Μονοπώλια, αύξηση κόστους και εργασιακές σχέσεις "λάστιχο"

Πολιτική

Ως "έξυπνο χρηματοδοτικό εργαλείο", που θα απαλλάξει τους δήμους από το... βάρος υπηρεσιών, όπως η διαχείριση των απορριμμάτων, παρουσιάζεται από την κυβέρνηση η είσοδος ιδιωτών σ' αυτή τη βασική αρμοδιότητα της Αυτοδιοίκησης. Αυτή είναι η φράση που χρησιμοποιεί συχνά- πυκνά ο υπουργός Εσωτερικών Ευρ. Στυλιανίδης, όταν απευθύνεται στους αιρετούς. Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον να δει κανείς τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης σε άλλες χώρες, όπου εφαρμόστηκε ήδη. Και η διεθνής εμπειρία δείχνει πως, όχι μόνο δεν έφερε μείωση του κόστους διαχείρισης, αλλά συνοδεύτηκε και από άλλα προβλήματα.

Αρκετές είναι οι εμπειρικές μελέτες και έρευνες, οι οποίες δείχνουν πως η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης απορριμμάτων δεν φέρνει απαραίτητα εξοικονόμηση πόρων για τους δήμους. Καμία διαφορά στο κόστος διαχείρισης πριν και μετά την ιδιωτικοποίηση έδειξαν δύο έρευνες στις ΗΠΑ που αφορούσαν 24 και 22 ΟΤΑ αντίστοιχα, ενώ μία τρίτη για 340 αμερικανικούς δήμους κατέληξε στο συμπέρασμα πως η ιδιωτική παροχή υπηρεσιών καθαριότητας αποδεικνύεται πιο ακριβή, ιδίως σε ΟΤΑ με πληθυσμό μικρότερο των 50.000 κατοίκων. Υψηλότερο κόστος με την ιδιωτικοποίηση έδειξε έρευνα που έγινε σε 115 ΟΤΑ της Σουηδίας, ενώ μια άλλη σε 491 ΟΤΑ της Ολλανδίας διαπίστωσε πως αρχικά η ιδιωτικοποίηση έφερε μείωση του κόστους, αλλά αυτό ανετράπη με το πέρασμα του χρόνου. Ένας από τους βασικούς λόγους που η ιδιωτικοποίηση δεν είχε αποτελέσματα είναι πως αντί για τον ανταγωνισμό που θα έφερνε ενδεχόμενη εξοικονόμηση πόρων, δημιουργήθηκε συγκεντρωτική αγορά. Έρευνες στην Ισπανία, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κατέδειξαν πως οι μεγάλοι ιδιώτες εργολάβοι ήταν αυτοί που κυριάρχησαν, ειδικά στους μεγάλους δήμους. Στους μικρότερους, ο αριθμός των ενδιαφερομένων εργολάβων ήταν συνήθως περιορισμένος, οδηγώντας στην ανάπτυξη τοπικών μονοπωλίων. Επιστροφή στους δήμους Σύμφωνα με μελέτη που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο του Γκρίνουιτς για λογαριασμό της EPSU, της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας των συνδικάτων του δημοσίου (στην οποία υπάγεται και η ΑΔΕΔΥ), δεν υπήρξαν ουσιαστικές διαφορές πέρα από το κόστος, και στην αποτελεσματικότητα μεταξύ των δημοτικών υπηρεσιών καθαριότητας και των ιδιωτικών εταιρειών. Στη μελέτη γίνεται αναφορά για έρευνα, που διενεργήθηκε στην Ισπανία, η οποία έδειξε πως δεν υπήρξε καμία διαφορά αποτελεσματικότητας μεταξύ δημοτικών και ιδιωτικών υπηρεσιών "στην καθαριότητα των δρόμων και στη συλλογή των απορριμμάτων σε ισπανικούς δήμους με πληθυσμό άνω των 50.000 κατοίκων". Μάλιστα, στη μελέτη του αγγλικού πανεπιστημίου σημειώνεται πως υπήρχαν περιπτώσεις που η αρμοδιότητα της διαχείρισης επέστρεψε από τις ιδιωτικές εταιρείες στους δήμους. Χαρακτηριστικά αναφέρεται η περίπτωση του Δήμου Λοντέβ, κοντά στο Μονπελιέ, ο οποίος αποφάσισε να τερματίσει το συμβόλαιο που είχε με ιδιωτική εταιρεία για καθαρισμό των δρόμων και να αναλάβει και πάλι ο ίδιος την υπηρεσία από τα τέλη του 2009. Το δημοτικό συμβούλιο της πόλης υπολόγισε ότι αυτή η ενέργεια θα εξοικονομούσε 202 χιλιάδες ευρώ το 2010 και 153 χιλιάδες το 2012. Απαράδεκτες συνθήκες εργασίας Η μελέτη της EPSU, όμως, αναδεικνύει και μια επιπλέον διάσταση: αυτή των εργασιακών σχέσεων στους ιδιώτες εργολάβους που αναλαμβάνουν τη διαχείριση των απορριμμάτων. Όπως αναφέρει, πολλές είναι οι απεργίες που έχουν γίνει στους τομείς της συλλογής και διαχείρισης απορριμμάτων, που έχουν ιδιωτικοποιηθεί στην Ευρώπη. Οι περισσότερες από αυτές έγιναν εξαιτίας των χαμηλών μισθών και των ανθυγιεινών συνθηκών εργασίας, αλλά και επειδή οι εργολάβοι αρνούνταν να εξοφλήσουν τους εργαζόμενους. Οι περιπτώσεις που αναφέρονται είναι ενδεικτικές. Στο Παλέρμο της Σικελίας, υπήρξε μια απεργία διαρκείας από εργαζόμενους καθώς ο ιδιώτης εργολάβος σταμάτησε να πληρώνει τους μισθούς τους σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τα οικονομικά της εταιρείας. Στην Ιρλανδία, έγινε μια απεργία 5 μηνών εναντίον εργολάβου που επιχείρησε να μειώσει τις απολαβές των εργαζομένων. Στη Γαλλία υπήρξαν αρκετές απεργίες σε κέντρα διαλογής απορριμμάτων από εργαζόμενους, οι οποίοι ήταν στην πλειονότητά τους μετανάστες χωρίς χαρτιά. Εργάζονταν δε σε συνθήκες "19ου αιώνα", όπως αναφέρεται στην έρευνα, χωρίς συνθήκες υγιεινής και γάντια. "Πολλοί εργολάβοι εξακολουθούν να βασίζουν το επιχειρηματικό τους μοντέλο στην εκμετάλλευση των πιο αδύναμων εργαζομένων -κυρίως μετανάστες χωρίς χαρτιά- με τη χαμηλότερη δυνατή αμοιβή και μίνιμουμ δαπάνες για την υγεία και την ασφάλειά τους" τονίζεται στην έκθεση. Αναδημοσίευση από την Αυγή, 3/3/2013Tags: μονοπώλιααύξηση κόστουςεργασιακές σχέσεις