Χταπόδι στο φούρνο (στο φούρνο ;;;) με πατάτες

Η σχέση μου με τα χταπόδια είναι πολύ ιδιαίτερη. Και ας μη το ξέρουν τα χταπόδια... Τα αναζητώ παντού. Σε μικρά, ταπεινά, ταβερνάκια, στα πιο μακρινά, ξεχασμένα, νησιά. Σε παραδοσιακά... θαλασσινο - στέκια, Αττικής και περιχώρων. Σε μεσαία έως και μεγάλα βάθη (εκεί, γύρω στα... δυόμιση μέτρα κάτω από την επιφάνεια (τι “ποιαν επιφάνεια ;”, τι “ποιαν επιφάνεια ;”, μωρέ!!!) με το ψαροντούφεκο στο χέρι. Σε σπίτια συναδέλφων με νησιώτισσες μητέρες. Στο κτήμα της θείας Θοδώρας, στην Ερμιόνη, όπου “γνωρίστηκα” με το –με διαφορά– νοστιμότερο χταπόδι στα κάρβουνα. Παντού.
Το χταπόδι, όμως, που βρήκα στο site της Antonella, δεν έχει όμοιό του. Όχι επειδή τάχα είναι το πιο νόστιμο που έχω δοκιμάσει. Όχι. Έχω φάει και άλλα, σπουδαία χταπόδια. Αλλά επειδή είναι, πράγματι, πολύ νόστιμο, και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικό!!! Ο τρόπος με τον οποίο καραμελώνουν οι χορταστικές μπουκιές του χταποδιού, ο τρόπος με τον οποίο “δένουν” μαζί του οι...”μεταλλαγμένες” πατατούλες, οι τόσο διαφορετικές και νόστιμες, τα αρώματα του δενδρολίβανου και της μαντζουράνας που αναδύονται από το ταψί, η διακριτική αλλά συνάμα διακριτή γεύση του κρασιού, συνθέτουν ένα εξαιρετικό πιάτο, όχι μόνο για να φάτε αλλά για να απολαύσετε τρώγοντας!!!
Είναι μία ακόμη επιλογή, για κάποιον που θα θελήσει κάτι διαφορετικό από το γνωστό (και, ασφαλώς, πολύ νόστιμο) “χταπόδι με κοφτό μακαρονάκι” στη κατσαρόλα. Αλλά μία πολύ-πολύ-πολύ νόστιμη επιλογή. Την αρχική μου επιφυλακτικότητα “μα δεν θα παραμείνει σκληρό, εάν δεν βράσει προηγούμενα;” διαδέχθηκε η ικανοποίηση και ο θαυμασμός για ένα πιάτο που τα αξίζει και με το παραπάνω. Δοκιμάστε το και θα το διαπιστώσετε.
Και θα πείτε μαζί μου: “Ευχαριστώ, Antonella”