Ελλάδα σ’ αγαπώ κι ας με πονάς

Σε πρόσφατο ταξίδι μου στη Σκωτία για να παρουσιάσω σε διεθνές συνέδριο Ιστορίας τα αποτελέσματα της ερευνητικής μου δραστηριότητας, πήρα το τρένο από Εδιμβούργο για Γλασκόβη.

Γιατί εκεί είναι όλα τόσο καθαρά; Δεν είναι μόνο ότι βρέχει και υπάρχει νερό για το πλύσιμο των δρόμων. Είναι και ότι οι πολίτες και οι τουρίστες σέβονται το χώρο. Το δημόσιο χώρο. Γιατί, προφανώς, δεν ξέρω τι γίνεται στον ιδιωτικό τους χώρο. Οι δρόμοι όμως, τα πεζοδρόμια και οι τοίχοι είναι καθαροί, δηλαδή πεντακάθαροι. Δεν πετάνε σκουπίδια (και αν πετάξει κανείς, κάποιος τα μαζεύει γρήγορα πίσω του) δεν κολλάνε αφίσες ούτε γράφουν συνθήματα στους τοίχους των κτιρίων, δημόσιων ή ιδιωτικών.Γενικά οι άνθρωποι είναι περιποιητικοί και γελαστοί. Η ατμόσφαιρα δεν είναι μίζερη, παρότι ο καιρός βροχερός.Γιατί εμείς ως μεσογειακή χώρα αποπνέουμε τόση μιζέρια;Γιατί τους τουρίστες τους αντιμετωπίζουμε ως θύματα προς «ξεπουπούλιασμα», κουτόφραγκους και όχι ως άτομα που αξίζουν το σεβασμό μας, εφόσον ήρθαν, καταρχήν, για να αποτίσουν τιμή στον αρχαίο Πολιτισμό μας και, κατά δεύτερον, να γευτούν το ευλογημένο κλίμα μας, που εξάλλου συνδέεται με τον πολιτισμικό μας πλούτο;

Το τρένο ήταν πεντακάθαρο και αναπαυτικό. Το αντίθετο από το δικό μας. Γιατί η πατρίδα μου με πληγώνει; Γιατί την κατάντησαν έτσι οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες που ήταν υπεύθυνες για την Οικονομία αλλά και για την Εκπαίδευση και την αναπαραγόμενη κουλτούρα, μέσω των προτύπων που φρόντιζαν να αναδεικνύουν ή να ανταμείβουν;

Ελλάδα σ’ αγαπώ και με πονάς! Θέλω να σ’ αλλάξω για να νιώσω περήφανη.

*Η Ευγενία Μπουρνόβα είναι καθηγήτρια Οικονομικής – Κοινωνικής Ιστορίας και Ιστορίας Πόλεων στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.