Ο Πατούλης διώχνει τις επιχειρήσεις από το Μαρούσι

Σε μία περίοδο που η οικονομική δραστηριότητα στη χώρα συρρικνώνεται διαρκώς στο πλαίσιο της πολυετούς ύφεσης που επιφέρει συνεχώς μειούμενα εισοδήματα, περιστελλόμενους πόρους προς κατανάλωση, εξασθενισμένη παραγωγή και δραματική πτώση της κατανάλωσης αγαθών και υπηρεσιών, είναι αν μη τι άλλο «εκτός οικονομικής λογικής» η αξιοποίηση των δημοτικών τελών όχι ως κινήτρων ανάπτυξης αλλά ως αντικινήτρων επιχειρηματικής δραστηριοποίησης. Ο λανθασμένος υπολογισμός Παρότι συχνά, και στο δημοτικό επίπεδο, επικρατεί η αντίληψη ότι η αλόγιστη προς τα πάνω φορολογική επιβάρυνση της επαγγελματικής δραστηριότητας θα αποδώσει άμεσα και αβίαστα «καρπούς», εκείνο που στην πραγματικότητα ισχύει είναι η σοβαρή απώλεια εσόδων για κάθε Δήμο, καθώς μπροστά στο δυσβάσταχτο όγκο των βαρών που καλούνται να αντιμετωπίσουν επαγγελματίες και επιχειρήσεις, η μετεγκατάσταση συνιστά τη μόνη βιώσιμη επιλογή.   Ο φαύλος κύκλος των χαμένων πόρων Όπως είναι εύλογο, κάθε απόσυρση δραστηριότητας από ένα Δήμο αποτελεί και μία ανεπούλωτη αιμορραγούσα πληγή, αφού μαζί της αναπόφευκτα προκαλείται σημαντική διαρροή προσδοκώμενων εσόδων για τα δημοτικά ταμεία. Με άλλα λόγια παρότι τα υψηλά δημοτικά τέλη θεσπίζονται με σκοπό την τόνωση των εσόδων, πρακτικά οδηγούν στην αντίπερα όχθη, δηλαδή στη συρρίκνωση των εισοδηματικών ροών προς το δημοτικό κορβανά.   Η περίπτωση του Δήμου Αμαρουσίου και το χαμένο… momentum Σε αυτή την «παγίδα» φαίνεται πως έχει πέσει και ο Δήμος Αμαρουσίου , ένας από τους μεγαλύτερους Δήμους της Αττικής, που για χρόνια γνώρισε μεγάλη άνθιση, εξαιτίας και του «Ολυμπιακού» χαρακτήρα του. Πλήθος επαγγελματικών και επιχειρηματικών δράσεων αναπτύχθηκε στα όρια του Δήμου, απολαμβάνοντας τα οφέλη (χωροταξικά κ.α.) αλλά και αυξάνοντας το μέρισμα ευημερίας του Δήμου, μέσα από την ικανοποίηση των νόμιμων δημοτικών φορολογικών υποχρεώσεων. Τα περασμένα χρόνια, ειδικά κατά το μεγαλύτερο μέρος της προηγούμενης δεκαετίας, όταν και η οικονομική μεγέθυνση δεν ήταν πολυπόθητο ζητούμενο αλλά εδραιωμένη πραγματικότητα, ο Δήμος Αμαρουσίου ήταν εκ των πρώτων, αν όχι ο «πρωταθλητής», των δημοτικών τελών ανάμεσα στους Δήμους της Αττικής. Βέβαια, παρότι αυτό ήταν αναγνωρισμένο από όλες τις πλευρές, ο ευνοϊκός χαρακτήρας της οικονομικής συγκυρίας «επέτρεπε» αυτή την πρωτιά, έστω και αν τα διογκωμένα έσοδα ποτέ δε μεταφράστηκαν σε αντίστοιχου εύρους οφέλη για τους δημότες της πόλης. Εν τούτοις, πλέον η συγκυρία είναι τελείως διαφορετική. Με τη χώρα να μετρά χρόνια ύφεσης και τη ζήτηση να βαίνει μειούμενη συνεχώς, δεν είναι εύλογο, ενώ σίγουρα είναι και αντι-οικονομικό, τα δημοτικά τέλη που αφορούν στις επαγγελματικές και επιχειρηματικές δραστηριότητες, να διατηρούνται στα ίδια επίπεδα με τις εποχές των «παχιών αγελάδων».   Απόσταση από την… πραγματικότητα Όταν το 2008, έτος που ακόμη η κρίση έμοιαζε με κίνδυνο στα μάτια των πολλών, αναφερόταν ότι «καίνε» τα δημοτικά τέλη στο Μαρούσι, αποτελώντας «αντικίνητρο για την ενοικίαση και συνακόλουθα για