Οι φοιτητικοί αγώνες και η δικατατορία του Πάγκαλου

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Αλκης Ρήγος      

Οι αντιδικτατορικές φοιτητικές εκδηλώσεις εντείνονται

Μέσα στο ανώμαλο -και σε μεγάλο βαθμό οπερετικό- πολιτικό πλαίσιο της ανατολής του 1926 ο στρατηγός Πάγκαλος σχίζει τα τελευταία προσχήματα του «κοινοβουλευτικού του μανδύα», αναβάλλει επʼ αόριστο της εκλογές και αναθέτει με Διάγγελμα του «προς τον Ελληνικόν Λαόν τον Στρατό και τον Στόλον», την ανάληψη της συντακτική, εκτελεστική και νομοθετική εξουσίας «εις

τας χείρας του». Παράλληλα προχωρά σε αναγκαστική υποτίμηση του νομίσματος και «κούρεμα» των ομολόγων του Δημοσίου κατά το 1/4ο της αξίας τους.

Ως συνέπεια, ο δικτάτορας αποφασίζει την περικοπή στο μισό της κρατικής επιχορήγησης του Πανεπιστημίου, αλλά και τη «μεταφορά» της Θεολογικής και Φιλοσοφικής Σχολής στο υπό ίδρυση, ακόμη, Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Για να κάμψει τις πανεπιστημιακές αντιδράσεις επισκέπτεται την Σύγκλητο του Πανεπιστημίου. Το γεγονός εξοργίζει τους φοιτητές που προχωρούν σε ανοικτή αντιδικτατορική διαδήλωση στην οδό Σταδίου, η καταγραφή της οποίας παρόλα αυτά, δεν έγινε δυνατή, λόγω της λογοκρισίας στις εφημερίδες της εποχής. Το μόνο που αναφέρθηκε ήταν η επίσκεψη του Πάγκαλου στο Πανεπιστήμιο από το «Ελεύθερον Βήμα» και η πρόταση διχοτόμησης του Πανεπιστημίου από την «Καθημερινή».

Εν τω μεταξύ, μετά την παραίτηση του ναυάρχου Κουντουριώτη (18 Μαρτίου) από την τυπική πια θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, τη σύλληψη και τον εκτοπισμό σειράς αστών πολιτικών, ο Πάγκαλος προκηρύσσει για τις 4 Απριλίου εκλογές για την ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας, με άμεση λαϊκή ψήφο, ορίζοντας παράλληλα ότι το ηλικιακό όριο των υποψηφίων πρέπει να κινείται μεταξύ 45 και 60 χρονών, για να αποκλείσει υποψηφιότητες όπως του Βενιζέλου και άλλων πολιτικών του αντιπάλων. Φρόντισε επίσης να οργανωθεί ένα «αυθόρμητο φοιτητικό συλλαλητήριο» για «εθνικούς σκοπούς» μπροστά στα Παλιά Ανάκτορα (εκεί που αργότερα έγινε το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη). Με προκηρύξεις οι φοιτητές καλούνταν να προσέλθουν σʼ αυτό, ενώ τα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο διακόπηκαν «κατά μυστηριώδη τρόπο» όπως γράφει ο Φλούντζης. Η συγκέντρωση που είχε οργανωθεί από παγκαλικούς φοιτητές, με πρωτεργάτη και κεντρικό ομιλητή τον Στέλιο Ιωαννίδη, γρήγορα έχασε τη φυσιογνωμία της, καταλήγοντας σε αντικαθεστωτική διαμαρτυρία. Σύμφωνα με την ʽΚαθημερινήʼ της επομένης, όταν μετά την προβολή διάφορων φοιτητικών αιτημάτων κληθήκαν οι συγκεντρωμένοι να υποστηρίξουν την υποψηφιότητα του δικτάτορα για Πρόεδρο, οι συγκεντρωμένοι ξέσπασαν σε αποδοκιμασίες φωνάζοντας όλοι μαζί «Όχι». «Επηκολούθησαν σκηναί μεταξύ αντιφρονούντων φοιτητών, ο παραστάς δε διευθυντής της αστυνομίας κ. Μαρούδας…διέταξε την σύλληψιν του φοιτητού κ. Δημ. Γιαννοπούλου και ενός αστυφύλακος οι οποίοι οδηγήθηκαν εις το Βʼ Αστυνομικόν Τμήμα. Οι φοιτηταί ηκολούθησαν εν σώματι τον συλληφθέντα συνάδελφον των, διαμαρτυρόμενοι δια την σύλληψιν και αποδοκιμάζοντας τα αστυνομικά όργανα. Ακολούθως οι φοιτηταί μετ