"Χάρτινα Όνειρα" - Κεφάλαιο Δέκατο

Από την Μάγδα Καπριανού - ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΕΓΩ ΕΙΧΑΝ ΗΔΗ περάσει δύο χρόνια από τον χωρισμό του με την Αγκούστα. Από την αρχή μου διηγήθηκε ένα κομμάτι της ιστορίας, χρειάστηκε όμως να περάσουν αρκετοί μήνες για να μου αποκαλύψει πως εκείνη φεύγοντας παντρεύτηκε με κάποιον άλλο που γνώριζε μόλις για δύο μήνες.

Την δεύτερη φορά που βγήκαμε έξω, ανάμεσα στις συζητήσεις που κάναμε μου επανέλαβε για άλλη μια φορά πως θα μπορούσε να μου προσφέρει την φιλία του καθώς και λίγες νύχτες σεξ. Τίποτα παραπάνω.
Κάτω από άλλες συνθήκες, μετά από μια τέτοια δήλωση θα τα είχα μαζέψει και θα

είχα πάρει τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι μου χωρίς να δεχτώ δεύτερη κουβέντα και θα τον απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι. Εκείνη την περίοδο όμως ήμουν τόσο θυμωμένη από την συμπεριφορά του Κώστα, που με απατούσε ώστε αποφάσισα να αλλάξω κι εγώ συμπεριφορά.
Έτσι, βρεθήκαμε για άλλο ένα βράδυ μαζί, σε μια κοινή έξοδο να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων.
Θυμάμαι είχα κατεβάσει αρκετά ποτά στην προσπάθειά μου να ξεγελάσω το μυαλό μου και να σπάσω τους φραγμούς του συντηρητισμού μου και των πεπαλαιωμένων απόψεών μου.
Αργά το βράδυ το είχα πάρει πλέον απόφαση. Θα έλεγα 'ναι' σ' αυτό που μου πρότεινε. Θα συμφωνούσα σε μια σχέση ελεύθερη, χωρίς κανόνες που να κρατούν τον ένα προσκολλημένο στον άλλο.
Η συμφωνία ήταν η εξής:μέσα από αυτήν τη 'φιλία' θα κάλυπτε ο καθένας τις δικές του ανάγκες. Ο Άγγελος δηλαδή το σεξ κι εγώ τα χάδια και τη ζεστή αγκαλιά, που τόσο είχα ανάγκη, με την από μέρους μου προϋπόθεση πως μόλις δυνάμωνα λιγάκι θα τον εγκατέλειπα, αφού δεν μπορούσε να μου δώσει αυτό που πραγματικά ζητούσα, τη συναισθηματική και ψυχική προσέγγιση δηλαδή.
Εξάλλου με ήξερα πάρα πολύ καλά για να μπορέσω να με ξεγελάσω. Γνώριζα πολύ καλά πως αυτό που ζητούσα εκείνη την στιγμή, μια σχέση ελεύθερη δηλαδή, ήταν κάτι το οποίο απεχθανόμουν και πολύ σύντομα θα εγκατέλειπα. Απλά το μόνο που ήθελα ήταν να ικανοποιήσω τον πληγωμένο μου εγωισμό.
Σκέφτηκα πως παρόλα αυτά υπήρχε πάντα ο κίνδυνος να τον ερωτευτώ και να τα καταστρέψω όλα και περισσότερο τον εαυτό μου, γιατί εκείνος ήταν κατηγορηματικός απέναντι στις δηλώσεις του. Το μόνο που ήθελε ήταν η σαρκική επαφή, το οποίο και πίστεψα. Ευτυχώς υπήρχε δικλείδα ασφαλείας ακόμη και για κάτι τέτοιο. Σε δύο χρόνια θα έφευγε για την Αμερική, οπού θα αναλάμβανε τη θέση του γενικού διευθυντή στα κεντρικά γραφεία. Οπότε σκέφτηκα, με γνώμονα αυτό, αποκλείεται να πέσω στην παγίδα του έρωτα. Άσε που δεν έχω σκοπό να περάσω τα επόμενα δύο χρόνια της ζωής μου με έναν άνθρωπο που δεν έχει να μου προσφέρει κάτι επουσιώδες. Εφησύχασα τον εαυτό μου και χαμογέλασα.
Υπήρξαν φορές, στο διάστημα που ήμασταν μαζί, που του δήλωνα ανοιχτά πως τον μισούσα και πως θα' θελα να φύγω μακριά του, επειδή με πλήγωνε με την αδιαφορία του. Τότε εκείνος καθόταν δίπλα μου στο κρεβάτι και με ρωτούσε τι θα ήταν καλύτερα, να ήμουν με κάποιον που θα προσποιούνταν πως με θέλει και θα μου έλεγε γλυκόλογα για να με ρίξει στο κρεβάτι ή αυτό που ζούσαμε οι δυο μας που τουλάχιστον δεν έκρυβε ψέμα και υποκρισία;
Κατά την γνώμη μου τίποτα από τα δύο δεν ήταν το ιδανικό. Ούτε η ψευτιά και η υποκρισία ούτε όμως και αυτό που ζούσαμε οι δυο μας και που ήταν άκρως βασανιστικό. Για άλλη μια φορά όμως με την ειλικρίνειά του κατάφερνε να με κάνει να σιγάζω την επιθυμία μου να φύγω.
Θυμάμαι μια φορά γυρίζοντας από την Ιταλία με πήγε το βράδυ για φαγητό σ' ένα ρομαντικό εστιατόριο. Όλα γύρω μας ήταν τέλεια βαλμένα και τόσο όμορφα. Για πρώτη φορά στην κοινή μας ζωή, ένιωσα πως είχαμε μια κανονική σχέση σαν τα άλλα ζευγάρια και για πρώτη φορά στην ζωή μου μαζί του ένιωσα τόσο χαλαρωμένη κι ευτυχισμένη γιατί κι εκείνος μου είπε επιτέλους πως κάτι ένιωθε για μένα.........
Για μένα ο Άγγελος ήταν ένας πραγματικός άγγελος. Ένας άγγελος που κατέβηκε από τον παράδεισο ή καλύτερα ήταν ο παράδεισος μεταμορφωμένος σε άνθρωπο και τον είχα απέναντί μου. Το μόνο κακό ήταν πως όταν εγώ ο ξενιστής, ο εξωτερικός παράγοντας αποφάσισα να εξερευνήσω το εσωτερικό του με βλέψεις να ενταχθώ κάποτε στον περίβολό του, εκείνος δεν ήταν ακόμη προετοιμασμένος για μια τέτοια ένταξη, δεν είχε προετοιμαστεί να με δεχτεί. Ήταν σε άθλια κατάσταση, διότι ο προκάτοχός μου δεν τον σεβάστηκε όταν τον είχε κάτω από την ιδιοκτησία του. Δεν φρόντισε τον κήπο του, δεν πότισε τα φυτά του, δεν περιποιήθηκε τον ουράνιο θόλο του. Έτσι, όταν περιήλθε στα χέρια μου ήταν ένας κατεστραμμένος παράδεισος γεμάτος ξερόχορτα, καμένα φυτά, άδειες λίμνες κι έναν ουρανό μαύρο κι άραχνο. Ήταν ένας παράδεισος που μιας και κανείς δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον γι' αυτόν αποφάσισε να αρχίσει μόνος του την ανοικοδόμηση. Πετραδάκι, πετραδάκι τούβλο στο τούβλο έφτιαξε τα παρτέρια του, στήριξε τον ουρανό του. Ένας παράδεισος που πήρε την απόφαση πως τα υλικά που θα χρησιμοποιούσε θα ήταν άφθαρτα στο χρόνο και απαραβίαστα από εξωτερικούς παράγοντες.
Η γνωριμία μας έγινε σε λάθος εποχή. Δεν έφταιξα που τον αγάπησα, έφταιξα που το έκανα σε λάθος στιγμή.
Γνωρίζοντας τον Άγγελο, με τον καιρό κατάλαβα πως πίσω από αυτόν τον σκληρό άντρα κρυβόταν ένα ευαίσθητο και απροστάτευτο παιδί που είχε ανάγκη από αγάπη και στοργή παράλληλα όμως, για να ανθίσει και να αναπτυχθεί χρειαζόταν και την ελευθερία του είτε αυτή ήταν χώρου, είτε ήταν κινήσεων. Η ευγένεια που είχε μέσα του και που άτεχνα προσπαθούσε να κρύψει ήταν αυτό που με κράτησε δίπλα του ακόμη και στις μεγάλες τρικυμίες.
Όχι. Δεν μπορώ να πω πως όσο καιρό ζήσαμε μαζί προσποιήθηκα κάτι που δεν ήμουν. Μάρτυς μου ο Θεός που ξέρει πως είναι η αλήθεια απλά, έτσι είναι το σκαρί μου, από τέτοια πάστα είμαι. Γεννήθηκα και μεγάλωσα με σκοπό τον άντρα που θα αγαπήσω αληθινά, να του δώσω και την ψυχή μου την ίδια.
Κάποτε είχα ακούσει μια ιστορία για μια τουρκάλα η οποία λάτρευε τόσο πολύ τον άντρα της ώστε, όταν σε κάποια στιγμή τόλμησαν να τον ενοχλήσουν, εκείνη δε δίστασε να σκοτώσει αυτούς που τον ενόχλησαν, προκειμένου να τον προστατέψει. Τότε θεώρησα την ιστορία πολύ τραβηγμένη και σκέφτηκα πως, όσο κι αν μια γυναίκα αγαπάει έναν άντρα, ποτέ δε θα έφτανε στο σημείο του φόνου.
Ένα μήνα μετά τον χωρισμό μου με τον Άγγελο, μια βελούδινη νύχτα του Αυγούστου, βρέθηκα σ' ένα παραθαλάσσιο μπαράκι, κάπου στην Κρήνη, να τα πίνω μ' έναν συνάδελφο μου.
Έχοντας πιει ένα ποτό στο σπίτι και άλλα δύο εκεί κι ενώ ο Γιώργος προσπαθούσε να μου φτιάξει το κέφι, έπιασα τον εαυτό μου σε κάποια στιγμή, να μιλάει ακατάπαυστα για τον Άγγελο και το χειρότερο ήταν ότι μιλούσα με πώρωση κάθε φορά που αναφερόμουν στο όνομά του. Κι όταν είπα πως εξακολουθώ να τον αγαπάω, ο τρόπος που το πρόφερα έκανε τον Γιώργο να ξεροκαταπιεί και να σκουπίσει μια στάλα ιδρώτα που κατηφόριζε από τον κρόταφό του.
Ο Γιώργος είχε πάρει το μήνυμα πως αυτός ο άνθρωπος για τον οποίο μιλούσα μου είχε γίνει ψύχωση. Κι εγώ, σε κάποια στιγμή ένιωσα πως δεν μιλούσα απλά, αλλά δημιουργούσα μέσα από τις λέξεις. Τα μάτια μου έλαμπαν μέσα στο σκοτάδι της αυγουστιάτικης νύχτας σαν μικρές πύρινες δάδες κι ένιωσα πως δεν καθόμουν πλέον στον λευκό καναπέ του ξύλινου σεπαρέ, αλλά αιωρούμουν στον αέρα.
Σε κάποια στιγμή, σταμάτησα να μιλάω κι έστρεψα το βλέμμα μου στην θάλασσα που λαμποκοπούσε από τα φώτα της πόλης και το φεγγάρι που γλιστρούσε απαλά πάνω της. Ήταν τόσο ήρεμη, σα να της είχαν στρώσει ένα σεντόνι γυαλιστερό κι αραχνοΰφαντο πλεγμένο από κόρες και νύμφες ουράνιες, πλάσματα της νύχτας και ξωτικά και πίστεψα πως από την αγάπη και μόνο που έτρεφα γι' αυτόν, θα μπορούσα να περπατήσω πάνω της, χωρίς να βυθιστώ.
Μόνο όταν αντίκρισα στα μάτια του Γιώργου την σκιά της απογοήτευσης, κατάλαβα το λόγο για τον οποίο επέμενε σε αυτήν την έξοδο.
Παρόλα αυτά θαύμασα την δύναμή του, να καθίσει και να με ανεχτεί να μιλάω με τις ώρες για τον Άγγελο και μετά να μου μιλήσει για τον δικό του έρωτα απέναντί μου. Προσφέρθηκε μάλιστα να με βοηθήσει να τον ξεπεράσω, όμως η ζωή μου είχε ήδη αρχίσει να αλλάζει. Μπορεί οι ελπίδες να σμίξω μαζί του να είχαν πεθάνει, μέσα μου όμως κυοφορούσα τον καρπό της ζωής και της αγάπης. Μιας αγάπης που θα ζούσε για πάντα και θα γινόταν η συνέχεια και η προέκταση αυτού που δε ζήσαμε εγώ κι αυτός.
Λένα πως η απόλυτη διαστροφή στον έρωτα είναι να επιμένεις σε κάτι που δεν μπορείς να αποκτήσεις, με συνέπεια να πληγώνεσαι και να φτύνεις αυτόν που θέλει να σε κερδίσει, με αποτέλεσμα να τον πληγώνεις.
Ο Άγγελος δεν ξέχασε ποτέ την Αγκουστίνα του, που τον εγκατέλειψε χωρίς να του δώσει δεύτερη ευκαιρία και δεν αγάπησε ποτέ εμένα που τον λάτρεψα και του προσφέρθηκα ανιδιοτελώς.
Ποτέ μου δεν κοίταξα πίσω να δω όσους πλήγωσα εκούσια ή ακούσια. Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε στα παλιά και να κάνουμε έναν συνετό απολογισμό των πράξεών μας, ίσως να βλέπαμε τι ένιωσαν όλοι όσοι πληγώσαμε και τι αισθανθήκαμε εμείς όταν μας πλήγωσαν.
Έτσι είναι όμως ο ρυθμός της ζωής και ο κόσμος κινείται γύρω από εμάς, που κι εμείς με την σειρά μας περιστρεφόμαστε γύρω του. Είναι ένα παιγνίδι που λαμβάνουμε μέρος θέλοντας και μη. Ένας φαύλος κύκλος από τον οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, είμαστε υποχρεωμένοι να παίζουμε συνεχώς στο παιγνίδι και με την σειρά μας, άλλες φορές να πληγώνουμε κι άλλες πάλι να μας πληγώνουν. Ο καθένας με την σειρά του. Είναι ένα γλυκό που όλοι θα γευτούμε, όχι μόνο μια φορά, αλλά αρκετές. Υπομονή για την επόμενη μερίδα, σταθείτε στην σειρά, όλοι θα πάρετε.
Η ζωή μαζί του κυλούσε με εντάσεις, καβγάδες αλλά και στιγμές ευτυχίας, πάντα σερβιρισμένα με μέτρο. Είχα σχεδόν ξεχάσει πως ένας χρόνος είχε περάσει και έμενε άλλος ένας, ως την ημέρα που θα έφευγε.
Ήμουν τόσο ευτυχισμένη μαζί του που δεν μ' ένοιαζε, ούτε ο χαρακτήρας του, ούτε τα λόγια που έλεγε πως δε με θέλει. Πίστευα πως ο λόγος που τα έλεγε ήταν καθαρά και μόνο για να τα ακούσει και να πείσει ο ίδιος τον εαυτό του, για κάτι που πλέον δεν ίσχυε.
Θυμάμαι στις αρχές, όταν πρωτοαντίκρισα το σπίτι του απόρησα πως εκεί μέσα μπορούσε να ζήσει και να επιζήσει άνθρωπος χωρίς ν' αρρωστήσει. Τα παράθυρα και οι πόρτες ήταν ερμητικά κλειστά. Στο γραφείο του πάνω μπορούσες να βρεις βιβλία, κολόνιες, άδεια κουτιά κόκα-κόλα, εσώρουχα κάλτσες, ρούχα, μέχρι και σακουλάκια με πατατάκια. Στο κρεβάτι του πάνω κείτονταν ανακατωμένα τα σεντόνια με τα μαξιλάρια, ενώ στις καρέκλες υπήρχαν ρούχα, πουκάμισα και παντελόνια φορεμένα από τις προηγούμενες ημέρες που περίμεναν υπομονετικά την απόφαση του ιδιοκτήτη τους να τα φορέσει άλλη μια φορά ή να τα πετάξει στο καλάθι με τα άπλυτα. Σ' ένα άλλο δωμάτιο υπήρχε ένας σωρός με περιοδικά κι εφημερίδες ανακατεμένα με λογιστικά βιβλία, αναμνηστικά της σχολής του. Όσο για τα ράφια και τα ντουλάπια του, ήταν καλυμμένα με ένα πέπλο σκόνης που έτσι και έριχνες λίγο νεράκι έφτιαχνες λάσπη και έχτιζες πύργους.
Την πρώτη φορά που με υποδέχτηκε σπίτι του τον βρήκα με μια σφουγγαρίστρα κι έναν κουβά στο χέρι να προσπαθεί να καλύψει τη σκόνη και τη βρωμιά του δαπέδου. Όταν πήρα την απόφαση να βάλω μια τάξη στην κουζίνα του κι έπιασα το σφουγγάρι να πλύνω τα πιάτα που αναπαύονταν από μέρες στον νεροχύτη, εκείνος με πλησίασε, μ' έπιασε από την μέση, πήρε το σφουγγάρι από τα χέρια μου κι αφού μου τα έπλυνε, τα σκούπισε και με οδήγησε στο σαλόνι λέγοντάς μου πως δεν με ήθελε στο σπίτι του για υπηρέτρια αλλά για να με βλέπει. Με το πέρασμα του χρόνου πάντα κατάφερνα να ξεκλέψω λίγο χρόνο για να του συμμαζέψω το σπίτι. Όχι για να του αποδείξω πως είμαι καλή νοικοκυρά, αλλά γιατί δεν ήθελα να ζει μέσα σε τόσο άθλιες συνθήκες.
Ο Άγγελος ποτέ δεν το πίστεψε αυτό. Πίστευε ότι πίσω από όλα αυτά κρυβόταν ένας και μοναδικός στόχος. Ο γάμος.