(Σ)το δόκανο... του Στάθη

Tweet Κατηγορία: Κοινωνία

 

Η Ευρώπη ως Ευρωπαϊκή Ενωση κλονίζεται. Και δεν μπορεί να γίνει αλλοιώς, διότι πολιτικώς είναι ρηχή.

Και είναι πολιτικώς ρηχή διότι η οικονομική ολιγαρχία επιβάλλει με όλο και πιο κυνικό αλλά και τυραννικό τρόπο τις επιλογές της στο πολιτικόπροσωπικό που την υπηρετεί.

Η χυδαία αυτή αντιστροφή της σχέσης πολιτικής - οικονομίας (που με άλλον τρόπο συνέβη και στην ΕΣΣΔ, ανοίγοντας

μαζί με την καθαίρεση της δημοκρατίας τον δρόμο για την πτώση της), είναι ένα φαινόμενο σύμφυτο με τον καπιταλισμό, που όμως λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις όταν το αντίπαλο δέος του κεφαλαίου, η εργασία, είναι αδύναμη.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι πλέον τίποτα απ’ όσα ευαγγελίσθηκε. Και αυτό συνέβη διότι η κατίσχυση του κεφαλαίου πάνω στην εργασίαυπήρξε συντριπτική.

Συνεπώς, η πολιτική, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ρύθμιζε αυτή τη σχέση, κατέστη περιττή.

Η οικονομική ολιγαρχία μπορεί πλέον να κυβερνά κατευθείαν, χρησιμοποιώντας πολιτικούς-μαριονέτες (Μέρκελ) αλλά και τεχνοκράτες(Μόντι).

Αυτό το νέο φρούτο οι τεχνοκράτες, επιστρατεύονται όταν οι πολιτικοί τα κάνουν μαντάρα. Παλαιότερα θα μπορούσε να πει κανείς ότι η πολιτική είναιπολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήνουμε στους τεχνοκράτες.

Σήμερα ουδείς λόγος υπάρχει για μια τέτοια διαπίστωση. Πολιτικοί καιτεχνοκράτες απλώς εναλλάσσονται αναλόγως των προτεραιοτήτων της αστικήςτάξης σε κάθε χώρα. Την ίδια

λιτότητα εφάρμοσαν ο κ. Μπερλουσκόνι και ο κ. Μόντι, στις ίδιεςαντιδραστικές μεταρρυθμίσεις προχώρησαν η κυρία Μέρκελ και ο κ.Κάμερον, απ’ το ίδιο άρμα της Ζήμενς και της Ντόυτσε Μπανκ σύρεται ο κ.Ραχόι και ο κ. Σαμαράς.

Ομως όλη αυτή η διαδικασία έχει αποψιλώσει τα κοινοβουλευτικάπολιτεύματα κι έχει καταστήσει τις δημοκρατίες αβαθείς.

Ας πούμε στην Ιταλία, ο τεχνοκράτης Μόντι, υποτακτικός της Μέρκελ, όπως άλλωστε και πριν απ’ αυτόν ο Μπερλουσκόνι ανεφύησαν στο κενό που προκάλεσε στην ιταλική δημοκρατία η αποπολιτικοποίηση. Μάλιστα ως επακόλουθο της διάλυσης (και της αυτοδιάλυσης) της Αριστεράς.

Ας πούμε στην Ελλάδα, δεν έχουν ακόμα στεγνώσει οι λέξεις στο στόμα του κ. Σαμαρά, όταν δήλωνε ότι θα φτιάξει έναν κρατικό τραπεζικόπυλώνα, και ήδη οι τράπεζες της χώρας μας περνούν κάτω απ’ τα Καυδιανά Δίκρανα των γερμανοευρωπαϊκών τραπεζών.

Αυτή η Ευρώπη μπορεί να απορροφά κάθε Σαμαρά και ναεξαϋλώνει κάθε Μπερλουσκόνι - και Μέρκελ όταν έρθει η ώρα της.

Μπροστά σε αυτήν την Ευρώπη, με Νόμπελ Δ’ Ράιχ, δάκρυσε ο κ.Χριστόφιας. Ενας κομμουνιστής, ηγέτης ενός πολυβασανισμένου λαού Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων, βρέθηκε αντιμέτωπος με την πεμπτουσίαενός ανθρωποφάγου και ωμοφάγου συστήματος που έχει αποχαλινωθεί.

<