Η Φωτεινή Πιπιλή και η… δοκιμασία με τον Αυτιά!

Κύριε Διευθυντά , άνοιξα κυριακάτικα την τηλεόρασή μου να δω την συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης στη Βουλή . Τι το' θελα;  Κατ' αρχάς άκουσα την κ. Φωτεινή Πιπιλή να λέει ότι δουλεύει από 17 χρονών και επί 37 χρόνια μόνον στον ιδιωτικό τομέα. Πρόσθεσα τα χρόνια βρήκα ότι είναι 54 –και δεν της φαινόταν τόσο μικρή- αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.   Αναρωτιέμαι η ΕΡΤ επί Κωνσταντίνου Καραμανλή στη δεκαετία του -70 και η ΕΡΤ επί Κώστα Καραμανλή αργότερα το 2004 όπου η εν λόγω εργάστηκε ήταν ιδιωτικός τομέας;   Ή μήπως τα τελευταία πέντε χρόνια που είναι βουλευτής πληρώνεται από τον ιδιωτικό τομέα και όχι από τον δημόσιο κορβανά; Τέλος πάντων δεν καλοκατάλαβα που το πήγαινε η καλλιτέχνις και στο μεταξύ με αιφνιδίασε η φωνή του προέδρου που καλούσε κάποιον Τασσόπουλο , ο οποίος απεδείχθη ότι ήταν ο συγγραφέας Τατσόπουλος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ  και της προόδου. Αυτός είπε στον πρόεδρο ότι δεν τον λένε Τασσόπουλο , αλλά δεν πειράζει τον συγχωρεί αυτή τη φορά –κάθεται και ψηλά ο πρόεδρος δεν τον έφτανε να του χώσει μια φωνή στ’ αυτί. Ξεκίνησε ο συγγραφέας με υψηλό χιούμορ να κατηγορεί τους προηγούμενους βουλευτές ότι δεν τήρησαν τον προβλεπόμενο από τον κανονισμό χρόνο της ομιλίας τους και όλοι τον παραβίαζαν. Περιττό να σας πω ότι πολύ άνετα παραβίασε και αυτός το όριο και ο πρόεδρος άρχισε κάποια στιγμή να του φωνάζει πως πρέπει να τελειώνει… Άξιζε όμως τον κόπο γιατί στο τέλος μας είπε ένα ανέκδοτο με τον Φρανσουά Μιτεράν, κάποιον δημοσιογράφο και την μαντάμ Μποβαρύ (τι τους έχει πιάσει αλήθεια εκεί στον Σύριζα με τις μαντάμες, ο Τσίπρας με την μαντάμ Μέρκελ, ο Τατσόπουλος με την μαντάμ Μποβαρύ…). Είπε λοιπόν κάποτε ο Μιτεράν σε έναν δημοσιογράφο πως όλοι θυμούνται ότι η Μαντάμ Ντε Μποβαρύ γράφτηκε το 1857 αλλά κανείς δεν θυμάμαι ποιος ήταν πρωθυπουργός της Γαλλίας τότε, γι’ αυτό πρέπει να ενισχύσουμε τον πολιτισμό… που είναι πιο διαχρονικός από την πολιτική μάλλον εννοούσε ο συγγραφέας. Τουτέστιν ο ίδιος που παίζει πια και στα δύο ταμπλό σε κάθε περίπτωση η ιστορία θα τον έχει γραμμένο σε ένα από τα δύο κατάστιχά της. Η εκεί που γράφει τους πολιτικούς ή εκεί που γράφει τους πολιτιστικούς. Μετά πήρα στα χέρια το τηλεκοντρόλ για να κλείσω την τηλεόραση αλλά… Θυμήθηκα το ανέκδοτο με εκείνον τον γκαφατζή χαρτοπαίχτη που αφού πόνταρε ενώ δεν έπρεπε, γύρισε στον συμπαίκτη του και όλο αφέλεια τον ρώτησε: έπρεπε να τραβηχτώ έ; Εκείνος ατάραχος απάντησε: Όχι εσύ, ο πατέρας σου! Έτσι σκέφτηκα ότι ήταν αργά να κλείσω την τηλεόραση. Έπρεπε να μου την είχαν απαγορεύσει οι γονείς μου από την δεκαετία του -70. Ένοιωθα όμως στην διάρκεια του πρωινού ότι  η κατάστασή μου επιδεινώνεται. Όταν αργότερα η γυναίκα μου εισήλθε στην κουζίνα αγουροξυπνημένη  με είδε να διατηρώ ένα ηλίθιο ζεστό χαμόγελο παρακολουθώντας τον… Αυτιά. Κατάλαβε αμέσως ότι φταίει η ζέστη και έδρασε ακαριαία: Πήρε από το χέρι μου το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης και το αντικατέστησε με το σωστό: Εκείνο του αιρκοντίσιον. Σας γράφω για να επισ