Φάουλ...

Είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Α. Παπανδρέου είναι ο άνθρωπος που έμαθε τους Ελληνες να ζουν με δανεικά και να κυνηγούν το εύκολο -και πολλές φορές «σκοτεινό»- χρήμα; Οχι. Κι έχουν γίνει περισσότεροι ύστερα απ’ αυτά τα τρία εφιαλτικά χρόνια της κρίσης.
Καλά έκανε επομένως ο Μ. Βορίδης και είπε ό,τι είπε; Η απάντηση είναι και πάλι όχι. Γιατί η παρέμβασή του ήταν και άκαιρη και επικίνδυνη για τη συνοχή μιας ούτως ή άλλως εύθραυστης κυβερνητικής πλειοψηφίας. Και μάλιστα σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή, κατά την οποία παίζεται ξανά αν το επόμενο κεφάλαιο της ιστορία της χώρας θα έχει τίτλο success story ή grexit.
Ο φέρελπις και προδήλως φιλόδοξος πολιτικός, ο οποίος βρίσκεται ακόμα στη διαδικασία αποκάθαρσής του από το «διακοσμημένο» με τσεκούρια ΕΠΕΝίτικο παρελθόν του, πρέπει να απαντήσει αν είπε ό,τι είπε εκ προθέσεως ή διέπραξε μεγαλειώδη πολιτική γκάφα. Αν δηλαδή προκάλεσε τις αντιδράσεις που προκάλεσε από πολιτική επιπολαιότητα και ανωριμότητα ή εκ προθέσεως. Ισως σε μια προσπάθειά του να καταστήσει αισθητή την παρουσία του, η οποία πέρασε απαρατήρητη στον πρόσφατο ανασχηματισμό.
Οτι θα υπήρχαν αντιδράσεις από τις δηλώσεις Βορίδη ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο. Οτι τα καραδοκούντα στελέχη του εναπομείναντος παπανδρεϊσμού θα έβγαιναν στο μεϊντάνι για να κάνουν ακόμα πιο δύσκολη τη δύσκολη ζωή του Ευ. Βενιζέλου ήταν προδιαγεγραμμένο. Οτι οι υπερασπιστές του «βαθέως ΠΑΣΟΚ» θα έβγαιναν στην αντεπίθεση, υπερασπιζόμενοι τα «ιερά και τα όσια» της παράταξης, ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο. Κάτι που ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. όφειλε να το γνωρίζει. Το γνώριζε; Αν ναι, τότε σκοπίμως προσπάθησε να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση. Αν όχι, τότε επιδεικνύει εντυπωσιακή πολιτική ανεπάρκεια, η οποία καθιστά απαγορευτική οποιαδήποτε συζήτηση για το «κάτι παραπάνω» που εμφανώς επιδιώκει ο Μ. Βορίδης.
Την ώρα που η χώρα βολοδέρνει ακόμα στα κύματα της κρίσης και αναζητά την κατεύθυνση για ένα καλύτερο μέλλον, δεν είναι απλώς πολυτέλεια να ανοίγεις συζήτηση για το τι έγινε πριν από 25 χρόνια. Είναι επικίνδυνο και θα μπορούσε να είναι ακόμα και ύποπτο. Εστω κι αν ο Μ. Βορίδης είπε αυτό που είναι σωστό και προφανές για την πλειονότητα των Ελλήνων. Το δύσκολο για τη δικομματική κυβέρνηση δεν είναι να μην αντέξει, αλλά να αντέξει.
Ηθελημένα ή αθέλητα, ο Μ. Βορίδης την «έσπρωξε» οπλίζοντας τα χέρια του Γ. Παπανδρέου, του Μ. Καρχιμάκη, του Χ. Παπουτσή κι άλλων «αγωνιστών» του «παλιού καλού ΠΑΣΟΚ». Δηλαδή, εκείνων των δυνάμεων, που ενώ έχουν τεράστια ευθύνη για τη μνημονιακή κατάντια της χώρας, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η «δικαίωση» και η επιστροφή. Κάτι που περνάει αναγκαστικά μέσα από την αποτυχία και την πτώση της δικομματικής κυβέρνησης. Υπ’ αυτή την έννοια το φάουλ του Μ. Βορίδη είναι από τα φάουλ που σηκώνουν κάρτα…