Εργατική πρωτομαγιά, της Αννας Ρόδη

Ρόδη Άννα
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Στη σημερινή συγκυρία, μέσα στη φοβερή δίνη της διεθνούς οικονομικής, και όχι μόνο, κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, ολοένα και πιο πλατιά στρώματα των εργαζόμενων, των παραγωγών δηλαδή του πλούτου των εθνών, πληρώνουν το τίμημα της πλεονεξίας και της διαφθοράς των ισχυρών του κόσμου, με όλο και μεγαλύτερες στερήσεις. Οι ανθρώπινες ζωές γίνονται για μια ακόμη φορά βορά στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Ωστόσο η ελπίδα δεν πρέπει να σβήσει και η φλόγα είναι αναγκαίο να μείνει αναμμένη.
Η αέναη προσπάθεια του εργαζόμενου ανθρώπου για δουλειά και αξιοπρέπεια και η πάλη με την ολιγομελή ομάδα συσσώρευσης των κερδών και των αγαθών δεν πρέπει για κανένα λόγο να σταματήσει εδώ ούτε να ξεχαστούν οι αγώνες και οι θυσίες των ανθρώπων του μόχθου για ένα καλύτερο αύριο.
Με αυτές τις σκέψεις αφιερώνω το παρακάτω κείμενο, στο οποίο θα σταθώ σε μερικά ενδεικτικά γεγονότα για τον πλανήτη και κυρίως την Ελλάδα που αφορούν τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς, στους εργάτες του κόσμου που περνούν δύσκολες στιγμές. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Η Πρωτομαγιά στον κόσμο
Η Πρωτομαγιά είναι, ως γνωστόν, μια ημέρα – ορόσημο για το εργατικό κίνημα και έχει αφήσει πίσω της πολλούς νεκρούς που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο του αγώνα.
Την Πρωτομαγιά του 1884 στο συνέδριο της Αμερικάνικης Ομοσπονδίας Εργασίας, μετά από θυελλώδη συνεδρίαση, πάρθηκε η απόφαση να γίνουν κινητοποιήσεις για το πολυπόθητο οχτάωρο, κατάκτηση που κερδήθηκε πολύ αργότερα με θυσίες, για να γίνει συντρίμμια στη σημερινή εποχή που η εργασία μετονομάστηκε σε απασχόληση και οι εργαζόμενοι μετατράπηκαν σε απασχολήσιμους και… αναλώσιμους.
Δύο χρόνια αργότερα, στις αρχές του Μάη του 1886 στο Σικάγο εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες με τις οικογένειές τους συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Haymarket, για να διαδηλώσουν και να διεκδικήσουν με ειρηνικό τρόπο καλύτερες συνθήκες δουλειάς, ψηλότερα μεροκάματα, για να μπορούν να συντηρήσουν τα σπίτια τους, και λιγότερες ώρες δουλειάς, για να μην «εξοντώνεται» το μυαλό και το σώμα τους. Η τεράστια διαδήλωση χτυπήθηκε απροκάκλητα και ανελέητα από τις αστυνομικές δυνάμεις και πνίγηκε στο αίμα. Άφησε, όμως, χωρίς άλλο, το μεστωμένο πια σπόρο της, παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι και απ’ άκρη σ’ άκρη φλογίστηκε η γη από το δίκαιο αγώνα που βάδιζε με πισωγυρίσματα, βιαιότητες από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και αμέτρητα θύματα (βλ. την περίπτωση της ματωμένης ρωσικής Πρωτομαγιάς του 1905 με εκατοντάδες αθώα θύματα, κ.ά.) αλλά παράλληλα με νίκες και αισιοδοξία, πράγμα που λείπει από μας σήμερα και οφείλουμε να το ανακτήσουμε.
Η Πρωτομαγιά στην Ελλάδα
Η πρώτη συγκέντρωση της εργατικής Πρωτομαγιάς στην πρωτεύουσα της χώρας μας (είχαν προηγηθεί κάποιες άλλες σε άλλες πόλεις) διοργανώθηκε το 1892 από το Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη. Το όραμα του πρωτεργάτη του σοσιαλιστικού κινήματος στ