Ελλάδα και φασισμός, έννοιες ασύμβατες

Οταν δολοφονείται ένας Πολίτης για πολιτικούς λόγους, η δολοφονία του δεν αφορά μόνον στον ιδεολογικό χώρο στον οποίο βρισκόταν. Αφορά στο σύνολο των Πολιτών που πιστεύουν στη Δημοκρατία και στην ελευθερία της έκφρασης. Είναι ένας από μας. Οταν δολοφονείται ένας Πολίτης, η δολοφονία του δεν αφορά μόνον στην κυβέρνηση για να τιμωρήσει τους δολοφόνους του αλλά αφορά σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, καθώς η δολοφονία για πολιτικούς λόγους το κτυπά κατάστηθα. Αραγε ποια Ελλάδα μπορεί να ανεχθεί φαινόμενα, που φέρνουν πίσω τις μνήμες που ολόκληρη η κοινωνία, με πολλούς αγώνες και περισσότερους συμβιβασμούς, έχει βάλει στην άκρη; Ο Εμφύλιος σπαραγμός άφησε νεκρούς και από τις δυο πλευρές. Ερήμωσε χωριά και σπίτια. Και χρειάστηκε να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, ώσπου να νιώσουμε όλοι ότι δεν μπορούμε να ζούμε έχοντας ανάμεσά μας διαχωριστικές γραμμές αλλά μόνον «όλοι μαζί για την Ελλάδα». Με το «μαζί» κατορθώσαμε σε εξήντα πέντε χρόνια να κάνουμε μια Ελλάδα, που η Δημοκρατία γίνεται σεβαστή από όλους.
Η Χρυσή Αυγή πριν από λίγα χρόνια δεν υπήρχε. Δεν την είχαμε ακούσει. Δεν είχαμε ασχοληθεί με τους παρανοϊκούς αρχηγούς της, που τους θεωρούσαμε γραφικούς και της πλάκας. Φασίστες στην Ελλάδα, Ελληνες φασίστες; Ούτε καν σαν ανέκδοτο δεν περνούσε στις συζητήσεις μας. Από το 2009 που μπήκαμε στη μέγκενη των Μνημονίων, που η κρίση έγινε η καθημερινότητά μας, που ένα εκατομμύριο Ελληνες από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν χωρίς δουλειά και κλονίστηκε η εμπιστοσύνη τους στο κράτος-πρόνοια, που φοβηθήκαμε ότι οι μετανάστες θα μας πάρουν τη δουλειά, που αποδείχτηκε ότι οι αντοχές μας εξαντλήθηκαν, έκανε την εμφάνισή της η Χρυσή Αυγή. Τρύπωσε σε λέσχες μποντιμπιλντεράδων, κατόρθωσε να μπει σε προαύλια σχολείων, να συνυπάρξει στα μπαρ και τα καφενεία της νεολαίας, να σταθεί στις ουρές που περίμεναν οι συνταξιούχοι, να πάει σε γειτονιές της Αθήνας, που υπήρχε κόντρα ανάμεσα σε γηγενείς και «ξένους», «πουλώντας προστασία». Αυτή η «προστασία» ήταν που την έβαλε στη Βουλή είτε γιατί κάποιοι από μας ψήφισαν για πλάκα. Είτε γιατί κάποιοι από μας πίστεψαν ότι «έτσι τιμωρούν το σάπιο σύστημα». Είτε γιατί κάποιοι δεν φαντάστηκαν την εξέλιξή της. Κι έγινε η Χρυσή Αυγή παραστρατιωτική οργάνωση: Με στολές. Με παραγγέλματα. Με στρατόπεδα δήθεν κατασκηνώσεις. Με αναφορές σε μύθους ηρωικούς και σε σελίδες της αρχαίας ιστορίας, όλα διαστρεβλωμένα και ανιστόρητα. Με συνθήματα μίσους. Γιατί μας ξάφνιασε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι; Κάποιος, κάποια στιγμή θα ήταν ο πρώτος. Είτε από αριστερά είτε από Κέντρο είτε από δεξιά, δεν έχει σημασία. Οσοι δεν είναι με τη Χρυσή Αυγή είναι εχθροί της. Ωρα να ξυπνήσουμε. Και να υψωθούμε τείχος ειρηνικό και αποφασισμένο μπροστά της. Ο Παύλος, που χτες σκέπασε η αττική γη, απαιτεί να είναι ο τελευταίος. Δεν έχει θέση ο φασισμός στην Ελλάδα. Είναι έννοιες ασύμβατες.