Trapezaria

Επιστρέφουμε συχνά πυκνά στο φιλόξενο εστιατόριο του σεφ Δημήτρη Παναγιωτόπουλου στου Μακρυγιάννη. Οι λόγοι αρκετοί.

Η θέσηΗ Τραπεζαρία βρίσκεται σε ένα ήσυχο στενάκι, που μοιάζει να παίζει αποκλειστικά το ρόλο συνδετικού κρίκου των λεωφόρων Συγγρού και Καλλιρρόης – από την πρώτη αρχίζει και στην δεύτερη τελειώνει. Η απόσταση τόσο από την Ακρόπολη, όσο και από το Φιξ (και από τις αντίστοιχες στάσεις

Η ατμόσφαιραΜοντέρνα σάλα, με όμορφες λεπτομέρειες και στοιχεία που παραπέμπουν στην τραπεζαρία του σπιτιού μας, με μια ανοιχτή κουζίνα που μας επιβλέπει ή... που την επιβλέπουμε. 'Ομορφος χώρος με αίσθηση οικειότητας.

Το φαγητόΤο φετινό μενού του είναι πιο ραφινάτο, περισσότερο ώριμο, πάντα εποχικό και επίκαιρο, αλλά παράλληλα διατηρώντας αυτή την πηγαία αίσθηση του χιούμορ στις περιγραφές, όσο και τη φαντασία στους συνδυασμούς των υλικών – θυμάμαι ακόμα, όταν το είχα επισκεφτεί στις αρχές της λειτουργίας του, που πλάι στην εξώπορτα υπήρχε ένα καφάσι με ντομάτες για τους απογοητευμένους θαμώνες... η προτροπή ήταν «πυρ στο ψαχνό». Ο παλιός κατάλογος αναδιαμορφώθηκε, αλλά παρέμεινε εξίσου γαργαλιστικός, με περιγραφές άλλοτε γλαφυρές, κι άλλοτε συνοπτικές.

Πάντως ό,τι δοκιμάσαμε και τούτη τη φορά, ήταν καλοφτιαγμένο. Τα σπαράγγια με σάλτσα σοφρίτο, πεκορίνο και λεμονοπίπερο και η λαχταριστή παστιτσάδα με πεσκανδρίτσα και σάλτσα καραβίδας, δύο εξαίσια παραδείγματα. Περισσότερο απ’ όλα μας άρεσε η μεταξένια φάβα που «αγριεύει» με σουτζούκι και αποκτά χαρακτήρα με ένα αβγό μάτι, ενώ λιγότερο μας ικανοποίησε η χαμηλών τόνων παντζαροσαλάτα με ρόκα, καρύδια και καπνιστό τυρί. Ωστόσο θα επιστρέψουμε γιατί κάτι πιάτα όπως ο «γύρος» πάπιας... κλπ, ο μπακαλιάρος «black cod» με σπαράγγια, το «κοκτέηλ-ξινόχοντρος»... γιουβαρλάκια θαλασσινών τηγανιτά και αβοκάντο, όπως και το πουράκι cremeux gianduja με semifreddo υποβρύχιο Βομβύλα φράουλα – αντιγράφω αυτολεξεί από το μενού – δημιουργούν σπίθες προσδοκιών και αξίζουν δοκιμής.

Ο λογαριασμόςΑπό 45 μέχρι 55 το ζεύγος, χωρίς το ποτό.

Η κάβαΟ κατάλογος με τα «Υγρά» καλύπτει επάξια και τους wine lovers. Ισορροπεί περίφημα ανάμεσα στο ψαγμένο και στο mainstream, δίνοντας έμφαση στον ελληνικό αμπελώνα, αλλά προσφέροντας και εναλλακτικές λύσεις κυρίως από τον γαλλικό οινικό κόσμο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει παραμονεμένος ουδείς, δεδομένου μάλιστα πως οι τιμές των φιαλών είναι εξαιρετικές και τα κρασιά σε ποτήρι, αρκετά. Ουκ ολίγες και οι επιλογές σε μπίρες.

Επιπλέον πληροφορίες Η κράτηση είναι μάλλον απαραίτητη τις ώρες και μέρες αιχμής, ενώ το πάρκινγκ είναι μέτριας δυσκολίας. Ανοιχτό καθημερινά από τις 6 μ.μ. – 00.30, το Σάββατο από τη 1 μ.μ. – 00.30, τη Κυριακή 1 μ.μ. - 5.30 μ.μ. Τη Δευτέρα κλειστά.