Ενότητα αριστερών καθηγητών Δ ΕΛΜΕ Αν. Αττικής: Διακήρυξη και ψηφοδέλτιο

08:41 4/2/2013 - Πηγή: Alfa Vita

Ανακοινώσεις

ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

Ποιος ξέρει- ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία.

Η καρδιά του ανθρώπου είναι μια νοτισμένη ρίζα μέσα στο χώμα -πλησιάζει η άνοιξη- μπορεί και πάλι να πετάξει βλαστάρια.

Γιάννης Ρίτσος

Συνάδελφοι, οι ετήσιες εκλογές για την ανάδειξη του ΔΣ του σωματείου μας γίνονται μέσα στην περιρρέουσα και θλιβερή ατμόσφαιρα της κοινωνικής καταστροφής και της δυσοσμίας της λίστας της Ελβετίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε

όμως, ότι αν ο Παπανδρέου, ο Παπακωνσταντίνου, ο Βενιζέλος, ο Παπαδήμος, ο Σαμαράς κ.α. πρέπει να δικαστούν, αυτό πρέπει να γίνει για την παράδοση της χώρας στους ξένους δανειστές, επειδή μετέτρεψαν το χρέος, από χρέος σε ιδιώτες, σε χρέος σε κράτη και στο Δ.Ν.Τ., επειδή το μετέτρεψαν από υπαγόμενο στο εθνικό, στο Αγγλικό δίκαιο, επειδή είναι συνεργάτες των ξένων κέντρων στην κατάλυση κάθε έννοιας ελληνικής δημοκρατίας, εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας.

Ελλάδα, φτωχιά και γερασμένη…-όπως Πακιστάν και όχι Κίνα:

Πριν από τρία χρόνια, στην αρχή του μνημονίου, γράφαμε σε μια ανάλογη προκήρυξη ότι «η χώρα οδηγείται στην άβυσσο». Δυστυχώς, επιβεβαιωθήκαμε, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Η «επίσημη» ανεργία καλπάζει και έφτασε το 2012 στο 28% και 1,5 εκατομμύριο ανέργους!!!! Κάθε ηλιοβασίλεμα, χίλιοι άνθρωποι χάνουν την δουλειά τους. Σύμφωνα με όλα τα στοιχεία, το 2013-2015 θα κινηθεί σε ποσοστά 35-40%, δηλαδή θα έχουμε πάνω από 2 εκ. ανέργους!!!!

Σύμφωνα με τις προβλέψεις της τρόικας (δηλαδή υπεραισιόδοξες, και μη πραγματικές προβλέψεις), ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης της Ελλάδας για το 2015-2020 θα είναι λίγο μεγαλύτερος από 2%. Όπως έχει υπολογιστεί από μελετητές, το 2% είναι ο απαραίτητος ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ για να σταθεροποιηθεί η ανεργία. Άρα, και στην «ιδανική» περίπτωση, θα έχουμε μία Ελλάδα φτωχών, ανέργων, εξαθλιωμένων μια που το κοινωνικό κράτος διαλύεται, και κυρίως γερόντων. Καθώς η ανεργία κυριαρχεί στην νέα γενιά, η μετανάστευση γίνεται η μόνη λύση. Χάνεται, το πιο μορφωμένο και ικανό εργατικό δυναμικό, η πατρίδα μας γερνάει. Το ερώτημα σε λίγο δεν θα είναι ποιος θα πληρώσει το χρέος, αλλά ποιος θα εργάζεται, για να πληρώνει εισφορές για τις πενιχρές συντάξεις των ηλικιωμένων. Το μέλλον λοιπόν της Ελλάδας δεν είναι η κινεζοποίηση, δηλαδή χαμηλοί μισθοί μεν αλλά και χαμηλή ανεργία, αλλά η πακιστανοποίηση. Άλλωστε, τέτοια μεγέθη ανεργίας και ύφεσης, όπως και χρονική διάρκεια της κρίσης δεν έχουν καταγραφεί στην οικονομική ιστορία σε καμία σχετικά ανεπτυγμένη χώρα, ούτε στις ΗΠΑ την χειρότερη χρονιά της μεγάλης ύφεσης, ούτε καν στην Αργεντινή την χρονιά της κατάρρευσης. Είναι μεγέθη, πολύ δυσμενέστερα από όλες τις χώρες της περιφέρειας της ζώνης του ευρώ και της Ε.Ε., και φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο και δείχνουν ότι η έκταση της κρίσης στην πατρίδα μας είναι πρωτοφανής, ότι κύρια οφείλεται στο σύστημα του ευρώ που την περιθωριοποιεί μαζί με τον υπόλοιπο «Νότο» και ότι η Ελλάδα υποβαθμίζεται πολλαπλώς στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας. Το 2011 π.χ., μόνον 19 από τις 216 εθνικές οικονομίες του πλανήτη (για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία) εμφάνισαν μείωση του ΑΕΠ τους: Σε αυτές βρίσκονται η Πορτογαλία (θέση 207, μείωση ΑΕΠ κατά 1.7%), το Πουέρτο Ρίκο (θέση 213, μείωση κατά 5.8%), η Ελλάδα (θέση 214, μείωση κατά 6.9%), η Ανγκουίλα (θέση 215, μείωση κατά 8.5%), και η Υεμένη (θέση 216, μείωση κατά 10.5%). Ήδη, η πραγματική αγοραστική δυνατότητα του μέσου έλληνα μισθωτού είναι μικρότερη από του αντίστοιχου Τούρκου.

Τα σιδερένια δεσμά του ευρωπαϊκού κέντρου:

Εν τω μεταξύ το ευρωπαϊκό πλαίσιο γίνεται όλο και πιο σιδερένιο για χώρες όπως η Ελλάδα. Οι ισχυροί τσακώνονται για να μοιράσουν το 1% του ΑΕΠ, στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό της Ε.Ε., χωρίς καν να μπορούν να συμφωνήσουν. Τα κοινοτικά κονδύλια για την Ελλάδα περιορίζονται, παρά την πρωτοφανή της κρίση. Έτσι, όπως παραδέχεται και ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας, οι καθαρές εισροές από την Ε.Ε. για το 2014-2020 θα είναι κάτω από το 1% του ΑΕΠ, από τα 3 δις ετησίως που ήταν τα χρόνια της ΟΝΕ. Κύρια όμως, το δημοσιονομικό σύμφωνο που ψηφίστηκε μια νύχτα του Φεβρουαρίου του 2012 από την ελληνική βουλή, επιβάλει την απόλυτη και μόνιμη λιτότητα στις 25 χώρες της Ε.Ε. που την αποδέχτηκαν. Έτσι πια, δεν χρειάζονται καν μνημόνια για χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία κλπ, μια που όχι μόνο οι ρυθμοί μείωσης του χρέους που απαιτούνται, είναι εξωπραγματικοί, όχι μόνο καθιερώνεται μηδενικό έλλειμμα σε κάθε περίσταση, πέρα και έξω από κάθε οικονομική θεωρία, αλλά υπάρχει απαίτηση να περάσουν αυτές οι συνταγές και στα συντάγματα των χωρών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το δημόσιο σχολειό και καθετί δημόσιο πεθαίνει…αντίσταση…

Το δημόσιο σχολείο βυθίζεται και αυτό στην δίνη της λιτότητας. Έλλειψη χρημάτων για στοιχειώδεις λειτουργικές δαπάνες, ελλείψεις καθηγητών ( πολλά σχολεία στην περιοχή μας κάνουν περικοπή ωρών κλπ), ενώ στην επαρχία οι νεοδιόριστοι συνάδελφοι δεν αποκλείεται να σιτίζονται και στα συσσίτια της εκκλησίας.

Έρχονται νέες συγχωνεύσεις σχολείων, αύξηση ωρών διδασκαλίας, αύξηση μαθητών ανά τμήμα, αξιολόγηση με σκοπό την τρομοκρατία, οι απολύσεις ξεκίνησαν με τις διαθεσιμότητες, νέες μειώσεις μισθών, πανελλαδικές εξετάσεις από την πρώτη λυκείου με στόχο την έξωση των μαθητών.

Ετοιμάζονται να πάρουν την μεγάλη ρεβάνς για το 16. Μειώνουν σχολές, απαξιώνουν το δημόσιο πανεπιστήμιο και είναι θέμα χρόνου η καθιέρωση των κολεγίων και της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης. Ήδη εκατοντάδες καθηγητές-ακαδημαϊκοί των πανεπιστημίων των Ιωαννίνων και της Β. Ελλάδας, διδάσκουν και σε πανεπιστήμια της Βουλγαρίας και της Αλβανίας για να επιβιώσουν.

Η αξιολόγηση δεν θα περάσει. Εδώ, οι σύλλογοι σε κάθε σχολείο μπορούν να την εμποδίσουν. Ό νόμος μπορεί να μην εφαρμοστεί, αρκεί να υπάρχει συλλογικότητα και ισχυρό συνδικάτο. Άλλωστε, πολλές φορές στο παρελθόν, ακυρώσαμε στην πράξη ανάλογους νόμους, από την αξιολόγηση, μέχρι το εξευτελιστικό «πόθεν-έσχες» των εκπαιδευτικών. Κάπου τελικά πρέπει να σταματήσουμε να υποχωρούμε και μάλιστα ατάκτως. Σταματώντας την αξιολόγηση, δεν πρέπει να αποδεχτούμε και την υπολειτουργία του σχολείου. Κάθε σύλλογος πρέπει να ενημερώνει τους γονείς για τα κενά και όχι να μειώνει «αθόρυβα» τις ώρες των μαθημάτων, γιατί «αύριο», δεν αποκλείεται το πρόγραμμα του σχολείου να μετατραπεί σε τρίωρο-τετράωρο. Πρέπει σε κάθε δήμο, να δημιουργηθεί συντονιστικό φορέων για ενημέρωση και οργάνωση αγώνα, σε πρωτοβάθμιο και συνοικιακό επίπεδο με τελικό στόχο την κεντρική κλιμάκωση. Πρέπει τέλος, να σημειώσουμε, ότι και με παρέμβαση της τοπικής ΕΛΜΕ, αλλά κύρια με την στάση των συλλόγων, σε σχολεία που εμφανίστηκαν κρούσματα αυταρχισμού των διευθυντών, είτε αυτές οι συμπεριφορές σταμάτησαν, είτε ακόμη και διευθυντές απομακρύνθηκαν.

Το «όραμα» του κ. Στουρνάρα και του κεφαλαίου:

Άλλωστε, ο κ Στουρνάρας -και σε τελευταία συνέντευξη του στο κυριακάτικο βήμα- δεν κρύβει το όραμα του για την χώρα. Να γίνει η Ελλάδα νοσοκομείο (ιδιωτικό βέβαια) για εύπορους αφρικανούς, πανεπιστήμιο (ιδιωτικό και αυτό) για άραβες και γηροκομείο (τόπος παραθεριστικής κατοικίας) για ηλικιωμένους γερμανούς. Έτσι, 12 χρόνια μετά την ένταξη στο ευρώ, μετά τη μυθολογία της «ισχυρής» Ελλάδας, ως μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα της χωράς, απέμεινε η γεωγραφική της θέση, που φυσικά θα εξυπηρετήσει το ελληνικό παρασιτικό κεφάλαιο που θέλει να επενδύσει και στην ιδιωτική υγεία και παιδεία.

Ανάγκη, πάλι για μια μεγάλη τομή στην ιστορία μας:

Δυστυχώς το μνημόνιο δεν είναι πια ένα χαρτί που μπορεί να σκίσει κανείς, ούτε ένας νόμος που μπορεί απλά να καταργηθεί στο κοινοβούλιο, είναι τα κοινωνικά και οικονομικά ερείπια που έχει αφήσει πίσω του. Δεν αρκεί λοιπόν, μόνο η απαλλαγή από την τρόικα, από την συμμορία των ξένων δανειστών και από το βάρος του χρέους. Χρειάζεται μια νέα εθνική οικονομική πολιτική, εθνικοποιήσεις τραπεζών και στρατηγικών επιχειρήσεων, βιομηχανική-αγροτική πολιτική, κοινωνικό κράτος, αναδιανομή του εισοδήματος, κτύπημα του παρασιτικού αστισμού και κεφαλαίου, δημόσιος και δημοκρατικός σχεδιασμός, εργατικός και κοινωνικός έλεγχος.

Απαιτείται λοιπόν μια μεγάλη τομή, πολιτική, οικονομική, κοινωνική, επαναπροσδιορισμός των γενικών συντεταγμένων της χώρας, μια μεγάλη σύγκρουση με το ξένο παράγοντα και το ντόπιο κατεστημένο, ουσιαστικά μια νέα ελληνική επανάσταση, ένας καινούργιος παλλαϊκός ξεσηκωμός.

ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ξοφλημένο μαγαζί:

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις του λαού μας δεν βρήκαν την πρέπουσα συνδικαλιστική στήριξη. Οι τεράστιες συγκεντρώσεις, οι μαχητικές απεργίες, το μεγαλειώδες κίνημα των πλατειών, δεν επιχειρήθηκε να κλιμακωθούν με γενική πολιτική απεργία. Αντίστροφα, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, η γραφειοκρατία της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ, πυροβολούσε με άσφαιρα, μια φορά κάθε δίμηνο, έτσι ώστε να εδραιωθεί η πεποίθηση περί της αδυναμίας του λαϊκού παράγοντα να ανατρέψει καταστάσεις και να ευτελιστεί η απεργία. Ποτέ, μα ποτέ, δεν υπήρξε ένα στοιχειώδες σχέδιο κλιμάκωσης του αγώνα, ακόμη και όταν στο πεζοδρόμιο βρέθηκε 1 εκ. κόσμος, (Μάιος του 10, Ιούνιος του 2011-πλατεία Συντάγματος), γιατί ποτέ μα ποτέ η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν ήθελαν να πετάξει ο λαός την τρόικα στην θάλασσα. Έτσι, σήμερα το κοινωνικό κίνημα έχει υποχωρήσει.

Όμως θα κερδίσουμε, γιατί αλλιώς θα ζήσουμε γονατιστοί-να κόψουμε τους γόρδιους δεσμούς που φυλακίζουν την χώρα και τον λαό της:

Δεν έχουμε όμως άλλο δρόμο, αν δεν θέλουμε να ζήσουμε γονατιστοί, με τα παιδιά μας στην ανεργία, στην φτώχεια, και στην μετανάστευση, από το να κερδίσουμε. Πρέπει να οργανώσουμε την επόμενη φορά, την επόμενη μεγάλη κινητοποίηση, ώστε να μην υποχωρήσουμε. Χρειάζεται να δημιουργηθεί από τον λαϊκό παράγοντα, ένας παρατεταμένος, οργανωμένος και πολιτικοποιημένος εργατικός «Δεκέμβρης». Χρειάζεται να οικοδομηθεί μια πλατιά λαϊκή ενότητα με στόχο την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης, με βάση την ανάγκη για μια αξιοπρεπή ζωή, την γνώση ότι η σύγκρουση είναι μεγάλη, και με καρδιά να δηλώσουμε: δεν θα φοβηθούμε! δεν θα υποχωρήσουμε! Η δουλειά, η αξιοπρέπεια, το κοινωνικό κράτος, ο καλός μισθός, η δημοκρατία, η εθνική κυριαρχία, δεν είναι προνόμια, αλλά δικαιώματα. Γνωρίζουμε ότι πρέπει συγκρουστούμε με το ντόπιο κατεστημένο, αλλά και τον ξένο παράγοντα, να κόψουμε τους γόρδιους δεσμούς που φυλακίζουν την χώρα και τις δυνάμεις της εργασίας, να απαλλαγούμε από το χρέος, να συγκρουστούμε με την συνθήκη του Μάαστριχτ, το νέο δημοσιονομικό σύμφωνο, την Ε.Ε.. Γνωρίζουμε όμως, ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται, αλλά κατακτιέται. Μάθαμε πια, ότι για να πετύχουμε μια μικρή βελτίωση, π.χ. μια αύξηση, η μια άξια λόγου υγειονομική περίθαλψη, χρειάζεται μια μεγάλη ανατροπή.

-Καθημερινή αντίσταση στα σχολεία, δεν περνάει η αξιολόγηση.

-Γενική, καλά προετοιμασμένη, παρατεταμένη πολιτική απεργία, για να: ανατρέψουμε την κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση που υπηρετεί το Δ.Ν.Τ.-Ε.Ε.., για Διαγραφή του χρέους, για Δουλειές, για κοινωνικό κράτος, για δημοκρατία και εθνική κυριαρχία.

-Όχι στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

-Να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας.

-Η δημόσια υγεία, η δημόσια παιδεία, η σύνταξη, το κοινωνικό κράτος, η εργασία, είναι δικαιώματα. Δεν θα τα μετατρέψουν σε προνόμια.

-Στηρίζουμε και ενισχύουμε τα συνδικάτα, και επιβάλλουμε την θέληση της βάσης.

-Συμμετέχουμε μαζικά στην συνέλευση του πρωτοβάθμιου συνδικάτου μας, την Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου στο 1ο Λύκειο Ν. Ιωνίας.

-Συμμετέχουμε στις εκλογές στις 7 Φεβρουαρίου στο ίδιο τόπο.

ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

«Η ήττα μας υπήρξε πάντοτε ο απαράβατος όρος της ξένης νίκης…Το μέλλον μας δεν είναι κάτι γραμμένο στα άστρα.» Ε.Γκαλεάνο, Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής

ΓΑΝΕΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣΓΕΩΡΓΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΕΠΑΛ Ν. ΙΩΝΙΑΣ2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ Ν.ΙΩΝΙΑΣΓΙΑΠΙΤΖΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 2ο ΕΠΑΛ ΑΧΑΡΝΩΝ

ΔΟΥΡΟΥΚΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ

ΔΙΑΠ. ΓΥΜΝ.ΑΧΑΡΝΩΝ

ΕΞΑΡΧΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ

ΖΑΒΙΤΣΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

1ο ΛΥΚΕΙΟ ΑΧΑΡΝΩΝ

ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ ΗΡΩ

1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΚΑΡΑΦΕΡΗ ΒΑΛΙΑ

11ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΧΑΡΝΩΝ

ΚΟΥΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ