Ένα παράδειγμα «εξωτερικής αξιολόγησης» με ιδεολογική ατζέντα, του Παναγιώτη Σωτήρη

Ένα παράδειγμα «εξωτερικής αξιολόγησης» με ιδεολογική ατζέντα

Παναγιώτης Σωτήρης

Ανακοινώθηκε η τελική έκθεση εξωτερικής αξιολόγησης για το Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα της Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας (ΑΔΙΠ) (http://www.hqaa.gr/eks/Final%20Report%20Dept%20of%20Sociology%20-Univ%20of%20the%20Aegean.pdf).
Εάν κανείς τη διαβάσει, θα δει ότι πρόκειται για χαρακτηριστικό παράδειγμα του νέου ήθους αξιολόγησης που θέλουν να εισάγουν: άρνηση αναμέτρησης με τα πραγματικά προβλήματα, απουσία τοποθέτησης επί των προβλημάτων χρηματοδότησης, εχθρική αντιμετώπιση του ιστορικά διαμορφωμένου πλαισίου λειτουργίας των πανεπιστημίων και σαφής προσανατολισμός προς την εκπαίδευση της εποχής του Μνημονίου.
Άλλωστε, ο συντονιστής της επιτροπής εξωτερικής αξιολόγησης Γ. Δερτιλής, έχει επιδοθεί το τελευταίο διάστημα σε μια εντονότατη απολογητική των διαφόρων Μνημονίων. (δείτε π.χ. το κείμενο πρόσφατης συνέντευξής του στο «Βήμα»: http://www.dertilis-history.gr/App_Upload/arthra/intervVima110430.pdf)
Ενδεικτικά αναφέρουμε τα ακόλουθα σημεία σε σχέση με το ύφος και το ήθος της συγκεκριμένης έκθεσης αξιολόγησης:
Επί μακρόν – και ενώ είναι πέρα του τυπικού αντικειμένου της αξιολόγησης του τμήματος – η έκθεση ασχολείται με το πόσες φορές μπορεί να δώσει ένα μάθημα ο φοιτητής. Αυτό είναι ενδεικτικό μιας βαθιά συντηρητικής αντίληψης για την υποτιθέμενη «χαλαρότητα» του πανεπιστημίου. Σήμα κατατεθέν, άλλωστε, του ακαδημαϊκού συντηρητισμού ήταν πάντοτε η λατρεία της εξεταστικής αυστηρότητας…
Η πραγματικότητα διαστρεβλώνεται, για να φτιαχτεί η εικόνα ενός Τμήματος με υπερβολικά πολλά μαθήματα. Αυτό θα νομιμοποιήσει σε επόμενη φάση τη λογική του τμήματος με πολύ προσωπικό και άρα τις απολύσεις, ξεκινώντας από τους συμβασιούχους διδάσκοντες. Ενδεικτικά αναφέρω προς αποκατάσταση της αλήθειας ότι φέτος τα πραγματικά προσφερόμενα ενεργά μαθήματα είναι 64, ενώ η έκθεση αναφέρει τον ανυπόστατο αριθμό των 98!
Οι δημοσιεύσεις και το ερευνητικό έργο των διδασκόντων του Τμήματος αντιμετωπίζονται με τρόπο συντηρητικό και με βάση μια προκαθορισμένη αντίληψη για το τι αποτελεί επιστημονική τοποθέτηση μέσα στις κοινωνικές επιστήμες. Αφενός, θεωρούνται επαρκείς δημοσιεύσεις μόνο όσες γίνονται σε συγκεκριμένα mainstream περιοδικά, άλλα περιοδικά περισσότερο ριζοσπαστικά ή και σε αντικείμενα περισσότερο διεπιστημονικά στο χώρο των κοινωνικών επιστημών υποτιμώνται. Αφετέρου, η ελληνόγλωσση θεωρητική παραγωγή συνειδητά υποβαθμίζεται σε υποδεέστερο επίπεδο.
Με εκκωφαντικό τρόπο αποσιωπάται το γεγονός ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι ιδιαίτερα υποχρηματοδοτημένο (αλήθεια δεν πρόσεξαν ότι μετά τις 6.00 μ.μ. δεν λειτουργούσε η κεντρική θέρμανση;) και με εχθρική την πολιτική εξουσία, όπως δείχνει και ο εκβιασμός σε σχέση με τη καταβολή της κρατικής επιχορήγησης. Επιπλέον, ανακαλύπτουν «υπερβολικό προσωπικό» στην υποστελεχωμένη βιβλιοθήκη και διεκτραγωδούν το γεγονός ότι δεν υπάρχει πιο «ευέλ