Αλεξάνδρα Παλαιολόγου: Όσοι ψηφίζουν, πλέον, Χρυσή Αυγή είναι φασίστες

Τη θεωρούσα πάντα από τις χαρισματικές ηθοποιούς της γενιάς της, όσο και από τις πιο γοητευτικές γυναικείες παρουσίες στο θεατρικό μας τοπίο…

Μέσα από τη φιλική μας κουβέντα, γνώρισα και μια αληθινά σκεπτόμενη και νηφάλια προσωπικότητα, την οποία διακρίνει ανεπιτήδευτη ευγένεια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου δε διστάζει να μιλήσει για πολιτική και, μάλιστα, με καυστική γλώσσα. Θεωρεί κόμμα δολοφόνων

τη Χρυσή Αυγή και όσους την ψηφίζουν, πλέον, φασίστες.

Χαρακτηρίζει τον Γιώργο Παπανδρέου ως τον πιο καταστροφικό πρωθυπουργό και λέει ότι δεν καταλαβαίνει τι θέλει να πει το «Ποτάμι».

Η ίδια αυτοτοποθετείται στην Κεντροαριστερά (και ζητάει να γίνει νέο κόμμα), τονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πείσει, ενώ χαρακτηρίζει αποτυχημένο τον ανασχηματισμό…

Τι τη φοβίζει περισσότερο; Και από τη μοναξιά, και από το θάνατο, η ανεργία…

- Πώς αποτιμάς τον ανασχηματισμό που έγινε προ ημερών; Πόσο δύσκολο είναι το έργο της κυβέρνησης, πλέον;

Ο ανασχηματισμός για ανθρώπους που υποτίθεται ότι έλαβαν ένα μήνυμα, δεν ήταν σωστός. Δεν θεωρώ ότι ήταν ικανοποιητικός, αφού δεν νομίζω ότι ήθελε να δει αυτά τα πρόσωπα ο κόσμος, ψηφίζοντας με τον τρόπο που ψήφισε. Ούτως ή άλλως το έργο της κυβέρνησης είναι πάρα πολύ δύσκολο και θα συνεχίσει να είναι εξίσου. Το μόνο που μας έχει μείνει -σε όσους έχει μείνει- είναι μια αισιοδοξία. Αν και αυτή είναι άνευ λόγου και αιτίας, δεν ξέρω… Για να ελπίζουμε κάπου. Η ελπίδα, εξάλλου, πεθαίνει πάντα τελευταία.

Προκάλεσε ο Στουρνάρας με τη δήλωση ότι έτρωγε σούσι

- Ο απερχόμενος υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας παραδίδοντας τα καθήκοντά του αστειεύτηκε λέγοντας ότι τις δύσκολες νύχτες δούλευε τρώγωντας σούσι, κάτι που δημιούργησε αντιδράσεις. Τι γνώμη έχεις για αυτή του την τοποθέτηση;

Δεν είχα ακούσει για το συγκεκριμένο συμβάν. Γενικότερα, ωστόσο, θεωρώ ότι αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να είναι πάρα πολύ προσεκτικοί, γιατί οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι και δεν θα έπρεπε να προκαλούν τα λαϊκό αίσθημα ξεστομίζοντας τέτοια πράγματα.

Ο κόσμος δεν «ψοφάει» για εκλογές

- Κάποιοι κάνουν λόγο για πρόωρες εθνικές εκλογές το φθινόπωρο ή το χειμώνα, πάντως πριν λήξει η τετραετία. Αυτό ήταν το μήνυμα των ευρωεκλογών;

Ο κόσμος, με τον τρόπο που ψήφισε, θεωρώ ότι δεν θέλει εκλογές. Εάν ήθελε θα ψήφιζε τελείως διαφορετικά. Με τον τρόπο που προσήλθε στην κάλπη έστειλε το μήνυμα ότι «μάλλον θέλουμε να συνεχιστεί η τωρινή κατάσταση και μάλλον περιμένουμε κάτι άλλο έως τις επόμενες εκλογές». Από τα συγκεκριμένα αποτελέσματα που έχουμε, ο κόσμος δεν «ψοφάει» για εκλογές.

- Πώς σου φαίνονται οι κινήσεις της κυβέρνησης τους τελευταίους μήνες; Προσπαθεί, κοροϊδεύει, ονειροπολεί ή… αυτοκτονεί;

(Γέλια) Δεν έχω καταλάβει, ειλικρινά. Σαφώς, οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν ήταν θα πέρναγε πάρα πολύ δύσκολα, κάποια πράγματα θα έπρεπε ούτως ή άλλως να γίνουν. Αυτό από μόνο του βέβαια είναι πολύ δύσκολο, ενίοτε έως και καταστροφικό, τουλάχιστον όμως βλέπω ότι παίρνει κάποια μέτρα τα οποία -τουλάχιστον κατ’ εμέ- είναι καλά. Κάποια άλλα, πάλι, είναι εντελώς αντιλαϊκά. Είναι περίεργη φάση, μεταβατική για τη χώρα μας, αλλά και για την παρούσα κυβέρνηση.

Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ κάπου δεν έχει πείσει

- Έχουν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας σοβαρή πολιτική αντιπρόταση για να βελτιωθούν τα πράγματα στη χώρα;

Έτσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα, με μια σειρά από μέτρα που έχουν παρθεί, προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ κάπου δεν έχει πείσει, διαφορετικά θα έπρεπε να έχει πάρει ένα εντελώς διαφορετικό ποσοστό. Το ότι π.χ. είναι πρώτος με διαφορά 4 μονάδες, δεν λέει κάτι τόσο σοβαρό. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν τόσες συνιστώσες, αφού κάθε μέρα βγαίνει κάποιος από το κόμμα και λέει κάτι διαφορετικό και μετά το «μαζεύουν». Ο κόσμος είναι επιφυλακτικός με αυτούς τους χειρισμούς.

- Ποιό από το κόμματα έχει τη ρεαλιστικότερη πρόταση αυτή τη στιγμή;

Νομίζω κανένα. Όπως προείπα, η κυβέρνηση προσπαθεί μεν, αλλά παίρνει πολλά αντιλαϊκά μέτρα – πολύ άδικα μέτρα. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να γίνουν άλλα κάποια από αυτά είναι πάρα πολύ σκληρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι εκφράζει, το ίδιο βέβαια ισχύει και για το «Ποτάμι».

Δεν έχω καταλάβει τι είναι το «Ποτάμι»…

- Επ’ αυτού, πώς σου φαίνεται η κίνηση του Σταύρου Θεοδωράκη να αφήσει την πετυχημένη δημοσιογραφική του διαδρομή και να ιδρύσει κόμμα;

Το να θέλει κανείς να ασχοληθεί με τα κοινά το θεωρώ μια χαρά, εφόσον έχει και δυνατότητες. Και ο συγκεκριμένος θεωρώ ότι έχει έναν πολιτικό λόγο να αρθρώσει, απλώς όλο αυτό το κίνημα δεν έχω καταλάβει τι είναι. Λέει π.χ. «μετά τις εκλογές θα βγάλουμε τις θέσεις», λέει «πάμε βρε παιδιά και θα δούμε» το οποίο στην παρούσα αλλά και σε οποιαδήποτε φάση δεν μου λέει τίποτε… Αν γίνουν τα πράγματα πιο συγκεκριμένα και πιο ξεκάθαρα, ευχαρίστως κι εμείς να ασχοληθούμε πιο σοβαρά.

Έχω ανάγκη ως πολίτης ένα νέο Κεντροαριστερό κόμμα

- Πώς βλέπεις το εγχείρημα των τελευταίων μηνών με τις ζυμώσεις στα κόμματα του χώρου της Κεντροαριστεράς;

Θεωρώ ότι η Κεντροαριστερά πρέπει λίγο να επαναπροσδιοριστεί, πρέπει λίγο να «ψαχτεί». Εκεί είναι το σημαντικό θέμα, τοπίο για μένα, στην Κεντροαριστερά. Να δούμε τι γίνεται, πού είμαστε, πού πάμε, πού βρισκόμαστε, ποιοί είναι ικανοί από εμάς; Τι μπορούμε να κάνουμε; Ας μαζευτούμε όλοι από αυτό το χώρο και ας κάνουμε ένα καινούργιο φορέα. Εγώ αυτό έχω ανάγκη ως πολίτης: Έναν καινούργιο φορέα από ανθρώπους που δεν είναι φθαρμένοι, από ανθρώπους που έχουν συγκεκριμένες ιδέες και θα τους εμπιστευτώ, που έχουν μια φερεγγυότητα σαν άνθρωποι, που είναι νεότεροι σε ηλικία και δεν έχουν προλάβει να αλλοτριωθούν από το σύστημα. Έχω, δηλαδή, την ανάγκη να δω κάτι εντελώς καινούργιο με πολιτικό λόγο και άποψη.

«Δεν είναι το κόμμα, είσαι εσύ ρε φίλε, που ψήφισες το κόμμα»

- ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φταίνε για το σημερινό κατάντημα ή και ολόκληρη η κοινωνία «έβαλε το χεράκι της»;

Τα κόμματα αυτά είμαστε εμείς, τα ψήφισε ο λαός. Δεν τα έβγαλε κάποιος άλλος και απλά μας έκαναν το κακό, εμείς το κάναμε. Άρα, λοιπόν, και εμείς οι ίδιοι φέρουμε ένα πολύ μεγάλο μέρος ευθύνης, γιατί γνωρίζαμε. Απλώς όταν ήμασταν και εμείς βολεμένοι με θέσεις λ.χ. σε υπουργεία και λοιπά, δεν μας απασχολούσε. Τώρα που «ξεβολευτήκαμε», μας φταίει το κόμμα. «Δεν είναι το κόμμα, είσαι εσύ ρε φίλε, που ψήφισες το κόμμα».

Η Χρυσή Αυγή είναι κόμμα δολοφόνων

- Η Χρυσή Αυγή ήρθε τρίτο κόμμα στις ευρωεκλογές. Πρόκειται για ψήφο αντίδρασης και δυσαρέσκειας ή για ψήφο ανάδειξης ενός ακροδεξιού, ναζιστικού «είναι» της ελληνικής κοινωνίας;

Όλο αυτό ήταν ένα μεγάλο σοκ για μένα. Είναι το δεύτερο που είπες. Πρόκειται για φασίστες, αυτό πιστεύω. Υπάρχουν τελικά άνθρωποι, και σήμερα, που είναι φασίστες. Αυτοί που αποφάσισαν ότι αυτό θέλουν, αυτό τους εκπροσωπεί, αφού αυτό βρέθηκε. Δεν πρόκειται για κάτι άλλο, παρά για φασίστες, άνθρωποι που πρεσβεύουν το φασισμό. Ας μην τους ρίχνουμε ελαφρυντικά όπως τη δυσαρέσκεια κλπ. Αυτό συνέβη στην πρώτη φάση που ψήφισαν γιαγιούλες, για παράδειγμα, στην Αχαρνών και τον Άγιο Παντελεήμονα. Πλέον έχουμε δει το πρόσωπο της Χρυσής Αυγής και δεν υπάρχουν τέτοιες δικαιολογίες. Πρόκειται για κόμμα δολοφόνων.

Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ο πιο καταστροφικός πρωθυπουργός

- Ποιος από τους τελευταίους πρωθυπουργούς έπεισε περισσότερο;

Πραγματικά δεν ξέρω αν λειτούργησε κάποιος αποτελεσματικά, για να έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο, σήμερα. Επίσης δεν ξέρω πόσο αποτελεσματικά θα μπορούσε να λειτουργήσει ο οποιοσδήποτε από τους τελευταίους ηγέτες. Πάντως, σίγουρα αυτός που λειτούργησε πιο καταστροφικά ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Σαφώς φέρει και το μεγαλύτερο μερίδιος ευθύνης των τελευταίων ετών.

Μου έχουν προτείνει να μπω στην Πολιτική…

- Δημοφιλή πρόσωπα και από τον χώρο σου κατέρχονται στον πολιτικό στίβο. Θα ενέδιδες σε μια τέτοια πρόταση; Το έχεις σκεφτεί ποτέ;

Άνθρωποι από τα κόμματα με έχουν σκεφτεί παλαιότερα, εγώ δεν το έχω σκεφτεί. Μου έχουν προτείνει σε τοπικό επίπεδο αλλά και για την κεντρική πολιτική σκηνή, όμως θεωρώ ότι δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για αυτές τις θέσεις. Θεωρώ ότι κάποιος για να μπει σε αυτό το χώρο σωστά πρέπει να ασχοληθεί πάρα πολύ, πρέπει να έχει μέχρι και τεχνοκρατικές γνώσεις ακόμα… Πρέπει να έχει και όραμα το οποίο, όμως, να μπορεί να υλοποιήσει. Εγώ έχω όραμα λ.χ. για την Αθήνα αλλά δεν ξέρω πώς να λειτουργήσω. Με λίγα λόγια η καλή πρόθεση δεν αρκεί. Είναι σημαντική, αλλά δεν αρκεί.

Μου έκανε πολύ καλή εντύπωση ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης

- Μίλησέ μου, ως κάτοικος του κέντρου της Αθήνας, για τους προ ημερών δύο βασικούς διεκδικητές του δήμου της Αθήνας, Καμίνη και Σακελλαρίδη.

Ο Σακελλαρίδης μου έκανε πολύ θετική εντύπωση, αυτό το παιδί βγάζει μια ευγένεια και νομίζω ότι παράγει πολιτικό Πολιτισμό. Αυτό φάνηκε από τον τρόπο που έκανε την καμπάνια του, από τον τρόπο που συνεχάρη τον Καμίνη. Χαίρομαι που υπάρχουν νέοι άνθρωποι στα κοινά που εκπέμπουν ήθος. Ο δε Καμίνης, μια και ζω στην Αθήνα, θεωρώ ότι έκανε ό,τι μπορούσε καλύτερο για την πόλη, μη έχοντας χρήματα, πόρους. Θεωρώ και για τους δύο ότι βρίσκονταν από ένα επίπεδο και πάνω, και αυτό είναι πολύ ευχάριστο και αισιόδοξο.

Είμαι Ολυμπιακός, «κληρονομιά» του πατέρα μου…

- Ασχολείσαι με τον αθλητισμό; Υποστηρίζεις κάποια ομάδα;

Κάνω Yoga, αλλά αθλητισμό όχι. Υποστηρίζω τον Ολυμπιακό, όμως από «κληρονομιά», επειδή ήταν ο πατέρας μου.

- Προτιμάς να κατοικείς στην Αθήνα ή θα έκανες το βήμα να ζήσεις σε μικρότερη πόλη; Αποτελεί λύση η μετακόμιση, λόγω της κρίσης;

Σαφώς και αποτελεί λύση η επαρχία, ειδικά λόγω κρίσης, όμως εγώ αγαπώ την Αθήνα και ειδικά το κέντρο της. Αν μπορούσα θα έμενα ακόμα πιο κέντρο… Μου αρέσει να αφουγκράζομαι τον παλμό της. Σε αυτό, άλλωστε, συντελεί και η δουλειά μου που δεν επιτρέπει να ζω αλλού.

Δε φοβάμαι θάνατο και μοναξιά, την ανεργία φοβάμαι…

- Τι από τα παρακάτω φοβάσαι περισσότερο και γιατί; (ταξινόμησέ τα): Θάνατος, γηρατειά, ανεργία, μοναξιά.

Θα βάλω πρώτη την ανεργία… Ο θάνατος είναι το μόνο πράγμα που έχουμε σίγουρο σε αυτή τη ζωή. Με το που γεννιόμαστε είναι το μόνο που ξέρουμε ότι θα μας συμβεί, άρα δεν με απασχολεί ιδιαίτερα, παρά μόνο η απώλεια των αγαπημένων μου ανθρώπων. Την απώλεια δεν μπορώ να διαχειριστώ εύκολα. Τα γηρατειά, αν δεν συνοδεύονται από αρρώστιες και έχουν αξιοπρέπεια, δεν τα φοβάμαι… Δε φοβάμαι τη μοναξιά, δε με φοβίζει να κοιμάμαι μόνη μου…

Η Αλίκη; Φωτεινό πλάσμα – Ο Βαλτινός; Γενναιόδωρος

- Πες μου μια φράση για έναν εκ των παρακάτω ανθρώπων του κλάδου σου…

Αλίκη Βουγιουκλάκη: Εξαιρετικά φωτεινό πλάσμα, με εσωτερική λάμψη. Σαφώς όχι τυχαία.
Κάτια Δανδουλάκη: Εργάτρια του θεάτρου μέχρι εκεί που δεν παίρνει, και πάντα μαθήτρια.
Σταμάτης Φασουλής: Εξαιρετικά ταλαντούχος στο να κάνει παραστάσεις διαφορετικού είδους και ύφους, βρίσκοντας μέσα στα έργα επιπλέον πράγματα και αναδεικνύοντάς τα.
Αλέξανδρος Ρήγας: Πάρα πολύ ταλαντούχος, ευφάνταστος και με πάρα πολύ χιούμορ στις δουλειές του.
Άλκις Κούρκουλος: Πολύ σπουδαίος ηθοποιός και πλάσμα απίστευτο, που όποιος δεν γνωρίσει δεν μπορεί να φανταστεί τι ψυχή έχει. Καταπληκτικός άνθρωπος.
Γρηγόρης Βαλτινός: Πάνω από όλα γενναιόδωρος -και εκτός σκηνής, πέρα από εξαιρετικός ηθοποιός. Θέλει πάντα να προβάλει εξίσου τους συμπρωταγωνιστές του.
Μάρκος Σεφερλής: Δεν τον έχω παρακολουθήσει στο θέατρο, θεωρώ όμως ότι σε αυτό ακριβώς που κάνει είναι πολύ καλός, σίγουρα έχει ταλέντο. Στο μόνο που με ξενίζουν οι δουλειές του είναι ως προς την αισθητική τους.

Αισθάνομαι ευλογημένη που επέλεξα αυτή τη δουλειά

- Μετά το «Μεταξύ σοβαρού και αστείου» και την «Πρόβα Νυφικού» το χειμώνα, πλέον συμμετέχεις σε «Δείπνο με φίλους». Τελικά, είναι ζωτικής σημασίας για τον ηθοποιό η εναλλαγή σε σταθμούς ρεπερτορίου, διαφορετικά έργα, καλλιτεχνικές οπτικές, θεατρικές πιάτσες;

Αυτό που περιέγραψες είναι το ενδιαφέρον στη ζωή μας, ούτως ή άλλως: Οι εναλλαγές, η αναζήτηση στο καινούργιο, με άλλους ανθρώπους και συνθήκες, με ξεχωριστά έργα, να αναλύσουμε την ψυχολογία του κάθε ρόλου. Αισθάνομαι πραγματικά ευλογημένη που έχω επιλέξει αυτή τη δουλειά και μπορώ να υποβάλλομαι στην παραπάνω διαδικασία. Και αισθάνομαι ευτυχισμένη γιατί αυτή η δουλειά με έχει δεχτεί.

- Το θέατρο είναι πολιτική έκφραση; Γενικότερα παράγεται Πολιτική μέσα από την Τέχνη; Αν ναί, αυτό είναι αυτοσκοπός ή πρέπει να γίνεται μόνο επί τη ευκαιρία;

Πάντα το θέατρο είναι πολιτική έκφραση. Βέβαια παράγεται. Μόνο Πολιτική παράγεται μέσα από την Τέχνη. Φυσικά αυτό δεν είναι αυτοσκοπός, όμως το θέατρο παράγει πολιτική σκέψη και έχει σίγουρα να κάνει με αυτήν.

O κόσμος, λόγω κρίσης, έχει ανάγκη να κάνει την ψυχή του να ηρεμήσει

- Η κρίση «έσπρωξε» τον κόσμο στην Τέχνη; Του έδωσε την ευκαιρία να «ψαχτεί» περισσότερο;

Βεβαίως συνέβη. Κατ’ αρχήν γίνονται πάρα πολλές παραστάσεις μέσα στην κρίση, αυτό από μόνο του κάτι λέει, αφού για να γίνονται επιβιώνουν. Στις παραστάσεις π.χ. που δούλεψα εγώ το χειμώνα, τόσο στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης όσο και στο Εθνικό Θέατρο, ο κόσμος έδειξε ότι θέλει να αγκαλιάζει τα σοβαρά πολιτιστικά προϊόντα. Έχει ανάγκη να κάνει την ψυχή του να ηρεμήσει, να γεμίσει συναίσθημα, να ξεφύγει από την πραγματικότητα και να σκεφτεί πράγματα μέσα σε αυτήν, μέσω του θεάτρου.

Σημαντικό ρόλο παίζει και η μείωση του κόστους του εισιτηρίου. Σε κάθε περίπτωση ο κόσμος νιώθει μια κάθαρση βγαίνοντας από μια καλή θεατρική δουλειά. Ο κόσμος θέλει να επενδύσει στο να θρέψει την ψυχή του.

Ανακαλύπτω και πάλι το θέατρο, προσηλώνομαι σ’ αυτό

- Είσαι στην κατηγορία όσων θεωρούν την τηλεόραση «αναγκαία» για να υπάρχει δουλειά ή θεωρείς ότι παράγεται Τέχνη μέσα από αυτήν; Ποιό από τα σήριαλ στα οποία συμμετείχες θεωρείς ότι είχε υψηλότερα τον πήχη;

Σίγουρα η τηλεόραση βοηθά στην προβολή, στην περαιτέρω αναγνωρισιμότητα, ενώ παλαιότερα μας κάλυπτε και οικονομικά σε μεγάλο βαθμό. Ωστόσο δεν τη θεωρώ αναγκαία. Τα τελευταία χρόνια λίγο – πολύ χωρίς τηλεόραση ζούμε, μια χαρά, έχουμε αφοσιωθεί στο θέατρο, που θα έπρεπε να είναι το πρωταρχικό μας μέλημα. Μάλιστα το είχαμε ξεχάσει λίγο…

Εγώ προσωπικά το κάνω με εφηβική αγάπη και ενέργεια, προσηλώνομαι σε αυτό. Επιπλέον με την τηλεόραση ήμασταν λίγο πιο «σκόρπιοι… Θεωρώ ότι όλες οι δουλειές που έχω κάνει είχαν τον πήχη ψηλά, όπως οι «Δύο Ξένοι», οι «Επιθυμίες» και οι «Βασιλιάδες», πιο πρόσφατα.

- Τι μουσική προτιμάς; Ονόμασέ μου ενδεικτικά τρείς αγαπημένους Έλληνες και τρείς ξένους καλλιτέχνες.

Είναι μεγάλη η γκάμα μου, τεράστια η «μουσική μου βεντάλια». Ακούω από jazz, mainstream, soul, ρεμπέτικα, παλιά ελληνικά και ταξιδεύω μοναδικά.

Έλληνες: Βασίλης Τσιτσάνης, Γιώργος Ζαμπέτας, Γιάννης Πάριος (και πολλοί ακόμα)
Ξένοι: Amy Winehouse, Quincy Jones, Luis Armstrong (και πολλοί ακόμα)

- Σε ποιές δουλειές συμμετέχεις αυτήν την περίοδο; Τι επιφυλάσσει η ερχόμενη σεζόν;

Όλο το καλοκαίρι μέχρι και Σεπτέμβριο, το «Δείπνο για φίλους» περιοδεύει ανά την Ελλάδα (δείτε εδώ το πρόγραμμα). Την ερχόμενη σεζόν, αλλά στο δεύτερο μισό της (Μάρτιο), θα συμμετέχω σε ένα «παζλ» γυναικείων συμπεριφορών, σε πρώτη μάλιστα παρουσίαση στην Ελλάδα, το PARADISE του Τεννεσή Ουίλλιαμς σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και σκηνοθεσία Πηγής Δημητρακοπούλου. Πρόκειται για επιλογή από άγνωστα μονόπρακτα του εμβληματικού συγγραφέα.