Iστορίες με γάτες

«Το γατούλι, μέσα από την τρύπα του μαντρότοιχου όπου είχε ζαρώσει, είδε το κορίτσι με τα καταπράσινα μάτια. (...) – Τι όμορφο γατάκι! είπε και το πήρε στην αγκαλιά του. Το γατούλι δεν πρόβαλε καμιά αντίσταση. Αφέθηκε ευχαριστημένο στα χέρια του κοριτσιού. Αρχισε μάλιστα να κάνει και "γουρ... γουρ...". "Κοίτα που θυμάμαι να κάνω γουρ γουρ..." απόρησε. Από τη μέρα που είχε χάσει τη μάνα του κι όλοι οι άνθρωποι της γειτονιάς το είχαν του κλότσου και του μπάτσου, είχε ξεχάσει να γουργουρίζει. Καθόταν όλη μέρα άφωνο και πεινασμένο στην τρύπα του και μόνο το βράδυ έτρεχε αθόρυβα μέχρι τον κοντινό σκουπιδοντενεκέ, μήπως και βρει κάτι να φάει».