Επιστολή διαμαρτυρίας για τη διετία των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών 2011-2012

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}

Επιστολή διαμαρτυρίας για τη διετία των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών 2011-2012

Κύριε Υπουργέ, Υφυπουργέ, Γενικέ Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας,

με την παρούσα επιστολή θα θέλαμε να σας επισημάνουμε την αδικία που συντελείται εις βάρος των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών έτους 2011-2012, αφού, με βάση το νέο νόμο της εκπαίδευσης (3848/2010, ΦΕΚ 71/Α/2010 («Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού - καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης και αξιοκρατίας στην εκπαίδευση και άλλες διατάξεις») και την τροποποίησή του άρθρου 33 παρ. 2 του Ν. 4038/2012 (ΦΕΚ 14/2-2-2012 τ.Α\'), οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί του 2011-2012 είναι υποχρεωμένοι να παραμένουν στον τόπο διορισμού τους για δύο ολόκληρα χρόνια χωρίς δικαίωμα μετάθεσης. Η αδικία συντελείται τόσο για τους νεοδιόριστους «Β\' φουρνιάς» του ΑΣΕΠ έναντι των συναδέλφων «Α\' φουρνιάς» που διορίσθηκαν πριν δύο χρόνια, το 2009-2010, και δεν υποχρεούνται στην διετία, όσο και για τους νεοδιόριστους από τον πίνακα προϋπηρεσίας 40%, που για να αποκτήσουν την προϋπηρεσία για πολλά χρόνια δούλευαν ανά την Ελλάδα, μη γνωρίζοντας ότι μετά τον πολυπόθητο διορισμό θα χρειαστεί να παραμείνουν άλλα 2 χρόνια μακριά από τον τόπο τους . Είναι άδικο ένας εκπαιδευτικός ενώ πληρεί τις προϋποθέσεις για μετάθεση (μόρια) να του απαγορεύεται η δυνατότητα αυτή από τον συγκεκριμένο νόμο.
Το κατά πόσον μπορεί να επιτευχθεί με την διετή παραμονή ο σκοπός του νομοθέτη (παιδαγωγικό-διδακτικοί λόγοι, δεσμοί με την τοπική κοινωνία), παραμένει αμφίβολο, αφού ο νόμος δεν προβλέπει την οριστική τοποθέτησή μας σε ένα σχολείο πριν την πάροδο της διετίας, αλλά την διάθεσή μας στο ΠΥΣΔΕ. Είμαστε, πρακτικά για δύο χρόνια, έρμαιο στην τοποθέτηση ανά το νομό, οπότε δεν γίνεται καν να αναπτυχθούν δεσμοί με την τοπική κοινωνία.
Η παραπάνω διάταξη έχει δημιουργήσει από φέτος μεγάλο πρόβλημα σε εμάς τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς, αφού έχει σαν αποτέλεσμα, αφενός να αναγκαζόμαστε να «διαλύσουμε» στην κυριολεξία τις οικογένειές μας, αφετέρου να επωμιζόμαστε επί μακρόν το δυσβάσταχτο για την εποχή μας οικονομικό κόστος που συνεπάγεται (συντήρηση δεύτερου σπιτιού, μετακινήσεις, κλπ).
Δεν υπάρχει άλλωστε τεκμηριωμένη απάντηση στην εύλογη απορία μας, ποιους λόγους εξυπηρετεί η διετής παραμονή \"τιμωρία\" στην οικονομική ανάκαμψη της χώρας μας. Το μόνο που πετυχαίνει είναι η οικονομική και η κοινωνική εξαθλίωσή μας μετά και τις συνεχείς μειώσεις των μισθών μας.
Υπό αυτή την ψυχολογική και οικονομική πίεση, μάλλον δημιουργείται στους εκπαιδευτικούς ένα αίσθημα «τιμωρίας» για την «επιλογή» τους, διερωτώμενοι ταυτόχρονα κατά πόσον προστατεύεται ο (συνταγματικά κατοχυρωμένος) θεσμός της οικογένειας. Η οικονομική κρίση φέρνει επιτακτικά την ανάγκη άρσης του άρθρου αυτού του νόμου διότι δημιουργεί περισσότερη φτώχεια ,οικογενειακή δυστυχία, οικονομική εξουθένωση των νεοδιόριστων