Ανδρίτσου: Μια διαδρομή γεμάτη ρόλους, ερμηνείες, κάμερες

«Η καλή αίσθηση του χιούμορ είναι το κοντάρι που σου δίνει ισορροπία καθώς βαδίζεις πάνω στο τεντωμένο σχοινί της ζωής» είχε γράψει ο Αμερικανός συγγραφέας William Arthur Ward και η Βασιλική Ανδρίτσου ακόμη και στις καταστάσεις της ζωής της, κατά τις οποίες δεν υπήρχε καν δίχτυ ασφαλείας, κατάφερνε να ισορροπεί και να διασχίζει τη διαδρομή. Η ίδια άλλωστε δεν άργησε να ανακαλύψει τη διαδρομή που θέλει να ακολουθήσει. Μια διαδρομή γεμάτη ρόλους, ερμηνείες, κάμερες και πλατό. Η υποκριτική μπήκε στο DNA

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι η πρωτότοκη κόρη της οικογένειας και έχει έναν μικρότερο αδελφό. Παιδί κοινωνικό αλλά ήσυχο, χωρίς να προκαλεί εντάσεις, γρήγορα αποφάσισε ποιο θα ήταν το επάγγελμα που θα ακολουθούσε. «Πέρασα ωραία παιδικά χρόνια. Ημουν πολύ κοινωνικό παιδί, αλλά στο σχολείο μιλούσα συνέχεια και αυτή ήταν η μόνιμη παρατήρηση που έκαναν οι δάσκαλοι στους γονείς μου. Δεν έχω παίξει σε αλάνες ή στον δρόμο. Μάλλον προτιμούσα να παίζω στο δωμάτιό μου, να φτιάχνω φανταστικές ιστορίες και να υποδύομαι τους ήρωές τους. Δεν προκαλούσα εντάσεις ούτε στο σπίτι, ούτε στο σχολείο, αλλά ήμουν ένα δυναμικό παιδί. Οι γονείς μου έβαζαν όρια, αλλά δεν ήταν καθόλου αυστηροί. Μικρή, όπως είναι φυσιολογικό, πέρασα από διάφορα στάδια για το τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Γρήγορα όμως καταστάλαξα. Ως παιδί, με τα ξαδέλφια μου δίναμε παραστάσεις για τους γονείς μας και η αλήθεια είναι ότι το διασκέδαζα!» θυμάται η ηθοποιός.

Στο σχολείο ήταν καλή μαθήτρια και όπως λέει, δεν έκανε ποτέ σκονάκι ή κοπάνα. «Ποτέ, γιατί θα πέθαινα από το άγχος μου αν αντέγραφα. Τώρα με τις κοπάνες, αυτές ήταν ελάχιστες και τις ήξερε η μητέρα μου. Ημουν καλή μαθήτρια και διάβαζα περισσότερο ό,τι μ' ενδιέφερε. Στην εφηβεία έκανα μια μικρή επανάσταση. Ημουν στο κλίμα της εποχής με heavy metal και με θεωρία ζωής που ήθελα να την περάσω και στους άλλους, γιατί πίστευα ότι ήξερα. Μου πέρασε γρήγορα (σ.σ.: γέλια). Στο Λύκειο πλέον ήξερα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Παράλληλα ήθελα να περάσω και στο πανεπιστήμιο. Εδωσα λοιπόν εξετάσεις και πέρασα στη Θεολογική Σχολή, την οποία παρακολούθησα για έναν χρόνο. Μετά πήγα στη θεατρική σχολή Βεάκη, κυνηγώντας το όνειρό μου. Ο πατέρας μου είχε σπουδάσει ηθοποιός, αλλά δεν εξάσκησε ποτέ το επάγγελμα. Οπότε ήταν ευτυχισμένος που ακολούθησα αυτό τον δρόμο. Αν γινόταν και ο αδελφός μου ποδοσφαιριστής, θα ήταν υπερκαλυμμένος (σ.σ.: γέλια). Η μητέρα μου είχε κάποιους ενδοιασμούς, που αφορούσαν όμως την ανασφαλή φύση του επαγγέλματος. Ηξερε όμως ότι εμένα η ασφάλεια δεν μου άρεσε ποτέ. Μπήκα στη σχολή χωρίς να έχω τη φιλοδοξία να παίξω μεγάλους ρόλους, να γίνω σταρ. Ημουν πολύ προσγειωμένη και προσπαθούσα να πάρω όσα μπορούσα από τους καθηγητές μου. Δεν πίστευα ότι θα μου χαριστεί τίποτα, δεν ήξερα κανέναν στον χώρο και έλεγα ότι θα μείνω τόσο όσο με αντέξει ο χώρος και όσο τον αντέξω κι εγώ. Αυτό λέω ακόμη. Αυτή είναι η δουλειά μου, δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο. Μακάρι να μη χρειαστεί, αλλά για βιοποριστικούς λόγους θα έκανα οποιαδήποτε δουλειά» εξομολογείται.

Η πρώτη φορά που ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι θα της μείνει αξέχαστη. «Θυμάμαι ακόμη το συναίσθημα της πρώτης παράστασης. Βούιζαν τα αφτιά μου, πονούσε το κεφάλι μου, κοβόταν η ανάσα μου και δεν θυμάμαι τίποτα από το τρακ». Η Βασιλική Ανδρούτσου έχει πρωταγωνιστήσει σε θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές που έχουν σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Το θέατρο είναι για εκείνη μεγάλη αγάπη, αλλά ποτέ δεν απέρριψε την τηλεόραση. «Την αγαπάω την τηλεόραση. Το θέατρο είναι άλλη υπόθεση, σου δημιουργεί συγκλονιστικό συναίσθημα, αλλά εμένα με γοητεύει και η τηλεόραση. Αυτό το γρήγορο που δεν αρέσει σε κάποιους συναδέλφους, εμένα μου αρέσει. Νιώθω ότι με διδάσκει και με εμπνέει, όχι μόνο ως ηθοποιό, αλλά και ως άνθρωπο. Μου αρέσει αυτή η ομαδική δουλειά ηθοποιών και τεχνικών. Μου αρέσει το γρήγορο και το αποτελεσματικό» εξηγεί.

Οι «Σαββατογεννημένες», η «Πολυκατοικία», το «Κόκκινο δωμάτιο», οι «Βασιλιάδες» είναι μερικά από τα σίριαλ στα οποία έχει πρωταγωνιστήσει. «Ηταν μοναδικές παραγωγές. Το “Κόκκινο δωμάτιο” μου έδωσε την ευκαιρία να γίνω πιο γνωστή στον κόσμο. Θα μπορούσε να συνεχιστεί για περισσότερα χρόνια. Ηταν μια ιδιαίτερη ιδέα των Ρήγα - Αποστόλου. Οι “Βασιλιάδες” έπεσαν θύμα της οικονομικής κρίσης. Σημείωσε μεγάλη επιτυχία η σειρά, αλλά η εποχή δεν την άφησε να εξελιχθεί και να ολοκληρωθεί» εξηγεί. Η ηθοποιός κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα από τον περασμένο Οκτώβριο με τον Αλέξανδρο Ρήγα, με το έργο «Τα παιδιά θα έρθουν στις οκτώ». Την Τρίτη θα επιστρέψουν για λίγο στην Αθήνα, με παραστάσεις στο Βεάκειο και την Πετρούπολη, ενώ επόμενοι σταθμοί τους θα είναι, μεταξύ άλλων, οι Ρόδος, Κως, Μυτιλήνη, Λέρος, Πάτμος, Κάρπαθος κ.ά. «Τον χειμώνα θα είμαι με τον Νίκο Μουτσινά στο θέατρο “Κιβωτός”, με ένα καινούργιο έργο που γράφει μαζί με την Τζένη Δραγούπη. Παράλληλα, μία φορά την εβδομάδα θα συμμετέχω και στη μουσική παράσταση στο “Shammon”, την οποία γράφει ο Παντελής Καναράκης».

Παρακολουθεί το σόου των μεταμφιέσεων και αποκαλύπτει γιατί δεν αποδέχθηκε την πρόταση που της έκαναν να συμμετάσχει: «Μου είχαν κάνει πρόταση, αλλά δεν μου ήταν εύκολο να το κάνω. Δεν μου είναι εύκολο να μιμηθώ πρόσωπα. Μου αρέσει πάρα πολύ να το βλέπω, πεθαίνω στα γέλια με τον Αλευρά και τον Μαρτάκη, απολαμβάνω όλα τα παιδιά, αλλά δεν θα μπορούσα. Αλλο παίρνω στοιχεία και υποδύομαι έναν ρόλο και άλλο αυτό που κάνουν τα παιδιά. Δεν είναι εύκολο. Μου αρέσει που τσαλακώνονται, που προσπαθούν πολύ, και φυσικά βγαίνει άρτιο το αποτέλεσμα. Μια πρόταση για να είμαι στην επιτροπή θα τη σκεφτόμουν. Δεν ξέρω, αλλά θα μπορούσα να το προσπαθήσω» λέει η γνωστή ηθοποιός.

Ο οπερατέρ που έγινε ο άντρας της ζωής της

Με τον σύζυγό της Νίκο γνωρίστηκαν στο πλατό όπου συνεργάζονταν. Εκείνος ως οπερατέρ, εκείνη ως ηθοποιός. Στην αρχή η σχέση τους ήταν φιλική. «Δεν ξεκίνησε αμέσως. Παρέα κάναμε και περνούσαμε καλά. Ε, μετά ήρθε μια ματιά διαφορετική και προέκυψε το ειδύλλιο και πήρε τον δρόμο του. Δεν σκεφτόμουν καθόλου τον γάμο. Μάλιστα προτού παντρευτώ σκεφτόμουν ότι μπορεί και να μη συμβεί ποτέ. Δεν ήταν ότι δεν ήθελα να κάνω οικογένεια, αλλά σκεφτόμουν ότι μπορώ να την κάνω και χωρίς γάμο. Παντρεύτηκα μετά από ώριμη σκέψη. Δεν θα με τραυμάτιζε αν δεν είχα παντρευτεί. Γι' αυτό και οι προετοιμασίες του γάμου δεν ήταν και το πιο σημαντικό γεγονός (σ.σ.: γέλια). Ηταν όλα λιτά και απλά. Παντρευτήκαμε και στη συνέχεια δώσαμε ένα πάρτι για φίλους στο μαγαζί του Γιάννη Τσιμιτσέλη. Δεν κάναμε δεξίωση. Ακόμα και η πρόταση γάμου δεν ήταν “κλασική”. Δεν γονάτισε, δηλαδή... Στη γιορτή μου μου έκανε δώρο ένα δαχτυλίδι και μου είπε ότι θέλει να περάσει τη ζωή του μαζί μου. Βασικό στοιχείο της σχέσης μας ώστε να παραμένει δεμένη και δυνατή νομίζω ότι είναι το χιούμορ. Γελάμε και περνάμε καλά μαζί. Το ότι είναι του χώρου βοηθάει, αλλά δεν θα μπορούσα να είμαι με κάποιον που δεν θα μπορούσε να καταλάβει τη φύση και την καψούρα μου για τη δουλειά. Δεν θα μπορούσα να είμαι με ηθοποιό όμως. Γιατί σκέφτομαι ότι δεν θα μιλούσαμε για τίποτε άλλο παρά μόνο για τη δουλειά και δεν θα το ήθελα καθόλου. Χρειάζομαι ποικιλία. Δεν είμαι ζηλιάρα. Δεν ανήκω δηλαδή στην κατηγορία των ανθρώπων που ζηλεύουν τη σκιά τους. Αν έχω αφορμή, μπορεί και να ζηλέψω. Μπορεί να πικαριστώ, μπορεί να σπάσω και καμιά καρέκλα (σ.σ.: γέλια), μπορεί να μην κάνω και τίποτα. Κανονικά πράγματα, φυσιολογικά. Ο Νίκος έχει πολλά καλά στοιχεία, που για εμένα είναι και γοητευτικά. Δεν θέλω να περιγράφω, αρκεί απλώς να πω ότι περνάω καλά μαζί του. Α, εγώ έχω πολλά ελαττώματα. Είμαι αναποφάσιστη, αλλάζω γνώμη και φτιάχνω σενάρια που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα (σ.σ.: γέλια)».

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

1. Αγαπημένος προορισμός: «Να γυρνάω στο σπίτι μου (σ.σ.: γέλια). Εχω πολλούς αγαπημένους προορισμούς. Νησιά και θάλασσα θέλω. Αν είχα τα χρήματα, νομίζω ότι θα ταξίδευα σε όλο τον κόσμο. Τα ταξίδια σού ανοίγουν παράθυρα στο μυαλό και στην ψυχή. Το τελευταίο ήταν στη Ρώμη! Μαγική πόλη!»

2. Αγαπημένο παραμύθι: «Εχω μανία με τα κινούμενα σχέδια. Αγαπημένα παραμύθια έχω πολλά. Μου αρέσουν η νεράιδα και ο πρίγκιπας, η πεντάμορφη και το τέρας... Στην καινούργια εκδοχή τους, που έχουν έναν ρομαντισμό και παράλληλα κάτι αληθινό. Για παράδειγμα, στο “Η πεντάμορφη και το τέρας” το μήνυμα ότι μόνο η αγάπη μπορεί να τα αλλάξει όλα εμπεριέχει συγκλονιστική αλήθεια».

3. Με την τεχνολογία οι σχέσεις της είναι ψυχρές: «Ξέρω να μπαίνω και να γράφω στο iPad. Μη μου πεις να στείλω fax, δεν ξέρω».

4. Παρακολουθεί τηλεόραση κι έχει αδυναμία στις αμερικανικές σειρές.

5. Αυτό που δεν ξέρουμε για τη Βασιλική είναι ότι: «Δεν θα το μάθετε ποτέ!»

6. Αγαπημένο της φαγητό: «Τα γεμιστά. Εγώ, ναι, μαγειρεύω αλλά δεν είμαι και σεφ. Γλυκά δεν έχω δοκιμάσει να φτιάξω. Στο μέλλον όμως ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί (σ.σ.: γέλια)».

7. Ο σύζυγός της, καμεραμάν στο επάγγελμα, είναι και ιδιοκτήτης ταβέρνας στη Γλυφάδα. «Το κάναμε ως μια προσπάθεια να κάνουμε κάτι διαφορετικό από το επάγγελμά μας λόγω των συνθηκών που επικρατούν. Ο Νίκος έχει ανοίξει μια ταβέρνα με τη φίλη μας τη Χρύσα, το “Αρχομάνι”, και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μεσημέρι τραγουδά η πεθερά μου, η Ανθή Μελά. Περνάει καλά ο κόσμος που έρχεται. Είναι ένα πολύ ζεστό και φιλικό περιβάλλον και μου αρέσει πολύ».

8. «Διασκεδάζω ανάλογα με την παρέα και τη διάθεση. Μου αρέσει να δω μια ταινία, να πάω με φίλους για φαγητό, να πάω στα μπουζούκια ή σε κάποιο μπαράκι. Ανάλογα με το κέφι και με ποιους είμαι».

9. «Εχω φίλους από τον χώρο και φίλους εκτός. Πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει αληθινή φιλία μεταξύ γυναικών, συναδέλφων, αλλά και πραγματική φιλική σχέση μεταξύ άνδρα και γυναίκας». 10. Στη σχολή στην οποία φοίτησε έπαιξε ελάχιστους κωμικούς ρόλους. «Δεν ήμουν και πολύ καλή» λέει. 11. Η πρώτη της κινηματογραφική δουλειά ήταν η ταινία «Ο Ακάλυπτος».

Madata