Διαπλεκόμενα λαμόγια Megaλοι φίλοι μου

Στον όμορφο και μάταιο τούτο περιπλανώμενο αστέρα που ακούει στο όνομα Γη, ήρθα για μερικές δεκάδες χειμώνες και άλλα τόσα καλοκαίρια. Για να τα ζήσω με αξιοπρέπεια, να λάβω και να δώσω αγάπη, να αισθανθώ, να παραδώσω τον κόσμο ψήγματα καλύτερο από ό,τι τον βρήκα στα λατρεμένα μου παιδιά. Να κάνω φίλους, ανθρώπους αληθινούς, παρέα με τους οποίους επιλέγω να πορεύομαι διαχρονικά σε σκοτεινά και δύσβατα μονοπάτια, παρά να κυκλοφορώ μόνος και κενός στο φως.

Ένας

Εγγλέζος δάσκαλος της ζωής και των γραμμάτων επέμενε ότι το πουλί έχει για δύναμή του τη φωλιά, η αράχνη τον ιστό κι ο άνθρωπος τη φιλία. Την πραγματική φιλία, τη μία και αδιαίρετη ψυχή που απλά ζει σε δύο ξεχωριστά σώματα. Την ευτυχία εκείνη που καθίσταται υπαρκτή και ζώσα από το γεγονός ότι μοιράζεται αυθόρμητα, αμφίδρομα και ισόποσα.

Τυχερός λογιέμαι και ευγνώμων συνάμα. Τέτοιους φίλους εγώ συνάντησα, «αδερφούς μου» τους φωνάζω, τους βίωσα κι ακόμη τους βιώνω με λαμπρότητα και καμάρι στο κάδρο της ασήμαντης ζωής μου. Και τους υπερασπίζομαι με θέρμη γιατί έτσι κάνουν οι φίλοι. Δεν είναι δύσκολο και να πεθάνεις αν χρειαστεί για το φίλο σου, δύσκολο είναι να βρεις τέτοιο φίλο για τον οποίο αξίζει να πεθαίνεις, έλεγε ο Θερβάντες. Θυσία όχι τόσο σωματική, αλλά πνευματική. Του μυαλού και του νου.

Δύο τέτοια αδέρφια μου είναι ο Βαγγέλης Λιακόγκονας και η Βίκυ Κατεχάκη. Δουλεύουν χρόνια στο Mega, ρεπόρτερς μάγκες, με περγαμηνές τις άπειρες εργατοώρες από τα ρεπορτάζ στις πλατείες Βάθη και Αμερικής και όχι σε εκείνη του Κολωνακίου. Κοινωνοί της πληροφορίας με πολλά δράμια δημοσιογραφικά κοχόνες, και όχι θλιβεροί repeaters του συστήματος. Κι όμως. Να ξέρατε τί ακούνε καθημερινά τα κολλητάρια μου, λόγω της απύθμενης βλακείας κάποιων.

Με φασιστικές λογικές και συνειρμούς τύπου: «Mega, άρα σύστημα, άρα διαπλοκή, άρα μνημόνιο, άρα κυβέρνηση, άρα εξουσία, άρα Μέρκελ άρα παγκόσμια τοκογλυφία, άρα ΔΝΤ, άρα παπαγαλάκια, άρα φερέφωνα, άρα Πρετεντέρης, άρα ‘αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι’», ο κύκλος της βλακείας διαιωνίζεται, ατέρμονος κι αέναος. Με αυτά και με αυτά κάποιοι γελοίοι επιτίθενται καθημερινά στα φιλαράκια μου κατηγορώντας τους και χρήζοντάς τους υπεύθυνους για τα δεινά της πατρίδος, για την εφτάρα της Βραζιλίας στο Μουντιάλ, για το άθλιο κούρεμα του Βορειοκορεάτη ψυχανώμαλου ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν και, φυσικά, για την ύπαρξη του κροκόδειλου του Ρεθύμνου.

Για όλα φταίει το Mega και οι φίλοι μου, ο Βαγγέλης και η Βίκυ. Είναι προφανές. Όπως προφανής και γνωστή τοις πάσι είναι η καθημερινότητά τους.

Σενάριο – θέσφατο βλακείας νούμερο 1: Κάθε ξημέρωμα, την ώρα που παίρνουν τον πούλο τα φαντάσματα, τους φωνάζει στο υπόγειο, στα έγκατα της γης γραφείο του, η οργή του τοκογλυφικού Θεού, ο προφήτης της Μέρκελ στην Ελληνική Γη, ένας άλλος φίλος μου, ο διευθυντής τους ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος. Στο εσωτερικό του ουφίτσιου επικρατεί συσκοτισμός και μυσταγωγία.

Μια φλογέρα και ένα ταμπούρο δίνουν τις απαραίτητες δονήσεις στον χώρο. Η τελετή ξεκινάει με τις καθιερωμένες επικλήσεις στο Θεό της Χειραγώγησης. Αφού συνφάγουν όλοι μαζί κοψίδια από ελληνική ανθρώπινη σάρκα και πιούνε και καμιά δεκαριά σφηνάκια από Ελλήνων αίμα, γράφουν στα παπάρια τους τα παιδιά τους, τα ποδήλατά τους κι ό,τι άλλο αγαπούν και επικεντρώνονται στο Έναν και Μοναδικό Στόχο τους. Που δεν είναι άλλος από την καταστροφή της χώρας και την ανθρωποθυσία εκατομμυρίων στο βωμό της Θεάς Διαπλοκής. Κοινώς δεν είχαν άλλη δουλειά οι διάβολοι του Mega, και μαμούσανε τους συνανθρώπους τους.

Κάτι τέτοιοι φέρανε την Ελλάδα ίσα με δω. Ο Βαγγέλης, η Βίκυ και το Mega διόριζαν επί τριάντα συναπτά έτη στρατούς από σαθρακιασμένους άεργους και ανεπάγγελτους στο δημόσιο. Ο Βαγγέλης και η Βίκυ αγόραζαν υποβρύχια που έγερναν και κουβάλαγαν πακτωλούς μιζών μέσα σε κουτιά από pampers. Το Mega καλλιεργούσε και παρήγαγε κωλότριχες με ολίγη από τίποτα στους κάμπους της χώρας και ανταποδοτικά αγόραζε Καγιέν με τα λεφτά των αποζημιώσεων.

Σενάριο – θέσφατο βλακείας νούμερο 2: Τώρα που μας τελείωσαν οι Πόρσε και οι ποζεριές, ο Βαγγέλης και η Βίκυ το προχώρησαν και το πήγαν παρακάτω. Στο επόμενο level πουστιάς και μανιπουλαρίσματος μαζών. Κάτσανε και κατασκευάσανε στο προαναφερθέν παγανιστικό άνδρο της διαφθοράς, το γραφείο του Χρήστου, μια μηχανή που χρησιμοποιεί την ακτινοβολία μικροκυμάτων για να μεταλλάξει το νερό σε τροφή, τη μαλακία σε εξυπνάδα και το σπέρμα σε μάσκα ομορφιάς. Ρίξανε μέσα στο διαβολομηχάνημα ένα κιλό Ιπποφαές, Ασκόλυμπρο και Θρούμπι, 250 γραμμάρια ετεροκαθορισµού, μισό κιλό βασιλικό πολτό πανηλίθιας ελαφρότητας και 2 σταγόνες αποστάγματος εναέριων ψεκασμών και το αποτέλεσμα λαμπρό: ΠΟΤΑΜΙ θα λέγεται, από το Mega με αγάπη, με γνώμονα την ποδηγέτηση του αγνώμονα λαού.

Η μονταζιέρα των φίλων μου και του Mega δεν σταμάτησε εκεί. Όρισε για αρχηγό του σκοτεινού κινήματος τον Σταύρο τον Θεοδωράκη, επειδή εκείνος τον είχε τηλεοπτικά μεγαλύτερο κι επειδή η αόρατη υπέρτατη δύναμη διαπλοκής με αυτόν γούσταρε να μας πηδήξει.

Λοιπόν για να τελειώνει το παραμύθι λίγα πράγματα έχω να πω στους κατήγορους ξερόλες των φίλων μου:

Να κουβεντιάζεις με ανόητους είναι σαν ν’ ανάβεις δάδα για τους τυφλούς.Η γνώμη τους δεν είναι η πραγματικότητά μας, ούτε καν την πλησιάζει.Ο Βαγγέλης και η Βίκυ, ο κάθε Βαγγέλης και η κάθε Βίκυ αγαπούν πολύ τα παιδιά, τη ζωή, το χρώμα και τις αξίες. Η Βίκυ μου έλεγε όταν κράταγε στην αγκαλιά της τη μισοκοιμισμένη κορούλα της ότι «βλέπεις ένα μωρό να κοιμάται και καταλαβαίνεις ότι η αρχική ιδέα για τη δημιουργία του κόσμου δεν ήταν τόσο άσχημη ρε γαμώτο». Ο δε Βαγγέλης, δεινός ποδηλάτης και μέγας ονειροπόλος, έχει για μότο του τα λόγια του Τσε: «Αξίζει φίλε μου να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει». Για τόσο φαιδρά και σκοτεινά άτομα μιλάμε κύριοι.Ας το αποδεχτούμε. Το Ποτάμι δεν είναι προϊόν μοντάζ, κατασκεύασμα διαπλοκής, το μακρύ χέρι ή το τρίτο αρχίδι του συστήματος. Κι ο Σταύρος ο Θεοδωράκης δεν είναι ο σκοτεινός άρχοντας Σάουρον, o Λόρδος Βόλντεμορτ ή o κακός λύκος που θα γ@μήσει τα 3 γουρουνάκια, τα 7 κατσικάκια, την Κοκκινοσκουφίτσα και όλο της το σόι μαζί. Το Ποτάμι και ο Σταύρος κατάλαβαν έγκαιρα το όποιο πολιτικό κενό στο χώρο της Κεντροαριστεράς ή το όποιο ιδεολογικό έλλειμμα της εποχής, και το συμπλήρωσαν. Και μαγκιά τους. Όλα τα άλλα είναι πίπες ευκαλύπτου.Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο πρέπει να σταματήσει να απαξιώνει το Ποτάμι και τις εκβολές του, αλλά οφείλει να καταστρώσει άμεσα ένα απτό πλάνο δημοκρατικής διακυβέρνησης και συγκυβέρνησης με αυτό. Με ένα ΚΚΕ που κάνει σαν γεροντοκόρη γκόμενα που την παράτησαν, με μια ΔΗΜΑΡ που ψυχορραγεί, με ένα ΠΑΣΟΚ επάγγελμα και όχι πολιτικό προσδιορισμό, το Ποτάμι είναι η μόνη σοβαρή λύση συνεργασίας. Γιατί η ζωή είναι απλά γαμημένα μαθηματικά. Γιατί αυτό επιθυμεί ο λαός.

Αυτός μωρέ που μανιπουλάρεται από το Mega, τον Βαγγέλη, τη Βίκυ, τον Χρήστο και τα άλλα megaλα παιδιά. Αυτούς μωρέ που εγώ ο ελεεινός, αποκαλώ αδέρφια μου…

*Follow on twitter: @AlexisPolitis