Γυναικείες οδύσσειες χωρίς επιστροφή

Μία γυναίκα λαλίστατη. Και μία, απόλυτα βουβή. Για την ακρίβεια, δύο... μονόλογοι. Ο πρώτος, η πολυλογού «Μπέμπα» του Δημήτρη Τσεκούρα, στο «Απλό Θέατρο». Ενας ακατάσχετος, πολυκύμαντος γυναικείος βερμπαλισμός, που ενίοτε συναντά την ποίηση και, μάλιστα, σε άψογη καθαρεύουσα. Ο δεύτερος, το «Wunschkonzert» (Βουνσκοντσέρτ: κοντσέρτο της επιθυμίας) του Φραντς Ξαβιέρ Κρετζ, στο «Από Μηχανής Θέατρο». Ενα θεατρικό έργο χωρίς ούτε μία... λέξη! Τη θέση της πρόζας καταλαμβάνουν οι σκηνικές οδηγίες του συγγραφέα.