Μηνύματα Ανάστασης και ελπίδας

«Ο τόπος μας υποφέρει» αναφέρει ο κ. Ιερώνυμος καθώς «σήμερα, δοκιμάζουμε όλοι τις συνέπειες των αλαζονικών επιλογών των αρχόντων του κόσμου τούτου, που θεωρούν ότι τα “αργύρια” αξίζουν περισσότερο από τους ανθρώπους».

«Οι θλίψεις και οι δοκιμασίες θα συνεχίσουν την προσπάθεια να επιβληθούν στη ζωή μας» σημειώνει σε άλλο σημείο ο Αρχιεπίσκοπος καταλήγοντας ότι «και όσοι ακόμα πιστεύουν, ότι τα “αργύρια” μπορούν να εξαγοράσουν η να υποδουλώσουν την ελπίδα “πλανώνται πλάνην οικτράν”».

«Την περίοδον της σημερινής γενικής αποσυνθέσεως παγκοσμίως, η ελπίς πάντων των περάτων της

γης, η Σοφία του Θεού είναι η παρουσία της ουράνιας συνθέσεως και αρμονίας. Τον καιρόν της καταρρεύσεως και του προσδοκωμένου θανάτου υπάρχει το γεγονός της Αναστάσεως και η ενίσχυσης της πεποιθήσεως επί τον Κύριον» αναφέρει, μεταξύ άλλων στο μήνυμά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Τονίζει, επίσης, ότι η Ανάσταση είναι η δύναμη, η ελπίδα και η χαρά για τον κόσμο. «Δια της Αναστάσεως υπερβαίνομεν τον πόνον και την θλίψιν δι’ όλα τα κακά της φυσικής επιγείου ζωής. Η Ανάστασις είναι η απάντησις του Θεού εις την απορίαν του πληγωμένου από τα δεινά του κόσμου ανθρώπου».

Ολόκληρο το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη έχει ως εξής:

Χριστὸς Ἀνέστη!

Ἡ ἀναγγελία τῆς Ἀναστάσεως ὑπὸ τῶν Μυροφόρων πρὸς τοὺς Μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ ἐθεωρήθη ὑπὸ αὐτῶν παραλήρημα. Καὶ ὅμως ἡ εἴδησις, ἡ ἐκληφθεῖσα ὡς παραλήρημα, ἐβεβαιώθη ὡς Ἀ λ ή θ ε ι α. Ὁ ἀναστημένος Ἰησοῦς ἐνεφανίσθη εἰς τοὺς Μαθητὰς Του ἐπανειλημμένως.

Εἰς τὴν ἐποχήν μας τὸ κήρυγμα τῆς Ἀναστάσεως ἀκούεται καὶ πάλιν ὡς παραλήρημα διὰ τοὺς ὀρθολογιστάς. Ἐν τούτοις, οἱ πιστοὶ ὄχι μόνον πιστεύομεν, ἀλλὰ καὶ βιοῦμεν τὴν Ἀνάστασιν ὡς γ ε γ ο ν ὸ ς ἀληθέστατον. Τὴν μαρτυρίαν μας ἐπισφραγίζομεν, ἐὰν χρειασθῇ, διὰ τῆς θυσίας τῆς ζωῆς μας, διότι ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ὑπερβαίνομεν τὸν θάνατον καὶ ἀπαλλασσόμεθα ἀπὸ τὸν φόβον αὐτοῦ. Τὸ στόμα μας εἶναι πλῆρες χαρᾶς ἐν τῷ λέγειν Ἀ ν έ σ τ η ὁ Κ ύ ρ ι ο ς. Οἱ Ἅγιοί μας, κατὰ κόσμον νεκροί, ζοῦν μεταξύ μας, ἀπαντοῦν εἰς τὰ αἰτήματά μας. Ὁ μεταθανάτιος κόσμος εἶναι ἀληθέστερος τοῦ προθανατίου. Ὁ Χριστὸς ἀνέστη καὶ ζῇ μεταξὺ ἡμῶν. Ὑπεσχέθη ὅτι θὰ εἶναι μαζί μας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Καὶ πράγματι εἶναι. Φίλος καὶ ἀδελφὸς καὶ θεραπευτὴς καὶ χορηγὸς παντὸς ἀγαθοῦ.

Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ Ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ χαριζόμενος εἰς πάντας ζωὴν τὴν αἰώνιον. Ποῦ σου θάνατε τὸ νῖκος; Ἀνέστη ὁ Χριστός, “καὶ τὸν πάλαι ἄμετρα καυχώμενον, ὡς γελοῖον παιζόμενον ἔδειξε” (πρβλ. Κανὼν Σταυροανα-στάσιμος Δ΄ ἤχου, Θ΄ Ὠδή, ποίημα Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ). Τὰ πάντα πεπλήρωται Φωτὸς καὶ αἱ καρδίαι μας χαρᾶς ἀνυπερβλήτου.

Καὶ ὄχι μόνον χαρᾶς, ἀλλὰ καὶ δ υ ν ά μ ε ω ς. Ὁ πιστεύων εἰς τὴν Ἀνάστασιν δὲν φοβεῖται τὸν θάνατον· καὶ ὁ μὴ φοβούμενος τὸν θάνατον εἶναι ψυχικῶς ἄκαμπτος καὶ ἀλύγιστος, διότι ὅ,τι διὰ τοὺς πολλοὺς καὶ ἀπίστους εἶναι ἡ φοβερωτέρα ἀπειλή, διὰ τὸν πιστὸν χριστιανὸν εἶναι μικρᾶς σημασίας γεγονός, διότι εἶναι ἡ ε ἴ σ ο δ ο ς εἰς τὴν ζωήν. Ὁ πιστὸς χριστιανὸς ζῇ τὴν ἀνάστασιν καὶ πρὸ τοῦ φυσικοῦ θανάτου του.

Ἡ συνέπεια τοῦ βιώματος τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἡ μ ε τ α β ο λ ὴ τοῦ κόσμου. Ἐνθουσιάζει τὴν ψυχήν. Καὶ ἡ ἐνθουσιώδης ψυχὴ ἑλκύει εἰς τὸν δρόμον της τὰς ἄλλας ψυχάς, αἱ ὁποῖαι συγκινοῦνται ἀπὸ τὰ ἀληθινὰ βιώματα τῆς χαρᾶς τῆς ἀθανασίας. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἰδικὴ μας ἀνάστασις δὲν εἶναι μία θεωρητικὴ ἀλήθεια. Εἶναι δ ό γ μ α τῆς πίστεώς μας. Εἶναι μία χειροπιαστὴ πραγματικότης. Εἶναι ἡ δύναμις ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, παρὰ τοὺς ἐναντίον της σκληροτάτους διωγμούς. “Αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν” (Α΄ Ἰωάν. ε΄, 4) εἰς τὴν Ἀνάστασιν. Διὰ τῆς Ἀναστάσεως ὁ ἄνθρωπος γίνεται κατὰ χάριν Θεός. Διὰ τῆς νίκης τοῦ ἀναστασίμου φωτὸς ἐπὶ τῶν ἀκαθάρτων παθῶν, ἐνιδρύεται εἰς τὴν ψυχήν μας ἔρως θεῖος καὶ ἀγάπη τις ξένη, τὸν ἀνθρώπινον ὅρον ὑπερβαίνουσα.

Χριστὸς Ἀνέστη, λοιπόν! Αἱ καρδίαι μας εἶναι πλημμυρισμέναι ἀπὸ τὸ Ἀναστάσιμον φῶς καὶ τὴν ἀναστάσιμον χαράν. Προσερχόμεθα μὲ γνησιότητα καὶ ἁπλότητα εἰς τὸν Ἀναστάντα Χριστόν. Διότι, ὡς λέγει ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ, ὁ ἐπόπτης τῶν καρδιῶν μας ἄνωθεν Θεός “καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπει-νωμένην οὐκ ἐξουδενώσει” (Ψαλμ. Ν΄,19).

Ἡ Ἀνάστασις εἶναι ἡ δύναμίς μας, ἡ ἐλπίς μας, ἡ χαρά μας, τὸ ἀγαλλίαμά μας. Διὰ τῆς Ἀναστάσεως ὑπερβαίνομεν τὸν πόνον καὶ τὴν θλῖψιν δι’ ὅλα τὰ κακὰ τῆς φυσικῆς ἐπιγείου ζωῆς. Ἡ Ἀνάστασις εἶναι ἡ ἀπάντησις τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν ἀπορίαν τοῦ πληγωμένου ἀπὸ τὰ δεινὰ τοῦ κόσμου ἀνθρώπου.

Εἰς τὰς δυσκολίας καὶ τὰ παθήματα, τὰ ὁποῖα διέρχεται σήμερον ὁ κόσμος, ἡμεῖς δὲν ἀποκάμνομεν. Ἡ ἐπὶ τὸ αὐτὸ σύναξις τῶν φοβισμένων Μαθητῶν τοῦ Κυρίου εἰς τὸ Ὑπερῷον τῆς Σιὼν μᾶς ἐνδυναμώνει. Δὲν φοβούμεθα, διότι ἀγαπῶ-μεν τοὺς πάντας, ὅπως ἠγάπησεν ἡμᾶς Ἐκεῖνος καὶ τὴν ψυχὴν Αὐτοῦ ἔθηκεν ὑπὲρ ἡμῶν. Θεανδρικῶς ὁ Ἀναστὰς Κύριος ἀοράτως μᾶς συνοδεύει. Ἀρκεῖ νὰ ἔχωμεν, -καὶ ἔχομεν- ἀ γ ά π η ν. Καὶ μὲ τὴν ἀγάπην ἐπιγινώσκομεν τοῦ Μυστηρίου τὴν δύναμιν. Τοῦ Μυστηρίου!

Καὶ ἂν ἄλλοι διστάζουν ἀνθρωπίνως καί “δράγματα στοιβάζουν πράξεων τὰς θημωνίας” (πρβλ. Στιχηρὰ Ἑσπερινοῦ Κυριακῆς Ἀσώτου), ἡμεῖς καυχώμεθα. Καὶ ἐὰν ἡμεῖς δὲν “ἀπολικμίζωμεν φιλευσπλαγχνίᾳ τὸ ἄχυρον τῶν ἔργων τῆς ἀδικίας καὶ τὰ πάθη μας καὶ δὲν καταστρώνωμεν ἅλωνα μετανοίας”, ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς εἶναι Ἀγάπη καὶ διαλύει τὸ κάθε εἴδους σκότος καὶ τὸν φ ό β ο ν γύρω μας καὶ εἰσέρχεται ἐντὸς ἡμῶν καὶ εἰς τὸν κ ό σ μ ο ν, τῶν θυρῶν τῶν καρδιῶν μας πολλάκις κεκλεισμένων. Καί “μένει μεθ΄ ἡμῶν” μονίμως διὰ τοῦ σ τ α υ ρ ο ῦ τῆς ἀ γ ά π η ς. Τὸ κάλεσμά Του εἶναι ἡ ε ἰ ρ ή ν η. Τὴν Ἑαυτοῦ εἰρήνην χαρίζει εἰς ἡμᾶς. Οἱ ἰσχυροὶ τοῦ κόσμου τούτου ἐπαγγέλλονται καὶ ὑπόσχονται εἰρήνην, μηδέποτε ἐμπειρικῶς πραγματοποιουμένην. Ἡ δύναμις τῆς Θείας Ἀγάπης καὶ Εἰρήνης καὶ Σοφίας μένει ἔξω ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινον πανικόν. Δὲν εὑρίσκεται εἰς τὸ περιθώριον τῆς πραγματικότητος οὔτε εἰς τὴν περιφέρειαν κάποιων ἀτομικῶν δοξασιῶν. Εἶναι ἡ καρδία καὶ τὸ κέντρον τῶν γεγονότων. Εἶναι ἡ κ α ρ δ ί α τῆς ἀνθρωπότητος. Εἶναι τὸ κ έ ν τ ρ ο ν τῆς ζωῆς. Εἶναι ἡ κυριεύουσα ζώντων καὶ νεκρῶν. Εἶναι ἡ Ἀ λ ή θ ε ι α.

Ἡ ἀδιαφιλονίκητος ὑπεροχὴ τῆς Δ υ ν ά μ ε ω ς κρατεῖ ἀοράτως τὰ ἡ ν ί α καὶ κατευθύνει τὰ π ά ν τ α, καθ’ ἣν ὥραν πολλοὶ ἐπώνυμοι κατ΄ ἄνθρωπον “σκότος εἰς τὰς φρένας ἔχουν”.

Τὴν περίοδον τῆς σημερινῆς γενικῆς ἀ π ο σ υ ν θ έ σ ε ω ς παγκοσμίως, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς, ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ π α ρ ο υ σ ί α τῆς οὐρανίας σ υ ν θ έ σ ε ω ς καὶ ἁρμονίας. Τὸν καιρὸν τῆς κ α τ α ρ ρ ε ύ σ ε ω ς καὶ τοῦ προσδοκωμένου θανάτου ὑπάρχει τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως καὶ ἡ ἐνίσχυσις τῆς πεποιθήσεως ἐπὶ τὸν Κύριον.

Ἡ εἰρήνη τοῦ θανάτῳ τὸν θάνατον διὰ τῆς κενώσεως Αὐτοῦ πατήσαντος καὶ ἡ χαρὰ τῆς ἀ γ ά π η ς διαχέονται καὶ θεραπεύουν τὸν στενάζοντα καὶ ὀδυνώμενον πάντοτε σύγχρονον “ἄ ν θ ρ ω π ο ν” καὶ τὴν συνωδίνουσαν καὶ συστενάζουσαν μετ’ αὐτοῦ κτίσιν, τήν “ἀπολύτρωσιν καὶ τὴν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχομένους” (πρβλ. Ρωμ. η΄, 20-23) τῆς “ἐλευθερίας τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ”.

Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος, πατέρες καὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα!

Ἅγιον Πάσχα 2013

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα

εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου

Ολόκληρο το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου έχει ως εξής:

Αδελφοί και τέκνα εν κυρίω αγαπητά.

Χριστός Ανέστη.

«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου απαρχήν».

Το χαρμόσυνο άγγελμα της Αναστάσεως βρίσκει τη Χώρα μας, αλλά και την Οικουμένη σχεδόν ολόκληρη, υπό συνθήκες θλίψεως, αβεβαιότητας και αγωνίας για το αύριο. Ο τόπος μας υποφέρει. Μεγάλο μέρος του λαού μας δοκιμάζεται και υπομένει καρτερικά, κάνοντας πράξη τη χριστιανική αγάπη και την αλληλεγγύη στον πόνο των συνανθρώπων μας και προσδοκά ένα καλύτερο αύριο. Η οικουμένη μοιάζει να γεύεται κάτι από την πικρία της Μεγάλης Εβδομάδος των Παθών. Σήμερα, δοκιμάζουμε όλοι τις συνέπειες των αλαζονικών επιλογών των αρχόντων του κόσμου τούτου, που θεωρούν ότι τα «αργύρια» αξίζουν περισσότερο από τους ανθρώπους. Ο σύγχρονος κόσμος διεμόρφωσε τη ζωή του, τις αξίες του και τις προτεραιότητές του σαν να μην υπάρχει Θεός. Και τα αποτελέσματα δηλητηριάζουν τον βίο μας και ευτελίζουν το ανθρώπινο πρόσωπο.

Όμως, η Ορθόδοξη Εκκλησία συνέχισε και συνεχίζει να διαλαλεί, με λόγια και με έργα, ότι η φθορά, η παρακμή και ο θάνατος δεν μπορούν να νικήσουν τη ζωή. Η ελπίδα των χριστιανών, όταν τα βάσανα πλημμυρίζουν τη ζωή μας, και η βεβαιότητα ότι η ζωή στο τέλος νικά τον θάνατο, βρίσκεται στο γεγονός της Αναστάσεως. Η ελπίδα μας είναι ο Αναστημένος Χριστός. Αυτός, που τον αναγνωρίζουμε ως βασιλέα της Δόξης όταν πεθαίνει επί του Σταυρού υπέρ πάντων ημών. Αυτός που από αγάπη για εμάς έλαβε δούλου μορφή, μοιράστηκε τους πόνους και τις θλίψεις μας, υπέστη το μαρτύριο του σταυρικού θανάτου και κατήλθε «εν τοις κατωτάτοις της γης». Αλλά συνέτριψε τις πύλες του Άδη και «τριήμερος εξανέστη του τάφου». Ο Χριστός είναι η ελπίδα και το αγαλλίαμά μας. Διότι νίκησε τον θάνατο και προσέφερε σε όλους τη δυνατότητα της αναστάσεως «πεπτωκότα τον Αδάμ παγγενή αναστήσας, ως Φιλάνθρωπος».

Η Ανάσταση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο και το σημαντικότερο γεγονός της παγκόσμιας Ιστορίας. Νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Χριστός Ανέστη αδελφοί μου και καμιά θλίψη δεν μπορεί να σκιάσει τη χαρά μας. Από άκρου εις άκρον της Οικουμένης η φύσις αγάλλεται και χαίρει και το τραγούδι της νίκης κατά του θανάτου ηχεί παντού. «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας».

Ανέστη Χριστός και το ανέσπερο φως της Αναστάσεως εξαφανίζει κάθε σκια φωταγωγώντας την Οικουμένη. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια».

Οι θλίψεις και οι δοκιμασίες θα συνεχίσουν την προσπάθεια να επιβληθούν στη ζωή μας. Όμως μην απελπίζεστε. «Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω». Ανέστη Χριστός και τίποτα δεν είναι πια όπως πριν. Οι πύλες του Άδη έχουν συντριβεί και η απόσταση μεταξύ ουρανού και γης έχει καταργηθεί. Και όσοι ακόμα πιστεύουν, ότι τα «αργύρια» μπορούν να εξαγοράσουν η να υποδουλώσουν την ελπίδα «πλανώνται πλάνην οικτράν».

Αδελφοί μου,

Χριστός ανέστη και ζωή πολιτεύεται.

Στις δύσκολες ημέρες που περνά ο τόπος μας, μην χάνετε το κουράγιο σας. Οι κοσμικές εξουσίες θα προσπαθούν πάντοτε να διαφεντεύουν την πίστη και την ελευθερία των ανθρώπων. Και πάντοτε θα ηχεί παρήγορη και λυτρωτική η φωνή του νικητή του θανάτου και αρχηγού της ζωής ημών: Σε αυτόν τον κόσμο θα έχετε θλίψεις, αλλά μην δειλιάζετε «θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον».

Ας διατηρήσουμε, λοιπόν, το κουράγιο και την ελπίδα μας γνωρίζοντας ότι και τώρα όπως και πάντα ο Παντοδύναμος και Ελεήμων Θεός είναι μαζί μας και τηρεί τις υποσχέσεις Του προς τον Λαό Του. Είμαστε βέβαιοι γιʼ αυτό, διότι «Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και μέγα έλεος».

Χριστός Ανέστη

Αληθώς Ανέστη ο Κύριος.