Οι χαραμέλες του κυρίου Πανταλόν

«Πάντα μου άρεσαν τα μουσεία. Έχω πάει σε μουσεία και μουσεία, σε ολόκληρο τον κόσμο. Αφού επισκέφθηκα χίλια διακόσια εξήντα εννιά μουσεία, έγραψα και το βιβλίο «1.269 μουσεία σε μόλις 1.269 μέρες». Πίστευα ότι είχα γυρίσει όλα τα μουσεία του κόσμου και πως δε μου έμενε τίποτα πια να μάθω. Μέχρι τη μέρα που έφτασε στην πόρτα μου εκείνο το περίεργο γράμμα: Αγαπητέ Άγνωστε Φίλε, Λέτε πως έχετε επισκεφθεί όλα τα μουσεία του κόσμου ετούτου. Και πως όλες οι γνώσεις είναι πια δικές σας. Μάθατε ιστορία, ζωγραφική, ζωολογία, αστροφυσική. Μάθατε ακόμη όλες τις ξένες θρησκείες, τις ξένες γλώσσες και

τα ξένα φαγητά. Λυπούμαι που σας το λέω, κύριε, αλλά δεν έχετε δει και δεν έχετε μάθει τίποτα. Μήπως ξεχάσατε ένα μουσείο; Σας περιμένουμε». Υπογραφή : κύριος Π α ν τ ε λ ό ν.

«Παράξενο» σκέφτηκα. «Ποιο μουσείο μπορεί να ξέχασα και τι γνώσεις να έχω χάσει; Είναι δυνατόν ένας άγνωστος να λέει πως δεν έχω δει και δεν έχω μάθει τίποτα ; »

Έτσι ξεκινάει ένα από τα πιο ωραία παιδικά διηγήματα που έχω διαβάσει. Και μακράν το καλύτερο των τελευταίων χρόνων. Γραμμένο από την Κερκυραία Αλεξάνδρα Κ., η “πιο παράξενη ιστορία του κόσμου” μου θύμισε «πως μπορείς να “το σκάσεις από κάδρο σου” και να γυρίσεις τον κόσμο μέσα σε μία νύκτα, καβάλα σε ένα ξύλινο αλογάκι».

Τι συμβαίνει όμως τα βράδια όταν τα φώτα σβήνουν, σε αυτό το Μουσείο ; Πως οι Ξεχασμένες Πριγκίπισσες έπεσαν σε κατάθλιψη και γιατί τα Πεφταστέρια απεργούν ; Τι είναι οι “χ α ρ α μ έ λ ε ς του κυρίου Παντελόν” ;

Όλα αυτά θα σας αφήσω (ή θα σας παρακινήσω) να τα ανακαλύψετε διαβάζοντας το βιβλίο. Και αν έχετε και ένα μικρό παιδί να του διηγηθείτε την ιστορία, τόσο το καλύτερο ..... Χωρίς να είναι απαραίτητο. Και των πιο μεγάλων οι ψυχές έχουν ανάγκη, για μια νύκτα έστω, να “γυρίζουν τον κόσμο με το ξύλινο αλογάκι τους”. Και, αν δεν συναντήσουμε ποτέ μας τον κύριο Πανταλόν, μπορούμε πάντα να δούμε μαζί πως φτιάχνονται χ α ρ α μ έ λ ε ς από εκείνες “τις παλιές”, της εποχής που φορούσαμε .....κοντά παντελόν.