Ισχυροποιείται η κυβέρνηση

Η επιστροφή στη Νέα Δημοκρατία των βουλευτών Κ. Μαρκόπουλου και Θ. Σολδάτου δεν περνά ασχολίαστη. Πολύ περισσότερο που η επαναφορά τους δεν εδράζεται στο δόγμα Αβέρωφ «όποιος βγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος». Στο «μαντρί» επέστρεψαν, έχοντας κερδίσει την εκλογική αναμέτρηση με το... λύκο. Αλλά και το σχόλιο της επιστροφής τους δεν μπορεί να σταθεί στις επιστολές ή στις δηλώσεις με τις οποίες επανήλθαν εκεί από όπου είχαν αποχωρήσει. Αφορά στο γενικότερο πολιτικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί ένα χρόνο μετά τις εκλογές, που έδωσαν, ιστορικά, την πρώτη κυβέρνηση συνεργασίας, ώστε να ανακτήσει η Ελλάδα δυνάμεις μετά την καταστροφική, αλλοπρόσαλλη, μη ρεαλιστική διακυβέρνηση των επτά τελευταίων χρόνων.
Ανάμεσα στον Ιούνιο του 2012 και αυτόν που μόλις έφυγε άλλαξαν πολλά πράγματα. Το πρώτο και κυρίαρχο είναι ότι κυβέρνηση, προσωπικά ο πρωθυπουργός, κατόρθωσε να αναστρέψει το διεθνές αρνητικό, χλευαστικό, υβριστικό, απαξιωτικό κλίμα που κυριαρχούσε σε όλα τα fora, σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, όταν αναφερόταν το όνομα της Ελλάδας. Η μεγάλη ανατροπή έγινε με τη Γερμανία, ενώ ο πολιτικός περίπατος Μέρκελ-Σαμαρά στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου ήταν καθοριστικό επικοινωνιακά μήνυμα της γερμανικής στήριξης στην κυβέρνηση Σαμαρά, προς πάσα κατεύθυνση. Το δεύτερο, απότοκο του πρώτου, ήταν ότι σταδιακά σταμάτησαν τα άρθρα για το greek exit από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μετά την επίσκεψη Σαμαρά στη γερμανική εφημερίδα «Bild» και τη συζήτηση με τους επιτελείς της, σταμάτησαν και τα συνεχή αρνητικά δημοσιεύματα -αναπαράγονταν διεθνώς- που μας είχαν τσακίσει, ενώ τώρα εισπράττουμε επαίνους. Θα μου πείτε, έχει σημασία τι γράφει ο Τύπος; Ναι, έχει μεγάλη σημασία το ποιος γράφει τι, ποιος υπογράφει και πότε το γράφει.
Η πρόσκληση, λοιπόν, των ανοιχτών θυρών που απηύθυνε από βήματος Συνεδρίου ο Αντώνης Σαμαράς βρήκε την άμεση ανταπόκριση όχι μόνον γιατί άντεξε τη λαίλαπα του Μνημονίου αλλά επειδή σταθερά, δυναμικά και ρεαλιστικά επανέφερε το πολιτικό σύστημα σε τροχιά αξιοπιστίας, με επιλογές που κάθε άλλο παρά εύκολες ήταν να περάσουν ακόμη και στο κόμμα του. Ομως, ποιος θα επέστρεφε σε ένα κόμμα που θα βρισκόταν σε φορά φθοράς και αναντιστοιχίας με τις προσμονές του Πολίτη; Επομένως, πρέπει να περιμένουμε ότι η επιστροφή των δύο αξιόλογων κοινοβουλευτικών στελεχών ανοίγει δρόμο «επαναπατρισμού» σε περισσότερους που προσχώρησαν σε κομματικούς χώρους, όπου η πολιτική που ασκείται είναι «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν».
Θα έλεγα ότι μάλλον πρέπει να αναμένεται επιστροφή στελεχών και στο ΠΑΣΟΚ, καθώς η επιλογή του Β. Βενιζέλου για τη συγκυβέρνηση επαναφέρει το κόμμα του σε τροχιά εξουσίας. Αν σήμερα η κυβέρνηση προσμετρά εκατόν πενήντα πέντε βουλευτές, είναι βέβαιο ότι θα ισχυροποιηθεί η βάση στήριξής της έτι μάλλον. Η επανάκαμψη των κ.κ. Μαρκόπουλου -ιδίως- και Σολδάτου επιδέχεται γενικότερη ανάγνωση