O Έρωτας, κάνει μια χαψιά τα στερεότυπα

Ένα περίεργο ανακάτεμα είμαστε, ένα μίγμα ανθρώπων και πολιτισμών που όσο κι αν κάποιοι ανόητοι αντιστέκονται, προβάλουν σφραγίδες γνησιότητας και πιστοποιητικά αυθεντικής καταγωγής,

η ζωή έρχεται στα σιωπηλά και τους πετά στα βράχια.

Η Πειραιώτισσα Αγγελική, και ο Ασιάτης Μπένυ, Κινέζος της Διασποράς από την Ινδονησία. Γνωρίστηκαν με αλληλογραφία, ερωτεύτηκαν και είναι μαζί περίπου τριάντα χρόνια.

Ξεκίνησε, από τότε που δεν είχε διαδύκτια και προσωποβιβλία,

να κάνει καλύτερα τα Αγγλικά της, εκείνος, νεαρός μάγειρας, δεν άργησε, τα βρόντηξε, άλλωστε και εκεί Κινέζο μετανάστη τον έλεγαν.

Μόνο γύρω από το λιμάνι είχε πελατεία για το κινέζικο φαγητό, ακόμη δεν είχαμε μάθει τα έθνικ και τα ξενικά πράματα.

Άνοιξαν λοιπόν εστιατόριο το 1987, στην Τρούμπα, και η μάνα του Μπένυ, έστελνε βαλίτσες, τα περίεργα πρώτα υλικά.

Μέσα σε κουζίνες, με τζίντζερ, σόγια και rice vinegar, μαγείρεψαν τριάντα χρόνια.

Έκαμαν δυο αγόρια που ακολούθησαν τη τέχνη του πατέρα, σεφ, μάγειροι με το ασιατικό ταλέντο εξελιγμένο και στο φόρτε.

Εκείνα τα χρόνια που ζούσαμε με κάρτες και δανεικά λεφτά, η επιχείρηση είχε 17 άτομα προσωπικό και έφεραν τη μόδα της Ασίας στην Καστέλλα.

Καραόκε με παραγγελία οθόνες από Σιγκαπούρη στα 1990, μεγαλεία που όμως τους έμαθαν καλύτερα τα χούγια του πελάτη.

Η Αγγελική μιλά για τον ντροπαλό, γεμάτο στερεότυπα νεοέλληνα.

-“Άκουνε για Ινδονησία και λυπούνται, θαρρούν πως όλα είναι μαύρη φτώχεια.

Σε 18.000 νησιά ζουν 250 εκατομμύρια άνθρωποι, πήγα και εγώ η πρωτευουσιάνα και είδα ακόμη και τετραόροφες γέφυρες, έμεινα με ανοιχτό στόμα μπροστά σ’ αυτόν τον “Tρίτο Kόσμο””.

Σπαστά τα ελληνικά του Ασιάτη Μπένυ, γεμάτες αλήθεια οι κουβέντες του μετανάστη για την κατάσταση που ζούμε.

-“Δεν είσασταν έτοιμοι για να βρεθείτε στον κύκλο της Ευρωπαικής Ένωσης. Ρίξτε μια ματιά τριγύρω, ακόμη σήμερα η συμπεριφορά των ανθρώπων απέχει από τα πιο συνηθισμένα Ευρωπαικά πρότυπα.

Τα σκουπίδια σας στους δρόμους, το κάπνισμα στα εστιατόρια, τα παιδιά στα μπροστινά καθίσματα των αυτοκινήτων, πέρα από τα χρήματα, αυτό που θέλει αλλαγές είναι το μυαλό και αυτό θα γίνει, όχι σήμερα, μα με τις αμέσως επόμενες γενιές”.

Το πολυεθνικό ζευγάρι συνεχίζει να παλεύει στον Πειραιά, το μικρό πια εστιατόριο θυμίζει, ακόμη και στις τιμές, συνοικία του Πεκίνου, έμειναν βλέπεις, για πελάτες, μονάχα οι φανεροί εραστές των ανατολίτικων γεύσεων, όμως δεν απογοητεύονται, μια διαφωνία υπάρχει, η Ελληνίδα σύζυγος που τα Ελληνικά της έχουν μυρωδιά Ινδονησίας, προτιμά να μετακομίσουν με τη σύνταξη στην Τζακάρτα, ενώ ο Κινέζος της Διασποράς μεγαλωμένος στη Ινδονησία και βαφτισμένος χριστιανός στο Πειραιώτικο λιμάνι, Μπένυ, διαλέγει το Ελληνικό φως για να σκορπίσει τον χρόνο του.