Άλλου τύπου ψυχαναγκασμοί…

Με… χαπάκι «διά πάσαν νόσον και  πάσαν μαλακίαν» μοιάζει, πλέον, η λέξη επαναδιαπραγμάτευση. Οι αρχηγοί των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης τη λένε και την ξαναλένε σε διάφορα στυλ και ποικίλους τόνους μπας και την εμπεδώσουμε. Και μπορεί η επανάληψη να είναι «μήτηρ μαθήσεως», αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες οι τόσες πολλές επαναλήψεις, σε τόσο μικρό διάστημα για κάτι τόσο «νεφελώδες», δίνουν περισσότερο την εντύπωση ότι  θέλουν να πείσουν εαυτούς (και αλλήλους;) ότι θα το πράξουν. Σα να θέλουν και οι ίδιοι να το συνειδητοποιήσουν.

Η

νέα κυβέρνηση έπειτα από περίπου ένα εικοσαήμερο δείχνει να αδυνατεί να βρει την περπατησιά της, παρότι είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχουν περιθώρια να χαθεί και άλλος πολύτιμος χρόνος. Με το «καλημέρα» είχαμε τρεις παραιτήσεις, για διαφορετικούς λόγους, ενώ δε φαίνεται να έχει κλείσει ερμητικά η πόρτα της εξόδου.

Το κυρίαρχο, όμως, είναι ότι σε βασικά υπουργεία μόλις τώρα ολοκληρώνεται (;) το μοίρασμα των αρμοδιοτήτων και όχι υπό τις πλέον ομαλές συνθήκες καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν είναι λίγες οι προστριβές μεταξύ υπουργών, αναπληρωτών και υφυπουργών.

Είναι σαφές ότι για την επαναδιαπραγμάτευση απαιτούνται πράξεις, με βάση ένα στρατηγικό σχέδιο για την επίτευξη των επιδιώξεων της κυβέρνησης συνεργασίας. Βέβαια, όποιος ζητά να ξεκαθαρίσουν εδώ και τώρα οι αρχηγοί των τριών κομμάτων της συμπολίτευσης τον τρόπο, το σχέδιο, τις κόκκινες γραμμές της επαναδιαπραγμάτευσης είτε είναι βλάξ είτε ύποπτος.

Και μπορεί η βλακεία να είναι αήττητη, αλλά στην προκειμένη περίπτωση όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο τείνουν πολύ περισσότερο προς το δεύτερο.

Το εξαιρετικά προβληματικό είναι ότι οι κυβερνώντες και τα στελέχη τους επιμένουν να δηλώνουν ή να διοχετεύουν τις ίδιες πληροφορίες που ακούμε τα τελευταία δυόμιση χρόνια: Μάζεμα του κράτους, μεταρρυθμίσεις, διαρθρωτικές αλλαγές, ανταγωνιστική οικονομία, συγχωνεύσεις και καταργήσεις οργανισμών… Και οι συνεχείς δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών μοιάζουν, πλέον, με ένα άλλου τύπου… ψυχαναγκασμό.

Οι πολίτες, όμως, έχουν κουραστεί από τα λόγια και περιμένουν να δουν έργα. Περιμένουν, επιτέλους, τις πρώτες πράξεις που θα διαμορφώνουν έστω μια κάποια αλλαγή του γκρίζου (αν όχι κατάμαυρου πλέον) κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού τοπίου.
Από την άλλη και η αξιωματική αντιπολίτευση που έδειξε από την πρώτη στιγμή το δρόμο που θα ακολουθήσει πρέπει να καταθέσει και προτάσεις. Δε φθάνουν οι πιασάρικες ατάκες τύπου «όποιος ξεπουλήσει θα λογοδοτήσει, θα πάτε φυλακή» και πάει λέγοντα}. Πολύ δε περισσότερο όταν συνοδεύονται από τη βαθιά λαϊκίστικη νοοτροπία ορισμένων στελεχών, τα οποία φαίνεται να βιάζονται να γαντζωθούν στο άρμα της χειρότερης συνδικαλιστικής νοοτροπίας, που καλλιεργήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες με τα γνωστά αποτελέσματα.

Οι πολίτες περιμένουν και από την αξιωματική αντιπολίτευση σοβαρότητα, προτάσεις με σαφήνεια και ακρίβεια και όχι μόνο λόγια.

Το στοίχημα όλων των πλευρών του Κοιν