Η αθέατη όψη της πείνας: Βία και τρομοκρατία

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Ελένη Νικολαϊδου

Η αθέατη όψη της πείνας: Βία και τρομοκρατία

Της Ελένης Νικολαϊδου

Η ραγδαία φτωχοποίηση των σημερινών Ελλήνων, η βίαιη στέρηση αγαθών που για τους περισσότερους ήταν αυτονόητα κεκτημένα των τελευταίων δεκαετιών, είναι ένα βίωμα εντελώς νέο και άγνωστο τουλάχιστον για τις νεότερες γενιές.

Πολλοί μιλάνε για ομοιότητες της εποχής της γερμανικής κατοχής 1941-1944 με τη σημερινή ανθρωπιστική

κρίση.

Μεγάλες περικοπές μισθών και συντάξεων με διευρυμένη ανεργία. Ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού έχει οδηγηθεί στα όρια της εξαθλίωσης.

Αυξάνονται μέρα με τη μέρα τα συσσίτια και οι άνθρωποι που απευθύνονται σε αυτά. Όλο και πιο συχνό είναι το φαινόμενο εξαθλιωμένων ανθρώπων να ψάχνουν στα σκουπίδια. Οι λαϊκές γεμίζουν από φτωχούς ανθρώπους οι οποίοι ψάχνουν τα απομεινάρια της λαϊκής. Στα σχολεία πολλοί μαθητές τραβούν το δικό τους Γολγοθά. Πολλά είναι τα παιδιά που πηγαίνουν με άδειο στομάχι στο σχολείο και δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν κάτι να φάνε. Πυκνώνουν οι φωνές των δασκάλων που δημοσιοποιούν περιστατικά λιποθυμίας από πείνα για να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη.

Είμαστε στην αρχή μιας πορείας που ακουμπάει τα σύνορα του παρελθόντος;

Τα κοινά στοιχεία της σημερινής εποχής με την περίοδο της Κατοχής (1941-1944), τηρουμένων των αναλογιών, εκτός από τους Γερμανούς, βρίσκονται στην πείνα, στην καθιέρωση των συσσιτίων, στους άστεγους, στην αυξημένη ανεργία, στους απελπισμένους που ψάχνουν στα σκουπίδια, στην διευρυμένη ανασφάλεια και στο φόβο για το αύριο.

Σίγουρα οι ομοιότητες και οι συνειρμοί δεν οδηγούν σε ταύτιση των δύο εποχών.

Παρ΄ όλα αυτά, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά χρησιμοποιούνταν και τότε αλλά και τώρα με μοναδικό σκοπό την τρομοκρατία. Ναι την τρομοκρατία.

Ας δούμε την πείνα στις 1.264 ημέρες που διήρκησε η γερμανική κατοχή στην Αθήνα το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η πείνα που βίωσε ο λαός της Αθήνας την περίοδο της Κατοχής δεν ήταν ένα τυχαίο σύμπτωμα του πολέμου και της κατάκτησης της χώρας. Οι Γερμανοί επέβαλαν την πείνα ως ένα άλλο μέσο τρομοκράτησης. Ο φόβος του αφανισμού από την πείνα ήταν στην καθημερινότητα ισχυρότερος από το φόβο των μπλόκων, των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων. Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν την πείνα για να ελέγχουν τον ελληνικό λαό  και την εφάρμοσαν παντού, με όλους τους τρόπους.

Στην Αθήνα από τους πρώτους μήνες φάνηκαν τα συμπτώματα του υποσιτισμού όπως η απώλεια βάρους, η ατονία, η εξάντληση, η αϋπνία, η απάθεια, η μελαγχολία. Στους δρόμους πια περπατούσαν μόνο αδύνατοι έως σκελετωμένοι άνθρωποι. Το σκορβούτο, η beri – beri, τα οιδήματα, η γάγγραινα και οι χιονίστρες μπήκαν