Το παρελθόν διδάσκει

Γράφεται το άρθρο όταν ακόμη δεν έχει αρχίσει η τρίτη σύσκεψη των κυβερνητικών εταίρων που κάνει όλους τους Ελληνες να κρατούν την αναπνοή τους. Πάλι εκλογές; Ποιός τις αντέχει! Πάντως όχι η χώρα! Η αλήθεια είναι ότι αν έκαναν μια μικρή βόλτα από το Μέγαρο Μαξίμου ως τη Βουλή -όχι με τη συνοδεία τους, όχι με τα αυτοκίνητά τους, όχι με παρατρεχάμενους, αλλά μόνοι τους-, έτσι καθώς θα έπεφτε το βραδάκι, θα καταλάβαιναν γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η επόμενη -πραγματικά- μεγάλη συγκέντρωση των Πολιτών να γίνει εναντίον... της κήρυξης των εκλογών, με όλους τους Ελληνες ενωμένους! Θα καταλάβαιναν ίσως ότι είναι η πρώτη φορά που οι Πολίτες δεν θεωρούν πως οι εκλογές είναι αναγκαίες για την επίλυση των προβλημάτων που τους βασανίζουν αλλά μάλλον για την ικανοποίηση προσωπικής φιλαυτίας, για την επίδειξη τακτικισμού και την άσκηση πολιτικού εκβιασμού, πράγματα ανεπίτρεπτα για την οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας.
Οταν έχουμε περάσει μια χρονιά που ακούσαμε από την Ευρώπη όσα δεν είχε ακούσει η Ελλάδα από το 1821, όταν γίναμε περίγελος εχθρών και φίλων και παγκόσμιο παράδειγμα προς αποφυγή, όταν περάσαμε μια χρονιά που ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι από τον ιδιωτικό τομέα βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη χωρίς δουλειά, όταν αλλάξαμε την καθημερινότητά μας και στραγγίσαμε κάθε πηγή που είχαμε για να ικανοποιήσουμε τις σκληρές φορολογικές απαιτήσεις του σπάταλου και διεφθαρμένου κράτους, ποιος να αντέξει να ακούσει ότι θα πάμε σε νέα εκλογική αναμέτρηση που πιθανότατα θα έχει πάνω-κάτω τα ίδια εκλογικά αποτελέσματα πλην της ανόδου της Χρυσής Αυγής ως ψήφου οργής και διαμαρτυρίας;
Θα ήταν λάθος να μηδενιστεί το έργο της κυβέρνησης Σαμαρά. Σκεφθείτε μόνον πού βρισκόμασταν πέρυσι τέτοια εποχή ως αποδιοπομπαίοι στην Ευρώπη, ενώ σήμερα εισπράττουμε ακόμη και την ομολογία των λαθών της τρόικας στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης της Ελλάδας. Ακόμη κι αν μπορούσαν να γίνουν περισσότερα στην ενιαύσια διακυβέρνηση, μετρούμε ως μέγα όφελος ότι επιτέλους το πολιτικό σύστημα αναγκάστηκε να αποκτήσει παιδεία συγκυβέρνησης και ο Πολίτης εκπαιδεύεται στο να αποβάλει τις παλαιοκομματικές πρακτικές που τον καθιστούσαν δέσμιο της κομματικής συναλλαγής.
Μπορεί να βρεθήκαμε και πάλι επί ξυρού ακμής και να χρειάστηκε ακόμη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να κάνει τη σοφή παρέμβασή του αλλά είναι φανερό ότι όλοι πήρανε το μάθημά τους. Το να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογική αναμέτρηση αυτή τη στιγμή θα ήταν λάθος ολέθριο. Θα ήταν περίπου όπως εκείνο του Ελευθέριου Βενιζέλου που εν τω μέσω της Μικρασιατικής Εκστρατείας έβαλε την Ελλάδα στην εκλογική δοκιμασία με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Οι αρχηγοί οφείλουν να εργάζονται έχοντας την προσοχή τους στραμμένη στο μέλλον. Ομως και το παρελθόν διδάσκει