Alain Badiou, "Είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι ενάντια στους αντιδραστικούς"

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}Alain Badiou, \"Είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι ενάντια στους αντιδραστικούς\" (symvanta.blogspot.com)
Πρώϊμος, πρόδηλα μαοϊστικός Badiou από τα symvanta.blogspot.com:

Μετάφραση του 1ου κεφαλαίου από το έργο του Αλαίν Μπαντιού Η Θεωρία της Αντίφασης (Παρίσι: Maspero, 1975). Από τα Γαλλικά η μετάφραση είναι του Alberto Toscano, δημοσιεύτηκε το 2005 στο Αγγλικό θεωρητικό περιοδικό Positions (Duke University Press).

Είμαστε οικείοι με το σύνθημα του Μάο Τσετούνγκ : \"O Μαρξισμός περιλαμβάνει πολλές αρχές, αλλά σε τελική ανάλυση όλες μπορούν να συνοψιστούν σε μία πρόταση: είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι ενάντια στους αντιδραστικούς\". Αυτή η φράση, που εμφανίζεται τόσο απλή, είναι την ίδια στιγμή μάλλον μυστήρια: Πως γίνεται κατανοητό το τεράστιο θεωρητικό εγχείρημα του Μάρξ, με τις αδιάκοπες και με ακρίβεια επαναδουλεμένες και ανασχηματισμένες αναλύσεις, να συγκεντρώνεται σε ένα αξίωμα: \"Είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι ενάντια στους αντιδραστικούς\"; Και τι είναι αυτό το αξίωμα; Έχουμε να κάνουμε με μια παρατήρηση, που συνοψίζει την Μαρξιστική ανάλυση των αντικειμενικών αντιθέσεων, την αναπόφευκτη αντιπαράθεση επανάστασης και αντεπανάστασης; Είναι μια ντιρεκτίβα προσανατολισμένη στην υποκειμενική κινητοποίηση των επαναστατικών δυνάμεων; Είναι η Μαρξιστική αλήθεια η ακόλουθη: όποιος εξεγείρεται, έχει δίκιο; [1] H μάλλον: ο καθένας πρέπει να εξεγείρεται; Και τα δυο ίσως, και ακόμα περισσότερο η σπειροειδής κίνηση από το ένα στο άλλο, η πραγματική εξέγερση (αντικειμενική δύναμη) εμπλουτισμένη και επιστρεφόμενη στον εαυτό της στην συνείδηση του δικαίου της ή του λόγου της (υποκειμενική δύναμη).
Α. Πράξη, Θεωρία, Γνώση
Έδώ κρατάμε ήδη κάτι ουσιαστικό: κάθε Μαρξιστική διατύπωση είναι- σε μια ενιαία κ διαιρεμένη κίνηση- παρατήρηση και ντιρεκτίβα. Σαν συμπύκνωση της πραγματικής πράξης, εξισώνει την κίνηση της με σκοπό να επιστρέψει σε αυτήν. Εφόσον, όλα όσα σχεδιάζει υπάρχουν μόνο από το γίγνεσθαι της, ισότιμα, η θεωρία ως γνώση αυτού που έχει υπάρξει μόνο από την κίνηση προς αυτό που είναι η θεωρία. Κάθε γνώση είναι προσανατολισμός, κάθε περιγραφή είναι ένας ορισμός.
Η πρόταση \"είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι ενάντια στους αντιδραστικούς\", το μαρτυρά αυτό περισσότερο από κάθε άλλη. Σε αυτή βρίσκουμε να εκφράζεται το γεγονός ότι ο Μαρξισμός, προτού είναι μια ολοκληρωμένη επιστήμη του κοινωνικού σχηματισμού, είναι το απόσταγμα αυτού που απαιτεί η εξέγερση: να την θεωρεί δίκαιη, να της αποδίδει το λόγο. Ο Μαρξισμός είναι μαζί επιλογή πλευράς και η συστηματοποίηση μίας αγωνιστικής εμπειρίας. Η ύπαρξη μιας επιστήμης των κοινωνικών σχηματισμών δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για τις μάζες εάν δεν αντανακλά και συγκεντρώνει την πραγματική επαναστατική τους κίνηση. Ο Μαρξισμός πρέπει να συλλαμβάνεται ως η συσσωρεμένη γνώση των λαϊκών επαναστάσεων, του λόγου που ενέχουν αυτές, της στ