Ελλάς το μεγαλείο σου… που τελειωμό δεν έχει!

Είχα πολύ καιρό να γράψω άρθρο και ο λόγος ήταν ότι δεν έβρισκα κάποιο θέμα που πραγματικά να με έκανε να θέλω να καταπιαστώ μαζί του. Όλο αυτό το διάστημα, λοιπόν, συναναστράφηκα με παρά πολλούς ανθρώπους, από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Το μισό καλοκαίρι το πέρασα στην Αθήνα παρέα με όσους είχαν μείνει- και αυτή τη φορά ευτυχώς είχαν μείνει αρκετοί- και το άλλο μισό φιλοξενήθηκα από φίλους σε διάφορες περιοχές της όμορφης Ελλάδας

μας. Όλο αυτόν τον καιρό, ήμουν παρατηρητής. Τη μισή ώρα ήμουν αγκαλιά με το κινητό για να μαθαίνω τις ειδήσεις,τι γράφουν τα ξένα μέσα για την Ελλάδα μας, και την υπόλοιπη ώρα, παρατηρούσα κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά γύρω μου. Πώς ήταν κάποιος με την σχέση του, με τους φίλους του, με τις παρέες του, με τους συνεργάτες του. Στις παρέες μου εκτός από Έλληνες έτυχε και ήταν άνθρωποι από διάφορες χώρες του κόσμου, με άλλη κουλτούρα, άλλη παιδεία, άλλα ήθη και έθιμα, που ήρθαν να περάσουν το καλοκαίρι τους στον παράδεισό μας. Προσπαθούσα, λοιπόν, να δω τι είναι αυτό που μας ενώνει και τι είναι αυτό που μας χωρίζει με εκείνους.. Μας ενώνουν αρκετά.. μας χωρίζει, όμως, ένα και κάνει πέρα ό,τι καλό έχουμε σα λαός. Και ποιο είναι; Η νοοτροπία μας. Η νοοτροπία του Έλληνα ή καλύτερα του Νεοέλληνα.

Είναι κάτι με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι από την ώρα που ξυπνάμε μέχρι την ώρα που πάμε για ύπνο. Είναι κάτι που το έχουμε στο πετσί μας- όχι όλοι φυσικά- και δεν μπορούμε να το αποβάλλουμε ακόμη και τώρα που είμαστε στο χείλος του γκρεμού, ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική καταστροφή. Παρατηρούσα την συμπεριφορά των ξένων και την δική μας. Εκ διαμέτρου αντίθετες. Δεν θα σας αναλύσω τα υπέρ και τα κατά, γιατί δεν είναι σωστό να κρίνω από έναν κύκλο ανθρώπων που ήρθα σε επαφή. Αυτό όμως που διακρινόταν αμέσως ήταν ένα. Μας λείπει κάτι που απευθείας μας καθιστά «λίγους» απέναντί τους. Αυτό είναι η Παιδεία. Οι περισσότεροι Νεοέλληνες χαρακτηρίζονται από έλλειψη Παιδείας. Αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει με το πόσα Πανεπιστήμια έχεις τελειώσει και πόσα πτυχία είναι κορνιζαρισμένα στους τοίχους σου. Ούτε αν είσαι ισχυρός επιχειρηματίας, πολιτικός ή πρόεδρος. Έχει να κάνει με το πόση προσπάθεια έχεις καταβάλλει όλα αυτά τα χρόνια, για να γίνεις άνθρωπος αξιών και όχι της επιφάνειας. Η παιδεία δεν αγοράζεται ούτε μετριέται σε ευρώ. Είναι η καλλιέργεια που έχεις ως άνθρωπος, η εσωτερική δουλειά που έχεις κάνει με τον εαυτό σου… Κάτι που όπως φαίνεται δεν υπάρχει.

Διάβαζα πριν λίγες μέρες το σκηνικό που εκτυλίχθηκε στην Ύδρα και επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω. Λίγο πολύ όλοι είδατε τι συνέβη. Μου θύμισε, την καμπάνια του Υπουργείου Οικονομικών, αν θυμάμαι καλά το 1992. Το σλόγκαν έχει μείνει στην ιστορία και έλεγε: «Αγαπάς την Ελλάδα, απόδειξη». Κάτι που όπως φαίνεται δεν συμβαίνει! Την ώρα, λοιπόν, που γίνεται ολόκληρος αγώνας για να σταματήσει επιτέλους η φοροδιαφυγή, μία απίστευτη ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα από τα ιστορικά νησιά μας, κάνοντας φυσικά το γύρο του κόσμου. Και μετά μας φταίνε οι ξένοι για  τα όσα αρνητικά γράφουν.