Εξέλιπε ο χρόνος

Εγώ δεν λέω ότι αυτή η κυβέρνηση θα μας λύσει όλα τα προβλήματα αλλά δεν λέω κιόλας ότι θα είναι η «χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών», όπως έσπευσαν πολλά ΜΜΕ να αποφανθούν όταν ακόμη δεν είχε πεί το «Αμήν» στην ορκωμοσία της ο Αρχιεπίσκοπος!
Ακόμη δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι αυτή η κυβέρνηση θα έχει «σίγουρα» ορίζοντα τετραετίας, γιατί ακόμη και οι μονοκομματικές κυβερνήσεις τέτοια συναντίληψη με το Σύνταγμα σπανίως την κατάφεραν. Ομως λέω ότι αν θέλει να αποδείξει την εθνική αναγκαιότητα της συγκρότησής της, τότε πράγματι πρέπει να επιδιώξει να έχει χρόνο μπροστά της.
Εγώ δεν λέω ότι αυτή η κυβέρνηση είναι φτιαγμένη «από φθαρμένα υλικά» γιατί στα τόσα χρόνια που είμαι στην πρώτη γραμμή του πολιτικού ρεπορτάζ, αυτή είναι η πιο συχνή κρίση που ακούω, έπειτα από κάθε ανασχηματισμό, διανθισμένη από το γνωστό ότι «Εκκλησία με παλιά εικονίσματα δεν κάνεις»... Ηταν -και είναι πάντοτε- στη δική μας διακριτική ευχέρεια να στείλουμε στη Βουλή άφθαρτα στελέχη-καινούρια εικονίσματα, αλλά δεν το κάνουμε. Το πελατειακό σύστημα καλεί κρατεί... Ακόμη δεν θα πω ότι τα πολιτικά στελέχη των δυο κομμάτων, που οφείλουν πρωτίστως να δώσουν λύσεις σε όσα έμειναν μετέωρα από την ιδεολογική ακαμψία -ουσιαστικά από την επαγγελματική ανεπάρκεια- ένιων προηγούμενων υπουργών, δεν θα τα καταφέρουν, γιατί σας θυμίζω ότι έτσι έλεγαν και για τον Σαμαρά και σήμερα έχω βαρεθεί να ακούω να λένε ότι είναι «η μεγάλη έκπληξη».
Θα πω όμως, μετά λόγου γνώσεως, ότι για μένα αυτή είναι η αποφασιστική περίοδος που θα δοκιμαστεί η πολιτική παιδεία των συμμετεχόντων σε μια ανατριχιαστικά κρίσιμη περίοδο της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής σκηνής. Θα προσθέσω ακόμη ότι μπορεί ο πρωθυπουργός με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να κατέβαλαν χτες μεγάλη προσπάθεια για να μας δώσουν ένα αισιόδοξο μήνυμα, αλλά οι «βάρβαροι» είναι ακόμη εκεί έξω και περιμένουν και το ξέρουμε όλοι.
Είναι τώρα ο καιρός να αντιληφθούμε ότι ακόμη κι αν ένα από τα δυο κόμματα μπορούσε να πετύχει μονοκομματική κυβέρνηση -κατακτώντας το 38% και πάνω, στην ψήφο του εκλογικού σώματος- όφειλαν να αποποιηθούν τη μονομερή ευθύνη. Αυτή τη στιγμή ο κυβερνητικός σχηματισμός Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ ιδεολογικά καλύπτει από τη Δεξιά, το Κέντρο ως και την Αριστερά, κι είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι αυτό το πολιτικό ψηφιδωτό μπορεί να έχει έναν προσανατολισμό προοδευτικό, εκσυγχρονιστικό, κοινωνικά ευαίσθητο και κυρίως αποτελεσματικό, ώστε να εμφυσήσει πνοή αισιοδοξίας στην ελληνική κοινωνία που άφησε πίσω της, ήδη από τις αρχές του αιώνα, τα «πράσινα και κόκκινα και μπλέ καφενεία» για να τα περιλάβει ως έκφραση πολιτικής ανωριμότητας και ύστερα κατάλοιπα του εμφύλιου διχασμού η σύγχρονη πολιτική Ιστορία.
Είναι λοιπόν φρόνιμο και δίκαιο να πούμε ότι η κυβέρνηση, ως ένα αδιαίρετο σώμα, οφείλει να δουλέψει για το καλό της χώρας και να ξέρει ότι δεν θα της δώσουμε χρόνο ανοχής. Αυτός εξέλιπε