Ένα άλλο πρόσωπο της Χαλκιδικής

Η πρώτη, από μια σειρά προωθητικών ενεργειών, του Mount Athos Area Kouzina έλαβε χώρα στις παρυφές του Χολομώντα, με σκοπό να μας μυήσει στα μυστικά της ορεινής γαστρονομίας της περιοχής και φυσικά, να μας γνωρίσει με τις εξαίρετες πρώτες ύλες της, όπως τα μανιτάρια.

Δεχτήκαμε την πρόσκληση της κ. Μαρίας Πάππα, υπεύθυνης επικοινωνίας του Mount Athos Area Kouzina, για να γνωρίσουμε την ιδιαιτερότητα της προ Αθω περιοχής, μέσα από τις αντιθέσεις που δημιουργούν ο ορεινός καταπράσινος όγκος από τη μία και η καταγάλανη ακτογραμμή της, από την άλλη.

Κατεβαίνουμε στο αεροδρόμιο

«Μακεδονία» και ακολουθούμε τη διαδρομή προς το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής, αυτό, με τον λιγότερο τουρισμό αλλά με το βάρος της ιστορίας, το μυστικισμό του Αγίου Ορους και τον κατάφυτο Χολομώντα.

Περνάμε τη Ν. Ραιδεστό, τη Γαλάτιστα με τον επισκέψιμο μεσαιωνικό πύργο και τον Αγ. Πρόδρομο και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε τον ορεινό όγκο του Χολομώντα, μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον, με οξιές, βελανιδιές, προστατευόμενο από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Natura 2000. Μετά από 1 ώρα και 15 λεπτά περίπου, μέσα από ρυάκια και έλατα (η περιοχή μάς τροφοδοτεί, εκτός των άλλων, και με Χριστουγεννιάτικα δέντρα τα οποία φυτεύουν, μεγαλώνουν και κόβουν ελεγχόμενα, δημιουργώντας έτσι ένα μικρότερο δάσος, μέσα στο δάσος), φτάνουμε στον ξενώνα «Ροδαμό».

Κυριολεκτικά, κρυμμένος μέσα στο δάσος, από πέτρα και ξύλο, εναρμονίζεται τόσο με το περιβάλλον που σχεδόν εξαφανίζεται. Εδώ και 7 χρόνια έφτιαξαν και λειτουργούν τον ξενώνα ο Πάρης Παρλιάρης και η Τασούλα Παπανικολάου, και οι δύο γέννημα – θρέμμα του Χολομώντα, όπου ζουν με τους γονείς τους, τον κ. Δημήτρη και την κ. Δάφνη αλλά και με τα παιδιά τους, όταν αυτά επιστρέφουν από τις σπουδές τους. Γνήσια και ειλικρινής φιλοξενία, με ευγένεια, χαμόγελο και με γλυκά του κουταλιού, δια χειρός νύφης και πεθεράς.

Έτσι, γλυκά ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τη διάσημη μανιταρόπιτα της κ. Δάφνης.

Μέχρι να ψηθεί η πίτα και πίνοντας τον καφέ μας, αδράξαμε την ευκαιρία να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε για τα μανιτάρια της περιοχής, δια στόματος κ. Πάρη: «Το δάσος μάς έτρεφε και συνεχίζει να μας τρέφει .Τώρα έχουμε τα έλατα, αυτά που κόβουμε για τα Χριστούγεννα, κάποτε όμως κυριολεκτικά ζούσαμε από τα μανιτάρια, για αυτό και τα φτιάχνουμε με όλους τους τρόπους. Την καλύτερη τους εποχή, που είναι ο Σεπτέμβριος με Οκτώβρη τα μαζεύουμε και τα πρώτης ποιότητας, τα βασιλικά, τα κόβουμε σε λεπτές φέτες και τα αποξηραίνουμε. Η μητέρα μου, ακόμα και σήμερα τα αποξηραίνει με τον παλιό τρόπο: Βρίσκει έναν αγκαθωτό χαμηλό θάμνο, «βατσινιά» τον λέμε εμείς και σε κάθε αγκαθάκι του, καρφώνει από μια φέτα μανιταριού. Ετσι αερίζονται καλά και μετά από 2 – 3 ημέρες έχουν στεγνώσει και ξεραθεί τόσο πολύ, ώστε σπάνε σαν ξερά ξυλάκια. Για να τα χρησιμοποιήσουμε, τα μουλιάζουμε σε νερό για περίπου 40 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν.»

«Εκτός από τα μανιτάρια, το δάσος μας τρέφει και με τους καρπούς του, κράνια, κάστανα, βατόμουρα κ.ά. Και έτσι έχω όλον τον χρόνο σπιτικές μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού» συμπληρώνει η Τασούλα, η ωραιοτάτη σύζυγος του Πάρη και ετοιμάζεται να μας δείξει πώς φτιάχνει το γλυκό πορτοκάλι, τη συνταγή του οποίου θα σας δώσουμε με τα πρώτα φρέσκα πορτοκάλια. Επίσης, η περιοχή έχει εξαιρετικό μέλι: ελάτης, θυμαρίσιο, ερείκης αλλά και κάστανου με το σκούρο χρώμα και τη ρωμαλέα γεύση. Η περιοχή, φημίζεται και για το ιδιαίτερο «τσίπουρο των μελισσοκόμων», τη μουντοβίνα. Είναι το απόσταγμα που βγαίνει από τις κερήθρες και τα υπολείμματα μελιού, διατηρείται σε βαρέλια και το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα διαφανές αρωματικό και σχετικά γλυκό τσίπουρο 60 αλκοολικών βαθμών.

Η μέρα τελείωσε με ημίγλυκο κρασί, μανιταρόσουπα, μανιταρόπιτα (τη συνταγή θα βρείτε εδώ), ψαρονέφρι με σάλτσα μουστάρδας και για επιδόρπιο, αρωματικό, σιμιγδαλένιο χαλβά, όλα εξαιρετικά.

Και εκεί που άρχισα να ταλαντεύομαι αν είμαι παιδί της θάλασσας ή του βουνού, αποχαιρετάμε τον καταπράσινο Χολομώντα με τα ρυάκια και τους μικρούς καταρράκτες και κατεβαίνουμε στο λιμάνι, στο γραφικό Στρατώνι όπου ο Ναυταθλητικός όμιλος διοργάνωνε διαγωνισμό και γιορτή ψαρέματος. Πολλά και διάφορα τα ψάρια, ζυγίστηκαν, έβγαλαν τους νικητές αλλά «έπιασαν και τόπο» μιας και όλη η φρεσκότατη ψαριά δωρίστηκε στην ψυχιατρική κλινική του Πολυγύρου. Ο πρόεδρος του συλλόγου, κ. Στάθης Παράσχος όμως, δεν μας άφησε παραπονεμένους και πεινασμένους. Πεντανόστιμες τσιπούρες στη σχάρα, ιδανικά ψημένες, γιαούρτι με γλυκό τριαντάφυλλο για επιδόρπιο καθώς και η υπόσχεση και για άλλες γιορτές αλλά και αθλητικές διοργανώσεις σε συνεργασία και με άλλους συλλόγους όπως τον ιστιοπλοϊκό σύλλογο Καβάλας κ.α.

Ο σκοπός επιτεύχθη λοιπόν. Γνωρίσαμε και αγαπήσαμε και τα δύο πρόσωπα της προ του Αθω περιοχής και αναμένουμε τις επόμενες προωθητικές ενέργειες του mount athos area kouzina που όπως μας είπε η κ. Πάππα, θα είναι η γνωριμία με τα περίφημα μύδια Ολυμπιάδος.

Θα επανέλθουμε με νεότερα.