Για ποιόν ηχούν οι σειρήνες;

Οι σειρήνες θα ηχήσουν για δοκιμαστικό σκοπό, δεν υπάρχει λόγος σύγχυσης ή ανησυχίας ενημέρωναν τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, έντυπα και ηλεκτρονικά . Με άλλα λόγια μας καθησύχαζαν στο άκουσμα τέτοιου ήχου, μη δυσανασχετήσουμε , μην πάθουμε κάποια κρίση πανικού, μην αξιολογήσουμε διαφορετικά την υπάρχουσα κατάσταση… όλα βαίνουν καλώς, λοιπόν…

Πώς, όμως, να κλείσουμε τα αυτιά μας στα καθημερινά ακούσματα σειρήνων; Οι υποχρεώσεις του κάθε νοικοκυριού τρέχουν. Ο Οκτώβρης βρίσκεται στα μέσα και η κατάσταση όχι μόνο δε βελτιώνεται αλλά οδεύουμε προς τη βέβαιη καταστροφή, εφόσον την επικροτούμε

εμμέσως με το διάχυτο ωχαδερφισμό μας στα όσα διαδραματίζονται. Οι αυτοκτονίες, οι ληστείες και όλα τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας πληθαίνουν και η ζωή συνεχίζεται… Η αδυναμία του καθένα μας να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του προς τράπεζες, εφορία, ΔΕΗ κ.λπ. δε φαίνεται να συγκινεί το δαιδαλώδη  χώρο της γραφειοκρατίας που ζητά άμεσα την καταβολή των χαρατσιών. Από τη μια πλευρά οι περικοπές των μισθών και των συντάξεων, οι κινητοποιήσεις εργαζομένων όλων των κλάδων και από την άλλη το ανάλγητο κράτος που ζητά ολοένα και περισσότερα.

Έχουμε μπει σε ένα χορό όπου δεν υπάρχει σταματημός. Χορεύουμε σαν τις μαριονέτες που τις κινούν με νήματα. Και ενώ το καλοκαίρι έχει προ πολλού τελειώσει αρχίσαμε να μπαίνουμε και σε άλλα λούκια  – υποχρεώσεις. Η θέρμανση του χειμώνα, τα φροντιστήρια των παιδιών, η ανασφάλεια με την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τριβελίζουν το μυαλό του απλού πολίτη. Η συνεχώς αυξανόμενη δημιουργία κοινωνικών παροχών και δομών όπως κοινωνικό παντοπωλείο, κοινωνικό φαρμακείο και ιατρείο, άσυλο για αστέγους καταμαρτυρεί την ανάγκη της κοινωνίας για βοήθεια.

Και αναρωτιέμαι, όπως και ο καθένας μας, αν οι σειρήνες ήχησαν μόνο για εξήντα δευτερόλεπτα -ίσως αυτός ο χρόνος δεν ήταν αρκετός να αφυπνίσει τη συνείδηση μας. Ο  ήχος της σειρήνας ναι  ήταν δοκιμαστικός, κάτι σαν πείραμα για να επιβεβαιωθεί η σωστή λειτουργία τους. Τα μέτρα που παίρνονται σωρηδόν, στην ουσία ερήμην μας, τα μέτρα αυτά που νεκρώνουν το μυαλό και την ψυχή μας, δοκιμαστικά είναι και αυτά; Ένα πείραμα, ίσως, να δούμε πόσο αντέχει ο Έλληνας; Λοιπόν το πείραμα πέτυχε, ο Έλληνας αντέχει πολλά από ό,τι φαίνεται!

Ο Έλληνας είναι το πειραματόζωο. Καθημερινά δοκιμάζεται ο ψυχισμός του… καθημερινά καλείται να τρέχει να καλύψει τις υποχρεώσεις του, οι οποίες είναι πολλές τόσο όσον αφορά τη συντήρηση και επιβίωση  της οικογένειας του, αλλά πολύ περισσότερο τις υποχρεώσεις του στο κράτος. Οι υποχρεώσεις, βέβαια, αυτές θυμίζουν Λερναία Ύδρα όταν νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες , ότι έχεις πλέον σκοτώσει αυτό το τέρας. τότε παρουσιάζεται ακόμη ένα κεφάλι του, που πρέπει να καταστρέψεις αν θέλεις να επιβιώσεις ο ίδιος.

Ποιος, τελικά, θα βγει νικητής από όλη αυτή τη διαδικασία; Δε γνωρίζουμε ή μάλλον δε θέλουμε να γνωρίζουμε. Η σκέψη και μόνο ότι κάποια στιγμή θα αφανιστούμε μένει στο υποσυνείδητο. Ο Έλληνας αντέχει,  θυσιάζεται προκειμένου να είναι συνεπής, αντέχει