Διδάσκειν δια του «υποδείγματος»

Διδάσκειν δια του «υποδείγματος»
ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΤΡΑΝΟΥ*
«Γύρνα πίσω στο πλοίο, διάολε!». Η έκκληση του διοικητή του λιμενικού στο Λιβόρνο, Γκρεγκόριο Ντε Φάλκο προς τον πλοίαρχο του βυθιζόμενου κρουαζιερόπλοιου Σκετίνο να επιστρέψει στο πλοίο για να βοηθήσει τους επιβάτες δεν πρόκειται να φτάσει στα αυτιά της πρώην υπουργού Παιδείας, κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου. Η Μπουμπουλίνα του νεοφιλελευθερισμού εγκατέλειψε εγκαίρως το ναυάγιο της Παιδείας πάνω στην πρώτη λέμβο διάσωσης που βρήκε μπροστά της ακολουθώντας τον δικό της δρόμο, «τον δρόμο για τη Δ\' Ελληνική Δημοκρατία και την Ανάπτυξη»!
Αφού ολοκληρώθηκε η μεγαλύτερη εσωτερική υποτίμηση από τη δεκαετία του \'30, και τα νερά από το πρώτο κοινωνικό τσουνάμι αποτραβιούνται, γίνονται ορατά πλέον τα απαίσια κοινωνικά συντρίμμια, η φτώχεια, η τρομακτική ανεργία, το ρήμαγμα των μισθών και των συντάξεων του ήδη αναιμικού κράτους κοινωνικής πρόνοιας, η καταρράκωση του Συντάγματος και η απώλεια των τελευταίων ψηγμάτων εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας.
Ταυτόχρονα, ξεκινά η επιχείρηση της προκλητικής μονοπωλιακής μεταφοράς σε τιμές ξεφτίλας όλων των δημόσιων αγαθών και η συσσώρευση του λιγοστού εναπομείναντος πλούτου της χώρας στα χέρια των αρπακτικών, ώστε να αποτελέσουν τα ζωτικά μέσα για την επιβίωση της νέας λαθραίας ελίτ, που αποτελεί «υπόδειγμα» κυνικής πολιτικής ενδογαμίας και επιμειξίας, φιλοδοξώντας να κυβερνά στον αιώνα τον άπαντα αυτό τον τόπο. Η κατ’ όνομα «διάσωση» της χώρας μέσω των Μνημονίων έγινε το νέο λατρευτικό εικόνισμα για την ανεύρεση του οποίου πανηγυρίζουν εξίσου τόσο οι δεσπότες όσο και οι διαπρύσιοι κήρυκες του νεοφιλελευθερισμού.
Οι «σωτήρες» μετατρέπουν την Ελλάδα, με την ανελέητη αντικοινωνική τους συμπεριφορά και την κανιβαλική τους αντίληψη για την πολιτική και την κοινωνία, σε ένα είδος παγκόσμιου δυστοπικού παραδείγματος καταστροφής.
Τα συντηρητικά κόμματα εξουσίας και οι ηγέτες τους στην Ε.Ε. μετατρέπουν την κρίση σε ένα ακραία βίαιο παράδειγμα με στόχο την οριστική συμμόρφωση των λαών της Ευρώπης στις ανάγκες της αγοράς και την διαμόρφωση της βιοπολιτικής, της δημόσιας σφαίρας και της δημοκρατίας σε Κρανίου Τόπο.
Ταυτόχρονα, τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, οι μάστορες της «Εκπαίδευσης στο Κακό» για να παραφράσουμε τον Αλμοδοβάρ -που τους έχει, μονίμως και δικαίως, «στη μπούκα»- κανοναρχούν, προαπεικονίζουν και προπαγανδίζουν επίμονα τον βίαιο μετασχηματισμό της χίμαιρας του προηγούμενου καπιταλιστικού οικονομικού μοντέλου της χρηματιστηριακής φούσκας, το οποίο αγιοποίησαν την προηγούμενη δεκαετία, στο νέο μεταλλαγμένο και πιο επιθετικό τύπο του αρπακτικού, κανιβαλικού καπιταλισμού.
«Απέναντι στο κακό που μας βρήκε», μας προειδοποιούν -σαν να πρόκειται για φυσική καταστροφή, απενοχοποιώντας ταυτόχρονα τους πραγματικούς υπαίτιους της κρίσης και κουνώντας μας απειλητικά το δάκτυλο- «ακόμη και η πλέον στοιχειώδης διαμαρτυρία δεν είναι απλώς ανώφελη αλλά αποτελεί αναρχική εκδήλωση και επικίνδυνο