Η ιταλική κλεψύδρα αδειάζει, ο νέος εφιάλτης της ευρωζώνης πλησιάζει

Πλήρες αδιέξοδο. Αυτές οι δύο λέξεις απεικονίζουν πλήρως το πολιτικό σκηνικό στην Ιταλία και τις προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης, μετά την εκλογική «σφαγή» στα τέλη Φεβρουαρίου. Την ίδια ώρα, οι Βρυξέλλες αναμένουν με αγωνία το αποτέλεσμα, που αν δεν έρθει σύντομα, θα κάνει την αναταραχή που προκάλεσε η κυπριακή κρίση, να μοιάζει σταγόνα στον ωκεανό. Ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, Τζόρτζιο Ναπολιτάνο ξεκαθάρισε χθες ότι δεν θα παραιτηθεί πρόωρα έτσι ώστε να παλέψει μέχρι την τελευταία ημέρα της θητείας του, την 1η Μαΐου για να άρει το πολιτικό αδιέξοδο, αφού Μπερσάνι, Μπερλουσκόνι και Γκρίλο δεν βρίσκουν κοινή γραμμή. Αυτή τι στιγμή δύο φαίνονται να είναι οι δρόμοι για την Ιταλία: Είτε να σχηματίσει μια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας είτε να ξαναστηθούν κάλπες τον ερχόμενο Ιούνιο, όπως είχε αναφέρει και ο ίδιος ο Ναπολιτάνο στην Corriere Della Sera. Σημειώνεται ότι ο ίδιος δεν μπορεί να διαλύσει το κοινοβούλιο και να προκηρύξει εκλογές, μια δυνατότητα που μπορεί να έχει ο διάδοχος του. Βέβαια μία νέα διαδικασία ανάδειξης Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας θα σημάνει και μια νέα «μάχη» ανάμεσα στα κόμματα. O 87χρονος Ναπολιτάνο προανήγγειλε, πάντως, τον σχηματισμό δύο επιτροπών «σοφών» προκειμένου να καταθέσουν προτάσεις για θεσμικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, με στόχο την ευρεία αποδοχή εκ μέρους των κομμάτων, που μάλλον δέχονται θετικά την πρωτοβουλία αυτή, παρά το ότι προβλέπεται χρονοβόρα. Η υπηρεσιακή κυβέρνηση Μόντι θα συνεχίσει να ασκεί την εξουσία και θα υιοθετήσει μέτρα κατεπείγοντος χαρακτήρα για την τόνωση της οικονομίας, είπε ακόμα ο Ναπολιτάνο, σε μια δήλωση που έχει στόχο να κατευνάσει τις αγορές, αφού ο τεχνοκράτης απερχόμενος πρωθυπουργός αποτελεί πρόσωπο-εγγύηση για τις Βρυξέλλες. Το μέτωπο των αγορών Το Πάσχα των καθολικών κράτησε χωρίς αποτύπωση στις αγορές το αδιέξοδο στο πολιτικό σκηνικό της τρίτης ισχυρότερης οικονομίας της ευρωζώνης. Την Τρίτη όμως που ανοίγουν, θα δείξουν με ξεκάθαρο τρόπο το επίπεδο του «συναγερμού». Την Πέμπτη, πάντως, το σπρεντ του δεκαετούς ιταλικού ομολόγου από το γερμανικό αυξήθηκε σημαντικά. Οι επενδυτές, όπως αναφέρει το Bloomberg, εν μέσω ύφεσης της ιταλικής οικονομίας, αγοράζουν κάθε μήνα ομόλογα αξίας 30 δισ. ευρώ ώστε να χρηματοδοτήσουν το χρέος της χώρας και γι' αυτό υπολογίζουν σε μια συμφωνία που θα δημιουργήσει μία ισχυρή κυβέρνηση, για να περάσει μέτρα τόνωσης της οικονομίας και ορθής διαχείρισης του προϋπολογισμού. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, την περασμένη Τρίτη, σε έκθεσή του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έκρουσε κώδωνα του κινδύνου για το ιταλικό τραπεζικό σύστημα αφού, όπως τόνισε, παρά το ότι έχει κατορθώσει να επιδείξει «αξιοσημείωτα δείγματα» ανθεκτικότητας, «συνεχίζει να απειλείται από την ύφεση, στην οποία έχει βυθισθεί η χώρα και από την επιδείνωση της κρίσης χρέους. Ακόμη κι εάν αποδεικνύεται σταθερό, το χρηματοοικονομικό σύστημα της Ιταλίας δεν είναι απρόσβλητο απέναντι στους κινδύνους» επισήμανε ακόμα το Ταμείο. Η Κύπρος ήταν αυτή που αναζωπύρωσε τους φόβους για κλιμάκωση της κρίσης στην ευρωζώνης, ιδιαίτερα με την επικίνδυνη απόφαση που πήρε το Eurogroup για το κούρεμα των καταθέσεων. Η παράταση του πολιτικού αδιεξόδου της Ιταλίας όμως είναι αυτή που πραγματικά ανησυχεί Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη και Βερολίνο, αφού εάν παραμείνει ακέφαλη επί μακρόν μπορεί να φέρει καταστροφικά αποτελέσματα για τη νομισματική ένωση, με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό. Βαγγέλης Βιτζηλαίος