Πειθαρχικές διώξεις και μέτωπο παιδείας – εργασίας

Tweet Αρθρογράφος: Δημήτρης Πατέλης

Πειθαρχικές διώξεις και μέτωπο παιδείας – εργασίας.

Αγώνας για την επιστήμη, το πανεπιστήμιο και την κοινωνία.

Τα τελευταία χρόνια, ένας αγώνας κλιμακώνεται με αφορμή τις επιχειρούμενες αντιδραστικές αντιμεταρρυθμίσεις στην παιδεία και ιδιαίτερα στα Πανεπιστήμια. Οι εκάστοτε ιθύνοντες και οι κατά τόπους πρόθυμοι επιχειρούν συστηματικά να συσκοτίσουν την ουσία

της σύγκρουσης και των διακυβευμάτων, εξαπολύοντας ένα πρωτοφανή προπαγανδιστικό μηχανισμό, ώστε αφ' ενός μεν να παρουσιάσουν τις αντιμεταρρυθμίσεις τους ως δήθεν “αναγκαίες προοδευτικού χαρακτήρα θεσμικές αλλαγές, για το πανεπιστήμιο της αριστείας, για τη σύνδεσή του με την κοινωνία (βλ. αγορά), για λογοδοσία, επιχειρηματικότητα, ανταγωνιστικότητα” κ.ο.κ., αφ' ετέρου δε, να παρουσιάσουν κάθε αντίλογο ως δήθεν “ιδιοτελή συντεχνιακά και οπισθοδρομικά συμφέροντα, φωνές του παρελθόντος” κ.ο.κ. Ωστόσο, η σύγκρουση αυτή, αφορά θεμελιώδη ερωτήματα για τις προοπτικές της ανθρωπότητας, τα οποία συνοψίζονται στο εξής: “ποια επιστήμη, ποιο πανεπιστήμιο σε ποια κοινωνία”.

Το πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος που επιτελεί την κοινωνική του αποστολή, ως πεδίο δημιουργικής σύζευξης της ελεύθερης επιστημονικής έρευνας με τη διαπαιδαγώγηση ολόπλευρα αναπτυσσόμενων νέων επιστημόνων. Είναι ένας χώρος, όπου με μακραίωνους αγώνες και θυσίες έχει κατακτηθεί το προνόμιο και καθήκον της πανεπιστημιακής κοινότητας να στοχάζεται κριτικά και ορθολογικά πάνω στα θεμελιωδέστερα προβλήματα της κοινωνίας. Και όπως έλεγε ο Ρήγας Φεραίος: «Ὅποιος ἐλεύθερα συλλογᾶται, συλλογᾶται καλά».

Τα τελευταία χρόνια λοιπόν, μέσα στη σύγκρουση για τους θεσμούς, τις λειτουργίες, το χαρακτήρα και τις προοπτικές του πανεπιστημίου, έχουν διαμορφωθεί με αρκετή σαφήνεια δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα:

το στρατόπεδο της πιο άμεσης και απροκάλυπτης υπαγωγής επιστήμης και πανεπιστημίου στις “δυνάμεις της αγοράς”, στο κεφάλαιο, της μετατροπής του πανεπιστημίου σε “επιχειρηματικό πανεπιστήμιο” είτε ακόμα και της μετατροπής του σε αυταρχικό εκπαιδευτήριο-επιχείρηση, με δομή διοίκησης που θα προσιδιάζει σε αυτήν μιας Α.Ε., με Διοικητικά Συμβούλια και μονοπρόσωπα όργανα εκτός λογοδοσίας και ελέγχου, που θα συμπεριλαμβάνουν φορείς του κεφαλαίου και των πολιτικών του υπαλλήλων, με υποβάθμιση ή/και απάλειψη της βασικής έρευνας, των κοινωνικών – ανθρωπιστικών επιστημών και της φιλοσοφίας, με αναγωγή της διδασκαλίας σε μετάδοση χρηστικών πακέτων “συνταγών”, πληροφορίας και δεξιοτήτων με ημερομηνία λήξης, με αγοραία-αυταρχική αξιολόγηση και λογοκρισία, με εξέταστρα, δίδακτρα, πιστωτικές μονάδες κ.ο.κ. Σύνθημα αυτού του στρατοπέδου: “επιστήμη και πανεπιστήμιο στην υπηρεσία της αγοράς και του κεφαλαίου”. το στρατόπεδο που αντιπαλεύει τα δεινά και τα εκφυλιστικά φαινόμενα στα ΑΕΙ, εμμένει στο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του Πανεπιστημίου. Ενός πανεπιστημίου, όπου η ίδια η