«Στημένη» η τρόικα για την αρπαγή των ασημικών της χώρας

Ολοκληρώθηκε η συνάντηση του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά με την τρόικα στο Μέγαρο Μαξίμου, παρουσία του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα. Στη συνάντηση όλα τα μέτωπα παρέμειναν «ανοιχτά», ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός φέρεται να δήλωσε προς την τρόικα ότι δεν υπάρχει περιθώριο για άλλα μέτρα . Οι απολύσεις στο Δημόσιο, οι ενστάσεις των εκπροσώπων των δανειστών μας για την δρομολογούμενη συγχώνευση της Εθνικής Τράπεζας με τη Eurobank, και σε δεύτερο χρόνο οι ρυθμίσεις για το χαράτσι και την «εναλλακτική» του νέου ενιαίου φόρου ακινήτων αποτέλεσαν τα βασικά, «ακανθώδη» ζητήματα που βρέθηκαν στο τραπέζι των διαβουλεύσεων, με την τρόικα να έχει «σκληρύνει» τη στάση της και την κυβέρνηση να επιζητά τουλάχιστον την αποδέσμευση της άμεσης δόσης των 2,8 δισ. ευρώ του Μαρτίου. Στο Μέγαρο Μαξίμουμ ωστόσο δεν έχουν αυταπάτες . Η τρόικα ήρθε με άγριες διαθέσεις και ετοιμάζεται, ανεξαρτήτως πως θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις σε αυτή τη φάση, για ένα νέο κύμα «εκβιαστικού εκσυγχρονισμού» της ελληνικής οικονομίας τον προσεχή Ιούνιο, οπότε και θα ετοιμάσει την αξιολόγησή της. Υπό τη σκιά της επίσκεψης της τρόικας, υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί παράγοντες και ισχυρά οικονομικά πρόσωπα, εκτιμούν ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών ήρθαν στην Ελλάδα με ατζέντα που τους έχουν επιβάλλει συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα που θέλουν να πάρουν τα ασημικά της χώρας, για «ένα κομμάτι ψωμί». Είναι χαρακτηριστική η άρνηση της τρόικας στη συγχώνευση της Εθνικής Τράπεζας με τη Eurobank , παρά το γεγονός ότι όλο το περασμένο διάστημα δεν έλεγε απολύτως τίποτα και δεν προέβαλλε καμία αντίσταση. «Παίζονται πολλά παιχνίδια στην πλάτη της χώρας και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος τι άλλο θα μας ζητήσουν όσο προχωρεί η πορεία υλοποίησης του μνημονίου» αναφέρει στέλεχος με γνώση των διαπραγματεύσεων. Παράλληλα, οι πολιτικοί αρχηγοί που στηρίζουν την κυβέρνηση, καθώς και ανώτατοι τραπεζικοί παράγοντες που είναι σε θέση να γνωρίζουν τους σχεδιασμούς της τρόικας δεν έχουν αυταπάτες: Η τρόικα θα απαιτήσει γη και ύδωρ το επόμενο διάστημα και δεν φέρεται αποφασισμένη ακόμα για την τελική ρήξη. Απεταξάμην νέα μέτρα Κεντρικά στελέχη όμως του εγχώριου πολιτικού συστήματος σημειώνουν ότι κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει αυτό το μπρα ντε φερ με την τρόικα, καθώς όχι μόνο κουράζει τους πολίτες, αλλά ήδη δημιουργούνται βαθιά ρήγματα στα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση. Μάλιστα, δημοσκόποι και κορυφαία πολιτικά στελέχη βλέπουν να δημιουργούνται πολλά προβλήματα στην απήχηση των κομμάτων που στηρίζουν την τρικομματική κυβέρνηση, αφού παρά τις διαφωνίες με την τρόικα, ο πολίτης δεν διαπιστώνει σύγκρουση, αλλά μια αποδοχή αδιαμαρτύρητα του…αλάθητου της ελληνικής θεραπείας. Τα προβλήματα είναι υπαρκτά και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει εάν θα υπάρξουν και νέα δημοσιονομικά μέτρα, τα οποία τώρα ξορκίζει η τρικομματική κυβέρνηση, αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στο απώτερο μέλλον. Εάν υπάρξει μια τέτοια εξέλιξη, λόγω του δημοσιονομικού κενού που υπάρχει, είναι άγνωστο και ήδη εκφράζονται φόβοι, για το πώς θα κληθεί η κυβέρνηση να επιβάλει επώδυνα μέτρα, τα οποία είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να τα διαχειριστεί πολιτικά χωρίς επώδυνους κλυδωνισμούς. Αντίλογος στην τρόικα και ελπίδες Το ενδιαφέρον είναι ότι στο εσωτερικό της κυβέρνησης αρχίζει και αναπτύσσεται σοβαρός αντίλογος στο «δόγμα της τρόικας». Η λιτότητα σε περιβάλλον χαμηλού πληθωρισμού, με εμπορικούς εταίρους με αδύναμες οικονομίες, και χωρίς δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματος, εκτύπωσης χρήματος και ρύθμισης των επιτοκίων εγκλωβίζει μία οικονομία σε μια «δίνη ύφεσης» που μεγεθύνει τα ελλείμματα, αυξάνει τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, αποξηραίνει τις τράπεζες, παγώνει την οικονομική δραστηριότητα, αποθαρρύνει την εισροή κεφαλαίων, ακυρώνει επενδυτικά σχέδια, αποδεκατίζει τις επιχειρήσεις, αυξάνει την ανεργία και απαιτεί ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα. Αυτή είναι μια επιχειρηματολογία που έχει τεθεί και στην τρόικα, η οποία περί άλλων τυρβάζει. Ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, αναμένει να τελειώσουν οι γερμανικές εκλογές και ελπίζει μετά να αλλάξουν τα πράγματα. Πολλοί λένε ότι είναι μια ψευδαίσθηση ότι θα αλλάξει η πολιτική στης ευρωζώνη, μετά τις γερμανικές εκλογές. Εάν οι ελπίδες του Πρωθυπουργού διαψευσθούν θα έρθουν χειρότερα για την ελληνική οικονομία και τότε ο στόχος να φθάσει η κυβέρνηση στο 2014 και να προεδρεύσει της Ευρωπαϊκής Ένωσης, φαντάζει μακρινός. Κίνδυνος βαλκανιοποίησης Τα συμφέροντα είναι πολλά και η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι είναι πολύ μεγαλύτερα εκείνων που μπορεί να ελέγξει. Η Ελλάδα οδεύει με σχέδιο που είναι σε εξέλιξη από την τρόικα προς την προαναγγελθείσα βουλγαροποίησή της. Στο Μαξίμου αντιδρούν και επιμένουν ότι η Ελλάδα έχει τύχη και μπορεί να ελπίζει και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην αλλαγή στάσης της Γερμανίας. Ουσιαστικά αν και διακατέχονται από έντονη απαισιοδοξία έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στην αλλαγή πλεύσης της ίδιας της ευρωζώνης, ώστε να αλλάξει η πολιτική και να δούμε ευρωομόλογα, τύπωμα χρήματος από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κ.α. και κυρίως, αναμένουν, αν και δεν το λένε ανοικτά, να αποκτήσει η Γερμανία, επαφή με την κοινή λογική. Η ανακεφαλαιοποίηση που άργησε Πολλά προβλήματα αναδείχθηκαν από την υπερβολικά μεγάλη καθυστέρηση που υπάρχει στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Από πέρυσι τέτοιο καιρό συζητούσαν στην τότε κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου την ανακεφαλαιοποίηση, που δεν έγινε και τώρα γίνεται μεγάλη μάχη να σωθεί το εγχώριο τραπεζικό σύστημα από τις ορέξεις των μεγάλων πιστωτικών ιδρυμάτων των ισχυρών. Στην κυβέρνηση κατανοούν ότι κάθε ημέρα που περνάει χωρίς υγιείς τράπεζες ισοδυναμεί με νέα απώλεια εκατοντάδων θέσεων εργασίας, με έξαρση της φτώχειας και όξυνση του πολιτικού κλίματος. Παρ' όλα αυτά ουδείς εκ των επιτελών στα κέντρα λήψης αποφάσεων φαίνεται να βιάζεται να αποφασίσει. Το κεντρικό θέμα είναι ότι επειδή έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος η προσαρμογή θα πρέπει να επιτευχθεί υπό συνθήκες ύφεσης χωρίς αναπτυξιακές πνοές που θα επιτείνουν την ύφεση. Σε αυτό το κλίμα ήρθαν οι…βάρβαροι της τρόικας που κατά την προσφιλή τους μέθοδο αποφαίνονται ότι υπάρχουν κενά, προβλήματα και παραλείψεις, εκβιάζοντας με τον τρόπο της τη λήψη έκτακτων μέτρων. Το βασικό πρόβλημα για έμπειρα στελέχη της πολιτικής και της οικονομίας, είναι ότι όταν μια κυβέρνηση που ορκίζεται στο ευαγγέλιο των μεταρρυθμίσεων καθυστερεί την κυριότερη μεταρρύθμιση που είναι η εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος, τότε η πίεση από τους «βαρβάρους της τρόικας» που επιδιώκουν την ταπείνωση και την ένδεια, είναι δεδομένη και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αύριο, όχι μόνο της χώρας, αλλά και του ίδιου του κυβερνητικού σχήματος. Ιωάννης Μαρτέλλος