Πεφταστέρια, απόψε..., του Στάθη

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}

Ο Στάθης στον eniko

Νύχτωσε.

Eβαλα στο στέρεο -είμαι της παλιάς σχολής- «πειραγμένους» Πινκ Φλόυντ (ίσως για να νοσταλγήσω την αυθεντική εκτέλεση), άναψα το τσιγάρο μου κι άφησα την πόλη μας γύρω μου να με τυλίγει...

Η Αθήνα της Πύλης του Αδριανού, η Αθήνα του Κολωνού, ο άνεμος να έρχεται

απ’ το Αιγάλεω,

η πόλη βουίζει, τροχοφόρα, ασθενοφόρα, μάγκες μπάτσοι μαρσάρουν δίκυκλα, τα φώτα της Αθήνας να σβήνουν το φως των αστεριών στον ουρανό - μόνον η Αφροδίτη λαμπερή

ή μήπως ο Aρης; ποτέ μου δεν μπόρεσα να τους ξεχωρίσω, αδύνατα άλλωστε πλέον τα μάτια μου δεν διακρίνουν το απαλό ροζ του κόκκινου πλανήτη, όπως και να ’χει

απόψε δεν θέλω να διαφύγω με ιστορίες και όνειρα, ούτε να δραπετεύσω με ένα βιβλίο, δεν θέλω να διαβάσω για «ανταρόλυκους» και δράκους, ούτε να ξεχασθώ με ένα φιλμ στο φιλμνέτ...

είναι μια νύχτα χωρίς θαύματα.

Νύχτα για τον γάτο μου - τέσσερα πράγματα χρειάζεται το ζωντανό για να ’ναι ευτυχισμένο, τέσσερα πράγματα έχει. Ούτε καν κατέχει, έχει...

Eχει και μένα θα μου πεις, αλλά κανενός γάτου η ζωή δεν είναι τέλεια - όμως αυτό

είναι μια άλλη ιστορία, απόψε η νύχτα

έχει να κάνει με μένα και τις λέξεις μου, χρόνια γράφω, έχασα φίλους γράφοντας, μεγάλωσα στην ηλικία (με έναν τρόπο που ακόμα δεν καταλαβαίνω), γνωρίσθηκα με χιλιάδες ανθρώπους, εσάς, γυναίκες και άνδρες, πολίτες που δεν σας ξέρω ως πρόσωπα, αλλά ως πρόσωπα σας αισθάνομαι σαν να είμαστε γνώριμοι από καιρό,

σαν κάποτε να παίξαμε μαζί, στις ίδιες γειτονιές ή άλλες που ψυχανεμιζόταν ο καθείς πως μπορεί να ’ναι η γεωγραφία του άλλου, σε

ίδιες κι άλλες πατρίδες, σε ίδιες κι άλλες ζωές

η πρώτη σου νύχτα φοιτητής στην παραλία με τα μυστήρια της μαύρης θάλασσας, να μετράνε έναν ακόμα κόκκο της άμμου, εσένα, που όμως

είσαι το κέντρο του σύμπαντος - δεν είναι ιστορία πετρωμάτων οι Γαλαξίες, γλυκιά μέθη, υποψία ελαύνοντος έρωτος, γλυκός ύπνος - έρχεται

άλλη μια μέρα που θα είσαι κάτω απ’ το φως,

ευτυχής θνητός. Τι περισσότερο θέλεις;

Νύχτα κι απόψε. Μετά τις εκλογές. Πάλι οι λέξεις πολλές, ευρέθη και μια χαρίεσσα τρελοκαμπέρω να γράψει σε εφημερίδα «να τραβήξουν τα καλώδια απ’ τον Γλέζο», χιούμορ, φαντάζομαι, ότι θα αισθανόταν η ψυχούλα της πως κάνει. Είναι βέβαιον!

Μετά η μέρα έφυγε -κι όπως σας προείπα- έχει πια νυχτώσει...

Κι εγώ στο σαλονάκι μου καθιστός, κοιτώ τις λέξεις μου σκεφτικός μέσα απ’ τον καπνό του τσιγάρου μου.

Λέξεις που έχω πετάξει, πέτρες...

κι άλλες, που έχω φάει γλυκό του κουταλιού...

λέξεις από ποιήματα και λέξεις από ψαλμούς

μια φάλαγγα

οπλισμένη, διατάγματα, ικεσίες, υπαγορεύσεις, προτροπές, μανιφέστα, τίτλοι εφημερίδων, σχόλια, ερωτόλογα, ψίθυροι, φωνές, προπαγάνδα, λέξεις άηχες κι άλλες απ