Χαρές ανάκατες… καλοκαιρινές

Η πρώτη για το καλοκαίρι βουτιά… ενίοτε κι η τελευταία

Η μυρωδιά απ’ το καρπούζι, η αίσθηση της δαγκωνιάς…

Η απεραντοσύνη του γαλάζιου στο βυθό της θάλασσας…

Η γεύση απ’ τη γουλιά του ούζου…

Η ζέστα από τον ήλιο πάνω στο βρεγμένο δέρμα…

Το κόκκινο απ’ της ντομάτας το ζουμί…

Το βύθισμα του πέλματος στην καυτή άμμο…

Το άσπρο απ’ του ψαριού τη μέση…

Η ανακάλυψη του βότσαλου με τηςκαρδιάς το σχήμα …

Το ιώδιο που αναβλύζει απ’ του μυδιού το κέλυφος…

Το κολύμπι

χωρίς τίποτα…

Του κάβουρα το περπάτημα στην κορυφή του βράχου…

Το δροσερό κρασί, καταμεσήμερο…

Το χάσιμο του ήλιου στην οριζοντογραμμή…

Του σταφυλιού η γλύκα…

Το κόκκινο, το κίτρινο, το μωβ και χρυσαφί που τυφλώνει σαν κοιτάξεις…

Το σημάδι απ’ το μαγιό…

Η ασημένια λωρίδα που φεγγοβολά στη θάλασσα σαν πέσει η νύχτα…

Μικρές χαρές δικές μας, εφηβικές κι ενήλικες,ελληνικές, παντοτινές κι όχι δανεικές. Χαρές που μεγάλωσαν τόσες γενιές και είναι ικανές να τροφοδοτήσουν με ΖΩΗ άλλες τόσες. Χαρές που συντροφεύουν τις μέρες μας όταν πέσει η αυλαία του καλοκαιριού κι εμφανιστούν τα πρώτα σύννεφα. Χαρές μοναδικές, που ΔΕΝ κοστίζουν αλλά αξίζουν, χάρες του τόπου μας και της ψυχής μας.

]]>