ζόφος υπάρχει και η απελπισία επίσης.Γι αυτό περιπτώσεις σαν κι αυτήν του υπουργού Λυκουρέντζου επιφέρουν ζημία και συνιστούν πρόβλημα.
Η πατρίδα δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να εξαντλεί τα λιγοστά αποθέματα δύναμης που διαθέτει χάριν του οποιουδήποτε Λυκουρέντζου.
Έχουμε ανάγκη από ηγέτες και όχι από χαριτωμένους διασκεδαστές!
DIMOTIKOSAFARI