Τι περιμένουμε τον Σεπτέμβριο

Ολοι μιλούν με αγωνία για τον Σεπτέμβριο. Στις καθημερινές συνομιλίες των πολιτών, το άγχος για το θερμό φθινόπωρο σκιάζει τη χαλάρωση των καλοκαιρινών διακοπών, το κλίμα της θερινής ραστώνης. Οι ανησυχίες είναι εύλογες και οι αντοχές περιορισμένες. Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη στον έκτο χρόνο της ύφεσης.

Η ανεργία από το 9% του 2008 έχει εκτιναχθεί στο 28%. Η υπερφορολόγηση έχει εξαντλήσει τα νοικοκυριά. Και η αβεβαιότητα για το αύριο παραμένει ισχυρή, παρά τα σημαντικά βήματα σταθερότητας που έγιναν τους τελευταίους 12 μήνες. Η ανησυχία μεγαλώνει, όταν παραμένουν ακόμη άγνωστες οι βουλές της Γερμανίας, της βασικότερης δηλαδή παραμέτρου για την αντιμετώπιση της κρίσης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο. «Θα κατανοήσει η Μέρκελ ότι εκτός από λιτότητα η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο πλάνο παραγωγικής αναδιάρθρωσης για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος;», είναι το ερώτημα που διατυπώνεται ολοένα και πιο συχνά μεταξύ των πολιτικών που βλέπουν ότι οι αδύναμες οικονομίες του ευρώ έχουν μπει σε σπιράλ ύφεσης.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση οφείλει να διαμορφώσει το δικό της πλάνο για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του φθινοπώρου. Τα προβλήματα είναι γνωστά. Η έλλειψη ρευστότητας έχει τσακίσει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και τη λειτουργία ακόμη και υγιών επιχειρήσεων. Προέχει τώρα η ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας.

Με πλάνο ανάπτυξης, που θα περιλαμβάνει φορολογικά κίνητρα, ευκολότερες διαδικασίες για τη λειτουργία των επιχειρήσεων, επιβράβευση της καινοτομίας, της αγροτικής δραστηριότητας, της εξαγωγικής δραστηριότητας.

Η οικονομία χρειάζεται νέα κεφάλαια και νέα εισοδήματα. Η επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος μπορεί να δώσει όπλα στην κυβέρνηση να διαπραγματευθεί καλύτερους όρους για τη διαχείριση του δημόσιου χρέους, όμως το σημαντικότερο είναι να μπει χρήμα στην οικονομία από τις εξαγωγές, τον τουρισμό, την αγροτική και μεταποιητική παραγωγή.

Ο Σεπτέμβριος θα είναι δύσκολος, όμως οι πολίτες θα δώσουν χρόνο εάν η κυβέρνηση παρουσιάσει τον οδικό χάρτη για έξοδο από την κρίση, χωρίς μνημόνια αλλά με πρόγραμμα δράσης.