Λίστες ληστειών

Tweet Κατηγορία: Κοινωνία

Στην Κέρκυρα υπάρχουν οι Στοές του Λιστόν, στη Σπιανάδα. Οι τουριστικοί οδηγοί εξηγούν ότι οι στοές έλκουν την ονομασία τους από ένα λογοπαίγνιο που έκαναν οι Κερκυραίοι με τη βενετσιάνικη lista, που σημαίνει πλατύς και ίσιος δρόμος, αλλά σημαίνει και τον ξύλινο πίνακα

στον οποίο αναγράφονται κατάλογοι. Εν προκειμένω, μιλούμε για τους καταλόγους με τα ονόματα των ευγενών, το Libro d’ Oro όσων είχαν το αποκλειστικό δικαίωμα να κάνουν τους περιπάτους τους στους πλατείς και ευθείς δρόμους της Βενετίας ή και της Κέρκυρας, που ήθελε να είναι η προσομοίωσή της. Το παράδοξο είναι ότι τα κτίρια της κερκυραϊκής Σπιανάδας και οι Στοές του Λιστόν κατασκευάστηκαν από τους αρχιτέκτονες της αυτοκρατορικής Γαλλίας σε μια περίοδο που η βενετσιάνικη επιρροή στην Κέρκυρα ήταν πια παρελθόν. Φαίνεται ότι οι ευγενείς της εποχής δεν είχαν κανένα πρόβλημα προσαρμογής στο νέο καθεστώς κατοχής -τι Βενετία, τι Γαλλία-, αρκεί να μη διακινδύνευαν την θέση τους στο «χρυσό βιβλίο» και το αποκλειστικό προνόμιο του περιπάτου στις «λίστες».

Σε αντίθεση με τους ευγενείς του 19ου αιώνα, οι εγχώριοι ευγενείς της εποχής μας δεν θέλουν τα ονόματά τους να κυκλοφορούν σε κανενός είδους λίστα. Αν ήταν δυνατόν θα ήθελαν να κάνουν delete τα ονόματά τους από κάθε λίστα που κυκλοφορεί. Ακόμη κι αν πρόκειται απλώς για τηλεφωνικούς καταλόγους. Υπάρχουν, βεβαίως, οι λίστες του «Forbes», στις οποίες αρκετοί γηγενείς Μίδες ήθελαν σαν τρελοί άλλοτε να περιλαμβάνονται, κι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους γι’ αυτό, ακόμη και φουσκώνοντας τον προσωπικό και επιχειρηματικό τους πλούτο. Αλλά, παρήλθαν οι μέρες της πλουτοκρατικής αυθάδειας και αλαζονείας. Τώρα όλοι προτιμούν να εμφανίζονται ως πτωχοποιημένοι πλουτοκράτες, θύματα κι αυτοί της εθνικής τραγωδίας, ως ευγενείς φτωχομπινέδες. Ζούμε μια αναγκαστική αντιστροφή αξιών. Το ’χουμε ξαναπεί: Η κυριότερη έγνοια των πλουσίων δεν είναι πια η επίδειξη του πλούτου τους, αλλά η απόκρυψή του.

Από την άποψη αυτή, δεν είναι παράδοξο που το στικάκι του Βενιζέλου, που πριν ήταν CD του Παπακωνσταντίνου και πιο πριν της Λαγκάρντ. και το οποίο πέρασε από τα χέρια του Καπελέρη, του Διώτη και κύριος οίδε πόσων άλλων προσώπων και το οποίο προφανώς κυκλοφορούσε για δυο χρόνια σε δεκάδες, αν όχι και εκατοντάδες αντίγραφα, άντεξε τόσο καιρό χωρίς να «σπάσει» την ομερτά, τη συνωμοσία σιωπής που επέτρεπε μόνο φήμες και θεωρίες συνωμοσίας, αλλά καθόλου «αποκαλύψεις» για το περιεχόμενο της περίφημης λίστας Λαγκάρντ. Κανένα μέσο από τα περιώνυμα της «αποκαλυπτικής» δημοσιογραφίας, ούτε από τα άλλα, της λαϊκής ή της σοβαρής συστημικής ενημέρωσης, δεν τόλμησε να παραβιάσει τον άρρητο κανόνα, μέχρι που βρέθηκε ο αδύναμος κρίκος… Θεωρίες συνωμοσίας για το πώς και γιατί έσπασε η αλυσίδα σε ένα περιοδικό εκτός «εκδοτικού συστήματος» υπάρχουν πολλές. Αλλά το γεγονός είναι ένα. Το «στικάκι» περιφερόταν για μέρες σε αρκετά γραφεία εκδοτών, αλλά κανείς δεν είχε την… ευγένεια να μοιραστεί