Oνειρα με μουστάκια

«(...) -Μην ανησυχείτε, παιδιά μου... Εστειλα και σας φώναξα..., γιατί... έφτασε και μένα η ώρα μου, κατά πώς φαίνεται. (...) Τα τρία παιδιά κοιτάζονται απορημένα. -Σε σένα, Μεγάλε μου γιε, αφήνω το μύλο. Ο Γέροντας γύρισε και τον κοίταξε. -Ξέρω πόσο σ’ αρέσει να δουλεύεις το μύλο. Καλά θα περάσεις, γιε μου. Θα 'ρχονται οι χωρικοί, θα σου φέρνουν το στάρι τους, θα τ 'αλέθεις, θα κρατάς το μερτικό σου, θα τρως και θα χαίρεσαι. Καλά θα περάσεις. (...) -Σε σένα, Μεσαίε μου, που 'σαι καλός και γερός καβαλάρης, αφήνω τ' άλογο. Θα μπορείς να συνεργάζεσαι με τον αδερφό σου και ο ένας ν' ανακουφίζει τον άλλον. (...) - Και σε σένα, Μικρέ μου, ...αφήνω τη γάτα μου. Πλάι μου πέρασε όλη τη ζωή της. Εμαθε όσα κι εγώ. Πάρ' τηνε. Δική σου. (...) -Παιδιά μου, μην περιφρονήσει κανείς τίποτα απ' ό,τι του άφησα (...)».