Ζούμε «μέρες του ’36!»

Η ιστορία πολλές φορές μοιάζει σαν ένας κύκλος . Τα πρόσωπα αλλάζουν, οι τακτικές μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τις συνθήκες , αλλά τα πάντα πολλές φορές φαίνονται ίδια. O «Εθνικός Διχασμός» καλά κρατούσε στην Ελλάδα τις «μέρες του '36». Μια εικοσαετία έντονων πολιτικών παθών, κινημάτων (επιτυχημένων ή όχι), εξοριών και εκτελέσεων ανάμεσα σε παλαιοδημοκρατικούς, οι οποίοι είχαν ως κύριο πρόσωπο αναφοράς τον Ελευθέριο Βενιζέλο, και βασιλικούς. Τα πάθη εντάθηκαν ακόμα περισσότερο με το αποτυχημένο κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935, το οποίο ακολούθησαν η πλήρης εκκαθάριση του στρατεύματος από βενιζελικούς αξιωματικούς (η πρώτη μεγάλη φουρνιά είχε φύγει μετά την αποτυχία του κινήματος του Νικολάου Πλαστήρα το ξημέρωμα της 6ης Μαρτίου 1933) , οι εκτελέσεις των δημοκρατικών στρατηγών Μιλ . Κοιμήση και Αναστάσιου Παπούλα  καθώς και τουεπιλάρχου Στυλιανού Βολάνη, οι εκλογές της 9ης Ιουνίου (με τησυμμετοχή μόνο των πολιτικών δυνάμεων της Δεξιάς και της κομμουνιστικής Αριστεράς), η κατάργηση της κυβέρνησης του Παναγή Τσαλδάρη από τους αρχηγούς των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων – υπότην καθοδήγηση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γεωργίου Κονδύλη- στις 10 Οκτωβρίου, το νόθο δημοψήφισμα της 3ης Νοεμβρίου 1935 και τελικώς ηεπιστροφή του Γεωργίου Β' ''μετά βαΐων και κλάδων'' είκοσι δύο  ημέρεςαργότερα. Όμως ο άναξ δεν ενδύθηκε το μανδύα που του είχε ετοιμάσει ο πρωθυπουργός (πλέον) Κονδύλης και προσποιήθηκε ότι θα σταθεί υπεράνωκομμάτων. Ξήλωσε τον ευεργέτη του Κονδύλη (ο οποίος, αντικειμενικά,παρότι προερχόμενος από το αντίπαλο στρατόπεδο, μόχθησε περισσότεροαπό κάθε άλλο για την επιστροφή του),  διόρισε πρωθυπουργό τονκαθηγητή της Νομικής και ανενεργό πολιτικό του ευρύτερου χώρου της Δεξιάς Κωνσταντίνο Δεμερτζή και προκήρυξε εκλογές -  εξασφαλίζοντας τη συμμετοχήόλων των κομμάτων- για τις 26 Ιανουαρίου 1936. H Δεξιά είχε καταφέρει να κυριαρχήσει στο πολιτικό σκηνικό από τις εκλογές του 1933, όταν ο Κονδύλης αποποιήθηκε οριστικά τις δημοκρατικές ιδέες αλλά ο Τσαλδάρης (αρχηγός του κύριου πολιτικού της φορέα, του Λαϊκού Κόμματος) δεν προχωρούσε στο βήμα της επανόδου του άνακτος, αποφεύγοντας επιμελώς να θίξει το πολιτειακό ζήτημα. Αυτό αλλά και οι άλλες έριδες στο εσωτερικό του κόμματός του προκάλεσε την αποχώρηση δύο «βαρόνων» του, του Τζον Θεοτόκη και του Ιωάννη Ράλλη (του μετέπειτα κατοχικού πρωθυπουργού), οι οποίοι ίδρυσαν δικό του κόμμα ο καθένας.                                       Ο χώρος της Δεξιάς   Κονδύλης, Θεοτόκης και Ράλλης συνεργάστηκαν εκλογικά συγκροτώντας τη Γενική Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωση με στόχο ν’ αποσπάσουν την πρωτοκαθεδρία του χώρου από το Λαϊκό Κόμμα. Μαζί τους συντάχθηκε κι ο μέχρι τότε υπαρχηγός του Ιωάννη Μεταξά στο Κόμμα Ελευθεροφρόνων Θεόδωρος Τουρκοβασίλης, ο οποίος σύστησε το Κόμμα Εθνικοφρόνων. Εκτός από το Λαϊκό Κόμμα, την «τρόικα» και τον Μεταξά , ο χώρος της Δεξιάς εκπροσωπήθηκε σε’ κείνες τις εκλογές και με το τοπικού βεληνεκούς (στη Βόρεια Ελλάδα) Μεταρρυθμιστικό Εθνικό Κόμμα του (κατοπινού