Ας πετάξουμε τα αλλαζονικά βαρίδια στον Πανεπιστημιακό Καιάδα…

Με τη νέα πολιτική ηγεσία στο υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού ευελπιστούμε καταρχάς να γυρίσουμε σελίδα σε μια περίοδο όξυνσης και έλλειψης σεβασμού  προς την Ακαδημαϊκή Κοινότητα, γεγονός πρωτοφανές στην ιστορία του τόπου. Ελπίζουμε, δηλαδή, να οικοδομηθεί μεταξύ των δυο πλευρών μια σταθερή και παραγωγική συνεργασία για την αναβάθμιση της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της

Σε μια εποχή που τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και τα Ερευνητικά Κέντρα καλούνται να συμβάλουν στη διέξοδο από την κρίση και την ορθολογική και σύγχρονη ανάπτυξη της χώρας, μέσω ενός παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης, η στενή και ειλικρινής συνεργασία όλων των πλευρών είναι καθοριστικής σημασίας.

Για τη συνεργασία αυτή πρέπει να συμφωνηθεί ένας κοινός τόπος, εφόσον όλες οι πλευρές συμφωνούν στην ανάγκη αλλαγών στο θεσμικό πλαίσιο των ΑΕΙ:
Ο νόμος, που ψηφίστηκε στα βιαστικά πέρυσι το καλοκαίρι, έχει ανάγκη άμεσων αλλαγών και η πλειοψηφία της πανεπιστημιακής κοινότητας έχει κατορθώσει να διατυπώσει βασικά σημεία στα οποία υπάρχει ευρύτατη συναίνεση από όσους γνωρίζουν καλά τον πανεπιστημιακό χώρο.

Ο νέος υφυπουργός, μάλιστα, Θοδωρής Παπαθεοδώρου (και ως πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου) είναι το πρόσωπο που συνδυάζει τη γνώση στα θέματα διοίκησης με την πεποίθηση της ανάγκης σημαντικών αλλαγών στο χώρο της Εκπαίδευσης.

Η τοποθέτηση του στη θέση αυτή, όμως, φαίνεται να ξεσήκωσε αντιδράσεις από την κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, που με περισσή αλαζονεία εμμένει να θέλει να παρουσιάζει το νόμο που είχε εισηγηθεί σαν το απαύγασμα της μεταρρύθμισης.

Η προηγούμενη, όμως, υπουργός κυρία Γιαννάκου, ο νόμος της οποίας επίσης έτυχε μόνο μερικής εφαρμογής δεν χρησιμοποίησε ούτε τις γνωριμίες ούτε τους υποστηρικτές της για να επιβάλει τη δική της επιλογή στην επόμενη κυβέρνηση.

Αν, πράγματι, το ζητούμενο είναι να βελτιωθεί η Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα μας, τότε όλοι καλούμαστε να στηρίξουμε τη νέα πολιτική ηγεσία χωρίς προσωπικές εμπάθειες και όταν, μάλιστα, υποτίθεται πως πρόκειται για μεγάλα πολιτικά στελέχη δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για προσωπικές τακτικές. Ας υπάρξει, έστω και τώρα, η συμπεριφορά που αρμόζει όταν η χώρα θέλει να προχωρήσει χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος και ας βοηθήσουμε αντί να παρεμποδίζουμε.

Αυτή τη φορά το στοίχημα πρέπει να κερδιθεί από την πανεπιστημιακή κοινότητα για να γίνουμε περήφανοι για τα ιδρύματά μας  και για να εμπνεύσουμε και την αγάπη στο δημόσιο Πανεπιστήμιο της χώρας μας. Αυτές τις μέρες που οι ελληνικές οικογένειες κάνουν μαζί με τα βλαστάρια τους τα μηχανογραφικά δελτία για τις διάφορες σχολές των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων το αίσθημα ευθύνης για το μέλλον αυτών των παιδιών είναι πολύ μεγάλο για να ασχολούνται κάποιοι με την υποστήριξη πολιτικών που έχουν αποτύχει.

Έχουμε σοβαρά θέματα που χρειάζονται πραγματικές συναινέσεις στην Εκπαίδευση: την αλλαγή στο σύστημα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια, την Τεχνολογική