Αυτοκριτική από το ΚΚΕ και κατηγορηματική απόρριψη για αλλαγή πορείας

Η πρώτη ανάγνωση των θέσεων για το 19ο συνέδριο του ΚΚΕ, που δημοσίευσε χθες η Κ.Ε. εντυπωσιάζει. Τίποτε, μα τίποτε δεν ικανοποίησε τους συντάκτες των θέσεων που βρήκαν παντού κάτι να γκρινιάξουν. Ήδη στις πρώτες σελίδες συναντά κανείς τη φράση, ότι «το εργατικό κίνημα δεν ήταν προετοιμασμένο να αντεπιτεθεί στις νέες συνθήκες, ανάλογα με το μέγεθος της επίθεσης που δέχτηκε». Στη συνέχεια έρχεται η σειρά της ΚΝΕ όπου «εμφανίζονται προβλήματα όπως οι καθυστερημένοι σχετικά ρυθ­μοί στρατολογίας σε σχέση με τις ανάγκες ιδιαίτερα στους χώρους δου­λειάς αλλά και στα σχολεία, στα ΤΕΙ, στα Πανεπιστήμια», επίσης «εξακολουθούν να υπάρχουν υστερήσεις στην αφομοίωση των νέων μελών ή και προχει­ρότητα στη στρατολογία».   Το κόμμα επίσης δεν τα πήγε καλά: «παρά την όποια προσπάθεια το ΚΚΕ παραμένει πίσω από τις αυξανόμενες και σύνθε­τες απαιτήσεις που προκύπτουν από το συσχετισμό δυνάμεων, τις απαιτή­σεις και τους κινδύνους - δυνατότητες που περικλείει η φάση της κρίσης». Επίσης «δεν έχει επιτευχθεί στον απαιτούμενο βαθμό, να δρα το Κόμμα σε ευρύτερες εργατικές λαϊκές μά­ζες που είναι παγιδευμένες ιδεολογικά στις αστικές και οπορτουνιστικές α­πόψεις, οι οποίες λόγω του συσχετισμού δυνάμεων τείνουν να πέσουν στη μικροαστική ανυπομονησία ή στη μοιρολατρική παθητικότητα που είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, της ενσωμάτωσης».   Από την κριτική δεν εξαιρείται ούτε η Κ.Ε ως ανώτερο καθοδηγητικό όργανο. «Η ΚΕ υστέρησε στην καθοδήγηση των Οργανώσεων και κατά συνέπεια των ΚΟΒ στο κύριο καθήκον, ώστε να μπει σε σταθερό και πιο αποτελεσματικό δρόμο η προσπάθεια ανασύ­νταξης του εργατικού κινήματος και της κομματικής οικοδόμησης, με ιδιαί­τερο προσανατολισμό στις νεότερες ηλικίες». «Η ΚΕ υστέρησε στην ανάπτυξη δεσμών με τις νεότερες ηλικίες».   Αδυναμίες ομολογεί το ΚΚΕ και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, οι οποίες «ανέδειξαν και τις μακρο­χρόνιες αδυναμίες και καθυστερήσεις στη δουλειά του Κόμματος και πριν απ’ όλα της ΚΕ». Οι θέσεις αναφέρουν ότι «ανεξάρτητα από τους αντικειμενικούς παράγοντες που καθόρισαν την ε­κλογική μείωση , σημειώθηκαν κατά την προεκλογική περίοδο και αδυνα­μίες, ελλείψεις υποκειμενικού χαρακτήρα και συγκεκριμένα ότι «η ΚΕ δε συγκέντρωσε την προ­σοχή της στο γεγονός ότι για πρώτη φορά, σε σχέση με όλες τις προηγού­μενες εκλογικές αναμετρήσεις, μπροστά στο δοκιμαζόμενο λαό έμπαινε ζή­τημα να επιλέξει ανάμεσα σε μια κυβέρνηση στη βάση της ΝΔ ή του ΠΑ­ΣΟΚ, από τη μια, ή μια κυβέρνηση της λεγόμενης «αριστερής συνεργασίας».   Η φόρμουλα πάντως στην οποία καταλήγουν οι θέσεις είναι αυτή στην οποία κατέληξε και η ΚΕ τον Ιούνιο. Ότι δηλαδή «έπρεπε να σημάνει συναγερμό στην πρώτη προεκλογική περίοδο για τον κίν­δυνο απωλειών του Κόμματος, τη συστηματική προσπάθεια να προωθη­θεί σχεδιασμένα η αποδυνάμωση του Κόμματος από τις δυνάμεις του συ­στήματος». Όπως αναφέρουν οι θέσεις «είναι πιθανό οι διαρροές να ήταν σχετικά πιο περιορισμέ­νες και κυρίως να αποτρεπόταν ένα πνεύμα απογοήτευσης, ιδιαίτερα στο χώρο των οπαδών